Ο Δημήτρης Πατέλης συζητά με τον Δημήτρη Κούλαλη, εκπαιδευτικό-δημοσιογράφο, όλο το φάσμα των γεωτεκτονικών ανακατατάξεων του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων, την κλιμάκωση του εν εξελίξει παγκοσμίου πολέμου, την ιστορική δυναμική των εμπλεκόμενων στην σύγκρουση, τα διακυβεύματα και τις προοπτικές του επαναστατικού κινήματος.
Είναι ανέφικτη η κατανόηση της σημερινής εποχής και συγκυρίας, των σημερινών δραματικών εξελίξεων και τάσεων, χωρίς την συστηματική διαλεκτική διερεύνηση της ουσίας, των ουσιωδών αντιφάσεων και τάσεων του συγχρόνου σταδίου της κεφαλαιοκρατίας, των ιδιοτυπιών και αντιφάσεων του πρώιμου σοσιαλισμού, της συσχέτισης τάσεων επανάστασης-αντεπανάστασης στην σοσιαλιστική οικοδόμηση σε συνάρτηση με την περαιτέρω επιστημονική διακρίβωση των θετικών προσδιορισμών, της ουσίας του κομμουνισμού ως ενοποιημένης ανθρωπότητας. Στη διερεύνηση αυτή κομβική θέση κατέχει η διακρίβωση των αιτίων της ήττας των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων και της επικράτησης καθεστώτων αστικής αντεπανάστασης/κεφαλαιοκρατικής παλινόρθωσης στην ΕΣΣΔ και στις ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές χώρες, αλλά και της ιδιοτυπίας των εκδοχών πρώιμου σοσιαλισμού που συνεχίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πορεία τους μέχρι σήμερα (Λ.Δ. Κίνας, Λ.Δ. Βιετνάμ, Λ.Δ. Κορέας, Λάος, Κούβας), με προεξάρχοντα τον ρόλο του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά της Κίνας. Τα παραπάνω είναι ανέφικτα υπό το πρίσμα μιας στατικής-δογματικής θεώρησης του μαρξισμού, της επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας, υπό το πρίσμα εκδοχών κοσμοθεώρησης και στάσης ζωής που ανάγονται στην απλή άρνηση (πλευρών) της κεφαλαιοκρατίας, στον αφηρημένο «αντικαπιταλισμό».
Συντελείται μια τεκτονική μετατόπιση ισχύος στον πλανήτη, με υποχώρηση του ευρωατλαντικού άξονα υπό την μέχρι προ ολίγων ετών αδιαμφισβήτητα πλανητερχεύουσα υπερδύναμη των ΗΠΑ. 30 χρόνια μετά την αντεπανάσταση/κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ, για πρώτη φορά τίθενται δημόσια και επιτακτικά όροι εγγυήσεων και συλλογικής ασφάλειας, οι οποίοι αφορούν την Ευρώπη και τον πλανήτη, την ίδια τη διατήρηση της ζωής στη Γη.
Όταν π.χ. τοποθετούνται πυραυλικά και άλλα οπλικά συστήματα, ικανά να πλήξουν νευραλγικούς στόχους στρατηγικής σημασίας στο εσωτερικό της Ρωσίας σε λιγότερο από 3 λεπτά, είναι άραγε εφικτή η νηφάλια λήψη απόφασης περί απαντητικού πλήγματος; Ιδιαίτερα εάν η χώρα-στόχος διαθέτει περίπου 7.000 πυρηνικές κεφαλές, τεράστιας ισχύος χερσαίες, ναυτικές, αεροπορικές και διαστημικές ένοπλες δυνάμεις ως κατά βάση κληροδότημα της ΕΣΣΔ.
Η στρατηγική του απαντητικού πλήγματος εδράζεται σε αυτοματοποιημένα συστήματα δικτυοκεντρικού πολέμου και τεχνητής νοημοσύνης, ικανά -ακόμα και σε περίπτωση λανθασμένου συναγερμού- να πυροδοτήσουν ένα πλανητικής κλίμακας Αρμαγεδδώνα, με εμπλοκή των πάνω από 15.000 πυρηνικών κεφαλών που είναι διάσπαρτες στη Γη, και όλων των λοιπών όπλων & οπλικών συστημάτων. Στόχοι αυτών των πλανητικής εμβέλειας συστημάτων είναι όλα τα επιτελεία, οι απανταχού βάσεις και υποδομές του αντιπάλου.
