Πατέλης Δ. Νέα καθήκοντα του κινήματος και του Ομίλου Επαναστατικής Θεωρίας στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σύντομα θα συμπληρωθούν 24 χρόνια από την ίδρυση του «Ομίλου Επαναστατικής Θεωρίας» (στο εξής ΟΕΘ), ο οποίος ιδρύθηκε αρχικά στα Χανιά, 7 Νοεμβρίου 2001.

Αποφάσισα λοιπόν να διατυπώσω εδώ κάποιους προβληματισμούς.

Ο Όμιλος αυτός προέκυψε μετά από πολλές προσπάθειες μελέτης, ανάπτυξης και διάδοσης της κλασικής και σύγχρονης επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας, στο πλαίσιο της δράσης του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Σχολής «η Λογική της Ιστορίας».

Η «Λογικής της Ιστορίας» ιδρύθηκε στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ της Μόσχας στα τέλη της δεκαετίας του 1980, από μαθητές του μεγαλοφυούς σοβιετικού επαναστάτη φιλοσόφου Βίκτορα Βαζιούλιν.

Κατά το διάστημα που πέρασε, ο Όμιλός μας ανέπτυξε πλούσια, πολυεπίπεδη και πολυσχιδή δραστηριότητα. Καταξιώθηκε ως υψηλού επιπέδου σοβαρό και συνειδητό εγχείρημα δημιουργικής μελέτης, διάδοσης και ανάπτυξης της επιστήμης του μαρξισμού-λενινισμού, σε οργανική σύνδεση με τα καθήκοντα της εποχής και της συγκυρίας, με την ανάγκη επιστημονικού εξοπλισμού και προετοιμασίας της συγκρότησης του συλλογικού υποκειμένου των επερχόμενων νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων.

Ο ΟΕΘ ποτέ δεν επεδίωξε και δεν επιδιώκει να καταστεί πολιτική οργάνωση-κόμμα. Έχει άλλα καθήκοντα σαφή και διακριτά. Άλλωστε, ήδη από το 2001, στην ιδρυτική του διακήρυξη αναφέρεται ρητά:

«Οι δραματικές εξελίξεις που εκτυλίσσονται στη χώρα και στον πλανήτη απαιτούν επιτακτικά επιστημονική διάγνωση και αναστοχασμό.

• Η δράση οποιουδήποτε δυνάμει ή ενεργεία κινήματος χωρίς επιστημονική διάγνωση των νόμων, των αντιφάσεων, της δυναμικής και των προοπτικών της ανθρωπότητας, είναι τυφλή.
• Η εν λόγω διάγνωση είναι ανέφικτη με την απλή εμπειρική περιγραφή καταστάσεων και συμβάντων, αλλά και με τη δογματική εμμονή στην αυτιστική επάρκεια και αυτάρκεια της όποιας ιδεολογικής αντίληψης που αναγορεύεται σε μοναδική αλήθεια.
• Η διάγνωση αυτή είναι εφικτή μόνο μέσω της ιστορικής κριτικής και μεθοδολογικής αποτίμησης και ανάπτυξης των πλέον προωθημένων κεκτημένων της επαναστατικής κοινωνικής θεωρίας.

Ο όμιλος αυτός είναι ανοικτός σε όσους συμμερίζονται αυτούς τους προβληματισμούς της ομάδας πρωτοβουλίας, και λειτουργεί με βάση τις αρχές του εθελοντισμού, του αμοιβαίου σεβασμού, της ανεξιγνωμίας και της αποφυγής πάσης φύσεως εντάξεων στον όμιλο ή αποκλεισμών από αυτόν βάσει κομματικών κριτηρίων».

Στα τέλη του 2013 – αρχές του 2014, με πρωτοβουλία κάποιων μελών του ΟΕΘ ιδρύθηκε και η «Συλλογικότητα αγώνα για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ» (στο εξής Ε-Ε), αποσκοπώντας στην συγκρότηση ενός πυρήνα κομμουνιστών στα εγχειρήματα δημιουργίας αντιιμπεριαλιστικού μετώπου για τον αγώνα κατά του καθεστώτος «αποικίας χρέους» και ταξικού-κοινωνικού πολέμου (με τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια) που επέβαλλαν τα διεθνικά όργανα του ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της περιφέρειας της ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αν και η Ε-Ε προέκυψε ως αποτέλεσμα της δράσης συντρόφων, κάποιοι από τους οποίους δραστηριοποιούνταν και δραστηριοποιούνται ενεργά στον ΟΕΘ, φρόντισε να έχει τον δικό της διακριτό πολιτικό και οργανωτικό ρόλο έναντι του ΟΕΘ, όπως διατυπώνεται επίσης ρητά και κατηγορηματικά στα ιδρυτικά κείμενα και στην απόφαση του Συνεδρίου της.

Δρομολογήσαμε λοιπόν διάφορα εγχειρήματα συμβολής στη νομοτελή πορεία του γίγνεσθαι του συγκεκριμένου ιστορικά επαναστατικού ιδεολογικοπολιτικού υποκειμένου της εργατικής τάξης της εποχής, η συγκρότηση του οποίου περνά μέσα από αναγκαία στάδια-αλληλένδετα επίπεδα αγώνα:

• 1.ανάπτυξη σε νέο επίπεδο της επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας, του μαρξισμού-λενινισμού της εποχής μας,
• 2.συνέχεια αυτής της ανάπτυξης και διάδοση της νέας θεωρίας σε ομίλους (με απεύθυνση κυρίως στην ριζοσπαστικών διαθέσεων νεολαία),
• 3.σύναψη δεσμών με όλες τις στρατιές (παλαιές και νέες) της σύγχρονης εργατικής τάξης,
• 4.ενδιάμεση μορφή οργάνωσης κομμουνιστών στην κρίση και στον πόλεμο για την ανάπτυξη του μετωπικού αγώνα σε αντιιμπεριαλιστική και σοσιαλιστική κατεύθυνση,
• 5.θεωρητική τεκμηρίωση, συντονισμό και πρακτική-οργανωτική ανάπτυξη του μετωπικού αντιιμπεριαλιστικού επαναστατικού διεθνιστικού αγώνα σε εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο,
• 6.οργανωμένη συλλογικότητα κομμουνιστών που αποσκοπεί στη δημιουργία αναγκαίων και ικανών όρων για τη συγκρότηση του αναγκαίου νικηφόρου επαναστατικού κόμματος σε εθνικό και διεθνές-παγκόσμιο επίπεδο.

Τα καθήκοντα του ΟΕΘ επικεντρώνονται κυρίως στα στάδια-επίπεδα 1, 2 και εν μέρει στο 3.

Αυτή η νομοτελής πορεία μπορεί μεν να επιταχυνθεί ή να επιβραδυνθεί από την συνειδητή ή/και ασυνείδητη εμπλοκή του υποκειμένου, αλλά δεν μπορεί να παρακαμφθεί βουλησιαρχικά πηδώντας αναγκαία στάδια.

Όταν μάλιστα η εμπλοκή του υποκειμένου δεν βασίζεται στη ζωτικά αναγκαία δημιουργική διαλεκτική ανάπτυξη της θεωρίας και της μεθοδολογίας, αλλά ταλανίζεται μεταξύ της Σκύλλας του δογματισμού και της Χάρυβδης του σκεπτικισμού/αναθεωρητισμού, η επιβράδυνση μπορεί να καταλήξει και σε καταστροφικά πισωγυρίσματα…

Η μέχρι τώρα ιστορική πορεία του επαναστατικού κινήματος, αλλά και του ΟΕΘ, καθιστά σαφές ότι στερείται νοήματος και θα ήταν καταστροφική τυχόν υποβάθμιση, του θεμελιωδώς αναγκαίου, σχετικά αυτοτελούς ρόλου της έρευνας, της ανάπτυξης και διάδοσης της επαναστατικής θεωρίας, κάθε έξωθεν παρέμβαση και παραβίαση των θεμελιωδών αρχών λειτουργίας του Ομίλου μας, που έχει επιφορτιστεί με αυτό το έργο, τυχόν παραβίαση των αρχών, του εθελοντισμού, του αμοιβαίου σεβασμού, της ανεξιγνωμίας, της ευρύτητας συμμετοχής (ανεξαρτήτως άμεσης οργανωτικής είτε/και ιδεολογικοπολιτικής ένταξης ή προέλευσης) και της ελευθερίας δράσης, βάσει της λογικής των ερευνητικών και των διδακτικών/προπαγανδιστικών καθηκόντων του.

Νέα επιπρόσθετα επιτακτικά καθήκοντα, θεωρητικού, αλλά και πιο πρακτικού ιδεολογικού και πολιτικού χαρακτήρα τίθενται στο προσκήνιο, ιδιαίτερα με την κλιμάκωση του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου (Γ’ΠΠ). Για αυτό ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2022 η Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα (ΠΑΠ). Η ΠΑΠ διευρύνει και βαθαίνει την επιρροή της, αναβαθμίζει τον πρωτοπόρο ρόλο της διεθνώς, ακριβώς δείχνοντας θετική πειστική προοπτική για τους λαούς, προωθώντας τους τρείς βασικούς σκοπούς της:

1. Συντονισμό και ανάπτυξη σε παγκόσμια κλίμακα του μετωπικού αγώνα των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ώστε αυτές, μαζί με τις δυνάμεις του πρώιμου σοσιαλισμού να επιτύχουν την ήττα/συντριβή του επιτιθέμενου ιμπεριαλιστικού άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.
2. Θεωρητική θεμελίωση σε επιστημονική βάση αυτού του νικηφόρου αγώνα, με ταυτόχρονη αποκάλυψη και ιδεολογική συντριβή του αποπροσανατολιστικού και υπονομευτικού για το κίνημα χαρακτήρα ποικίλων ιδεολογημάτων, δογμάτων, ανορθολογικών κατασκευών και πρακτικών που προωθούν οι φορείς και πράκτορες των συμφερόντων και των στρατηγικών σκοπών του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού στο εργατικό και επαναστατικό κίνημα (καιροσκόποι/οπορτουνιστές και αναθεωρητές του μαρξισμού-λενινισμού).
3. Συντονισμό και ανάπτυξη των σχέσεων των συνεπών κομμουνιστικών δυνάμεων, ώστε αυτές να διαδραματίζουν τον πρωτοπόρο τους ρόλο στον παγκόσμιο μετωπικό αντιιμπεριαλιστικό και επαναστατικό αγώνα.

Σε συνθήκες ραγδαίας κλιμάκωσης του Γ’ΠΠ, τίθενται επιτακτικά θεωρητικά και πρακτικά καθήκοντα ζωής ή θανάτου.

Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει τρεις όλο και πιο ορατούς μείζονος κλίμακας κινδύνους αυτοκαταστροφής:

1) γενίκευση του Γ’ΠΠ με ευρεία χρήση όπλων μαζικής καταστροφής (μόνο στη χρονίζουσα σύρραξη της Συρίας εμπλέκονται πάνω από 90 χώρες)·

2) μεγάλης κλίμακας οικολογική καταστροφή λόγω της ληστρικής σχέσης του κεφαλαίου προς τη φύση (π.χ. πρόκληση πανδημιών ως αποτέλεσμα της καταστροφής ενδιαιτημάτων της άγριας φύσης και της εντατικής βιομηχανίας τροφίμων) και

3) αποδόμηση της ανθρώπινης προσωπικότητας και κάθε συλλογικότητας, της ίδιας της δυνατότητας συγκρότησης υποκειμένου, μέσω έλλειψης όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης, τάσεων εκφυλισμού, αποδόμησης και υπονόμευσης ακόμα και του ιδίου του βιολογικού πυρήνα του ατόμου και της οικογένειας (καταναλωτισμός συνοδευόμενος από ιδεολογήματα-δόγματα «κατασκευής πολλαπλών ταυτοτήτων», δικαιωματισμό κ.ο.κ.). Οι κίνδυνοι αυτοί δείχνουν ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα δεν είναι αιώνιο, παντοδύναμο και άτρωτο -όπως το προβάλλουν οι απολογητές του- αλλά έχοντας προ πολλού επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο, είναι πλέον δύναμη σήψης, αντίδρασης, οπισθοδρόμησης και καταστροφής.

Η νομοτελής αναγκαιότα της επανάστασης, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, προβάλλει και θα προβάλλει όλο και πιο ανάγλυφα ως η μόνη προοπτική διεξόδου για την σωτηρία, για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Η αποτροπή της επαναστατικής προοπτικής αποκτά υπαρξιακή στρατηγική σημασία για το καθεστώς, το οποίο στην κρίση, στη σήψη και στον πόλεμο είναι καταδικασμένο  να καταφεύγει σε προληπτικό ταξικό πόλεμο, στον εκφασισμό και στον ακραίο αντικομμουνισμό.

Η ιδεολογική χειραγώγηση της νεολαίας μέσω συστηματικής προπαγάνδας στα ΜΜΕ, στην εκπαίδευση, στο πανεπιστήμιο, επικεντρώνεται σε αυτή την αποτροπή, ώστε να εδραιωθούν απόψεις παραίτησης από κάθε προοπτική και αγώνα, συμβιβασμού με την σήψη και τον θάνατο, με την βαρβαρότητα και τις γενοκτονίες, σαν να είναι όλα αυτά μια ανυπέρβλητη «κανονικότητα».

Ιδιαίτερα στο πανεπιστήμιο, ο αντικομμουνισμός επιβάλλεται ως δήθεν «αντικειμενική» και «ουδέτερη» επιστημονική ιδέα!

Στον ΟΕΘ αποδεικνύουμε επιστημονικά ότι το κεφάλαιο σήμερα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση και με κανένα τρόπο να προβάλλει ως δύναμη προόδου, δήθεν ταυτόσημη με την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η υπαγωγή των τελευταίων στο κεφάλαιο, οδηγεί σε μονομέρειες, στρεβλώσεις και τελικά σε καταστροφή της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η επιστήμη ως καθολική δημιουργική δύναμη του πολιτισμού που επαναστατικοποιεί τις παραγωγικές και όλες τις δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπου μπορεί να αναπτύσσεται απρόσκοπτα μόνο στη βάση της κοινωνικοποίησης, της επιστημονικής σχεδιοποίησης της παραγωγής και της κοινωνίας.

Η πρωτοπόρος έρευνα είναι αναγκαίος όρος για την επιστημονική περιγραφή και εξήγηση της πραγματικότητας, για την επιστημονική πρόβλεψη/πρόγνωση των προοπτικών της ανθρωπότητας, για την θεμελίωση της πρακτικής μας, της διαλεκτικής επαναστατικής στρατηγικής και τακτικής σε συνθήκες ραγδαίων αλλαγών, αύξουσας απροσδιοριστίας.

Είναι επικίνδυνη αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να υποκαταστήσει αυτή την έρευνα με επιφανειακή κριτική και αγοραία συνθήματα του συρμού.

Επιπλέον, στον ΟΕΘ αποδεικνύουμε ότι η ανώτερη κριτική στον εκάστοτε αντίπαλο είναι η διερεύνηση-επίλυση των επίδικων προβλημάτων, που εξοπλίζει θετικά-επιθετικά τον αγώνα.

Για εμάς η θεωρία δεν ανάγεται στην προπαγάνδα, στην γραφειοκρατικά εννοούμενη «ιδεολογική δουλειά», στο «τι απαντάμε στον αντίπαλο», αλλά οφείλει να επικεντρώνεται σε στρατηγικής σημασίας αλληλένδετες κατευθύνσεις-δέσμες επιτακτικών ερευνητικών προγραμμάτων:

• Στη δομή-χωροδικτύωμα πλανητικής κλίμακας αντιφατικά ενοποιούμενης παραγωγής-εκμετάλλευσης βάσει της ανισομέρειας (ανισομετρίας) ανάπτυξης του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος της εποχής, στις περιφερειακές ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις, στην κλιμακούμενη και τεχνική υπαγωγή της παγκόσμιας εργασιακής δύναμης στο πολυεθνικό-πολυκλαδικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, στις πολλαπλά διαμεσολαβημένες μορφές και επίπεδα διάρθρωσης των σχέσεων παραγωγής-απόσπασης υπεραξίας σε παγκόσμια και περιφερειακή κλίμακα (μονοπωλιακό υπερκέρδος), στην πόλωση των ανταγωνισμών σε παγκόσμια κλίμακα σε συνάρτηση με τις αλλαγές συσχετισμών που επιφέρουν οι πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις και τα αντιιμπεριαλιστικά κινήματα, στον χαρακτήρα της κρίσης και του πόλεμου απ’ τη σκοπιά της επανάστασης.
• Στο χαρακτήρα του Γ’ΠΠ, στις ομοιότητες και τις διαφορές του από τους Α’ & Β’ΠΠ, στις ανειρήνευτες αντιφάσεις που οδήγησαν σε αυτόν και οξύνονται με την κλιμάκωσή του, στις δρώσες – εμπλεκόμενες σε αυτόν δυνάμεις – στρατόπεδα: α. του ιμπεριαλισμού, της χρηματιστικής ολιγαρχίας και της νεοαποικιοκρατίας και β. του σοσιαλισμού, του αντιιμπεριαλισμού, των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Στις γεωτεκτονικές αλλαγές συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ των παραπάνω. Στον νομοτελή αγώνα των λαών για αποκοπή του ιμπεριαλισμού από τις πηγές παρασιτισμού του: από τα πεδία και τις σχέσεις εξάρτησης, άντλησης υπεραξίας με την μορφή των μονοπωλιακών υπερκερδών. Στη χρεωκοπία των αντιεπιστημονικών και ανιστορικών προσπαθειών προσανατολισμού στον Γ’ΠΠ στη βάση μηχανιστικών κρίσεων, κατ’ αναλογία με τους Α’ & Β’ΠΠ, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε από τότε…  
• Στις νομοτέλειες της παγκόσμιας επαναστατικής διαδικασίας, στη διαλεκτική επανάστασης-αντεπανάστασης, στη διακρίβωση των συγκεκριμένων ιστορικών, αναγκαίων και ικανών, αντικειμενικών-υποκειμενικών όρων εκδήλωσης και κλιμάκωσης επαναστάσεων και σοσιαλιστικής οικοδόμησης, στη σχέση μεταξύ πρώιμων και ύστερων σοσιαλιστικών επαναστάσεων, στη διακρίβωση πρωτίστως των αντικειμενικών όρων νίκης των πρώιμων επαναστάσεων και της ήττας τους  (κυρίως στην Ευρώπη, ήττας που δεν ανάγεται αποκλειστικά σε λάθος γραμμή, στον υποκειμενικό παράγοντα), στη βασική αντίφαση του σοσιαλισμού -μεταξύ τυπικής και ουσιαστικής/πραγματικής κοινωνικοποίησης- (η μη έγκαιρη επίλυση της οποίας οδηγεί σε αντεπανάσταση), στην εκάστοτε βέλτιστη διευθέτηση της συσχέτισης σχεδιοτέλειας και σχεδιοποίησης -βάσει της οποίας και μόνο διευθετείται επιστημονικά και η συσχέτιση εμπορευματικών-χρηματικών σχέσεων (οι οποίες δεν ταυτίζονται με τον καπιταλισμό) και σχεδίου, στη σχέση εκτατικής-εντατικής ανάπτυξης, στη θέση και στο ρόλο της επιστήμης στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, στη διακρίβωση του χαρακτήρα εργασίας & υποκειμένου των πρώιμων και των ύστερων επαναστάσεων κ.λπ.
• Στη δυναμική που δρομολογεί η αντιφατική πορεία του πρώιμου σοσιαλισμού, ιστορικές εκδοχές του οποίου έχουν αποβεί όχι απλώς βιωσιμότερες, αλλά και μακροβιότερες του ιστορικού εγχειρήματος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ (η Λ.Δ. Κίνας έκλεισε 76 χρόνια, ενώ η Λ.Δ. Κορέας – 80, έναντι των 72 της ΕΣΣΔ). Στην πρωτόγνωρη ανάδειξη του πρώιμου σοσιαλισμού της Λ.Δ. Κίνας στην πρωτοπορία της επιστήμης και της τεχνολογίας, ακριβώς χάρη στη σχεδιοποιημένη ανάπτυξη, γεγονός που -για πρώτη φορά στην ιστορία- αλλάζει το συσχετισμό δυνάμεων και δυναμικών της παγκόσμιας ανάπτυξης, υπονομεύοντας φυσικά και ηθικά το μέχρι τώρα μονοπωλιακό -αν όχι αποκλειστικό- προνόμιο στην επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο των ιμπεριαλιστικών χωρών!  
• Στις δυνατότητες και στην αναγκαιότητα ανώτερου θετικού προσδιορισμού της νομοτελούς προοπτικής της ενοποιημένης ανθρωπότητας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, που δεν ανάγεται σε απλή άρνηση του καπιταλισμού, σε αφηρημένο αντικαπιταλισμό, αλλά συνιστά διαλεκτική ανάπτυξη-άρση όχι μόνο της ιστορίας και της προϊστορίας, αλλά και των φυσικών προϋποθέσεων εμφάνισης του ανθρώπου.
• Στην κριτική μελέτη-αφομοίωση του αντιφατικού ιστορικού γίγνεσθαι και του κεκτημένου της επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας του μαρξισμού-λενινισμού και στην αναγκαιότητα περαιτέρω δημιουργικής ανάπτυξής του, λαμβάνοντας υπόψιν και τη συμβολή της Λογικής της Ιστορίας του Β. Βαζιούλιν και άλλων σοβιετικών ερευνητών.

Στον ΟΕΘ καταπιανόμαστε με τα πιο περίπλοκα και επιτακτικά ερευνητικά προβλήματα, γιατί γνωρίζουμε πως ο επαναστατικός αγώνας οφείλει να διεξάγεται «και προς τις τρεις κατευθύνσεις του –τη θεωρητική, την πολιτική και την πρακτική-οικονομική …ο σοσιαλισμός, από τότε που έγινε επιστήμη, απαιτεί να τον χειρίζονται σαν επιστήμη, δηλαδή να τον μελετούν»(Φ. Ένγκελς: Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς, Διαλεχτά Έργα, τ.1, σ.786-787).

Ωστόσο, λόγω αλλεπάλληλων  απογοητεύσεων και ματαιώσεων από τα υπάρχοντα -μάλλον αναντίστοιχα της εποχής και της συγκυρίας- χρεοκοπημένα πολιτικά μορφώματα της αριστεράς, από την συστηματική υποτίμηση και αναγωγή της θεωρίας σε «υπηρέτρια κατασκευής» εκ των υστέρων φραστικού περιτυλίγματος για τις εκάστοτε προειλημμένες αποφάσεις της γραφειοκρατίας και από τον εμμονικό μηρυκασμό της ακόμα πιο αναντίστοιχης ιδεολογικής σκευής τους, υπάρχει η τάση παραίτησης από το κομμουνιστικό και αγωνιστικό ιδεώδες και υιοθέτησης μιας καιροσκοπικής στάσης ατομικής «προσαρμογής» στην πραγματικότητα.

Η συγκυρία, αλλά και η ηλικία μου, μου επιτρέπουν ή και μου επιβάλλουν να προβώ σε κάποιο αναστοχασμό της μέχρι τώρα πορείας και της περαιτέρω προοπτικής.

Είχα την τύχη να πρωτοστατήσω στην ίδρυση και να εμπλακώ ενεργά σε όλα τα προαναφερθέντα συλλογικά εγχειρήματα: Διεθνή Σχολή «η Λογική της Ιστορίας», ελληνικό τμήμα αυτής της σχολής, Όμιλο Επαναστατικής Θεωρίας, Ε-Ε και ΠΑΠ.

Ήταν ιδιαίτερα τιμητική η πρόταση που μου έγινε να ενταχθώ στην Ομάδα Εργασίας της ΠΑΠ, με ιδιαίτερα καθήκοντα στην θεωρητική έρευνα και τεκμηρίωση.

Με τίμησαν οι σύντροφοί μου αναθέτοντάς μου καθήκοντα Συντονιστή του Προσωρινού Κεντρικού Συμβουλίου και στη συνέχεια του Κεντρικού Συμβουλίου.

Ωστόσο, τα καθήκοντα αυξάνονται εκθετικά. Η ηλικία μου, τα χρονικά περιθώρια αλλά και οι δυνάμεις μου επιτάσσουν ορθολογική επανεξέταση των εμφάσεων. Αυτό επιβάλλεται κυρίως για να έχω την δυνατότητα να επικεντρωθώ στο εξής απερίσπαστα στα ερευνητικά και διδακτικά μου καθήκοντα (με έμφαση στον ΟΕΘ) και στις διεθνείς-διεθνιστικές μου υποχρεώσεις στην ΠΑΠ. Έτσι, με επιστολή μου από 1^ης Αυγούστου του 2025, ζήτησα να αποχωρήσω από την Ε-Ε, γεγονός που επανεπιβεβαίωσα τελικά στην από 31^ης Αυγούστου Ολομέλεια. Μετά από αυτό, θα παραμείνω φίλος της Ε-Ε (θέση που προβλέπεται καταστατικά).

Με αυτά δεδομένα, ανασκουμπωνόμαστε ώστε να ανταποκριθούμε στα επιτακτικά, δημιουργικά και απίστευτα συναρπαστικά καθήκοντα του Ομίλου Επαναστατικής Θεωρίας!

Καλή δύναμη στους μεγάλους αγώνες που έρχονται

Συντροφικά

Δημήτρης Πατέλης