Η ανθρωπότητα βρίσκεται σήμερα ενώπιον ενός πρωτόγνωρου κινδύνου αυτοκαταστροφής. Ο εν εξελίξει Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος δείχνει να προσεγγίζει τη γενικευμένη θερμή φάση του. Οι επηρμένοι και μεθυσμένοι από την αμαχητί νίκη τους στον Ψυχρό Πόλεμο Δυτικοί ηγέτες, αντιμετώπιζαν -και εν πολλοίς αντιμετωπίζουν- συνολικά τον μετασοβιετικό χώρο και λαό ως λεία, θεωρώντας «κανονικότητα» την εξαπάτηση της ΕΣΣΔ επί Γκορμπατσόφ και την αθέτηση της δέσμευσής τους για μη επέκταση του ΝΑΤΟ, την συστηματική ταπείνωση λαών (και ιδιαίτερα του ρωσικού επί προεδρίας του άθλιου μέθυσου/γελωτοποιού Γιέλτσιν), αλλεπάλληλες πραξικοπηματικές κινήσεις αλλαγής καθεστώτων, καταλήστευση εθνικού πλούτου κ.λπ.
Έκτοτε έχουν επέλθει τεκτονικές αλλαγές στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, με την κεφαλαιοκρατική Δύση σε διαδικασία μάλλον μη αναστρέψιμης σήψης και υποχώρησης, όπως φαίνεται από την χρονίζουσα δομική κρίση, επιτεινόμενη από την «κρίση πανδημίας».
Η άτακτη ντροπιαστική φυγή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους απ’ το Αφγανιστάν, η αποτυχία αλλαγής καθεστώτος στη Λευκορωσία όπως -προς το παρόν- και στο Καζακστάν, στο φόντο της σταθερής μετατροπής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας σε πλανητικής εμβέλειας υπερδύναμη, είναι δηλωτικά στοιχεία αυτών των αλλαγών.
Ως απάντηση, ΗΠΑ & ΝΑΤΟ, μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ, στο πλαίσιο ενός κατευθυνόμενου πολέμου χονδροειδούς γκεμπελικής κοπής προπαγάνδας, ψευδών ειδήσεων και μαζικής χειραγώγησης, στήνουν την εικόνα μιας πάνοπλης, αιμοσταγούς και επιθετικής Ρωσίας με τους συμμάχους της, έτοιμης να κατασπαράξει τη «δύσμοιρη Ουκρανία», την οποία μετά το πραξικόπημα του 2014, πρωτοστατούντων των ναζί, οι ίδιοι ελέγχουν πλήρως, εξοπλίζουν και υποκινούν.
Η ανάφλεξη από μια προβοκάτσια είναι εξαιρετικά πιθανή. Εδώ το τυχαίο μπορεί να αποβεί μοιραίο για τον αφανισμό της ανθρωπότητας.
Στο παράδειγμα της Ουκρανίας καθίσταται σαφής ο κυνισμός ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και ο ρόλος των χρήσιμων ηλιθίων υποτακτικών τους (όπως είναι και οι κυβερνώντες της Ελλάδας): στον όλεθρο που μεθοδεύουν, οι «σύμμαχοι» είναι πανέτοιμοι να πολεμήσουν μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος του τελευταίου Ουκρανού!
Διαμορφώνεται σταθερά ένας εναλλακτικός του ευρωατλαντικού άξονα πόλος, με άγοντα ρόλο σε αυτόν των δύο μεγάλων χωρών, η σημερινή μορφή των οποίων έχει σημαδευτεί από τις δύο μεγαλύτερες πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις του 20ου αι.: Ρωσία και Κίνα.
Η πρώτη, κεφλαιοκρατική πλέον, λόγω κληροδοτημάτων της ΕΣΣΔ και κεκτημένης ταχύτητας, διαθέτει στρατιωτική ισχύ υπερδύναμης, ικανή να αφανίσει τον πλανήτη.
Η δεύτερη, υπάγοντας στην κεντρική επιστημονική σχεδιοποίηση του ιδιότυπου πρώιμου σοσιαλισμού της ένα περίπλοκο και εξωστρεφές μικτό οικονομικό σύστημα, μετατρέπει σταθερά την οικονομικοπολιτική υπεροχή της και σε στρατιωτική.
Ιδιαίτερη έρευνα απαιτεί η μελέτη της ιδιοτυπίας της Λ.Δ. Κίνας και της θεαματικής προόδου της κατά της τελευταίες δεκαετίες, υπό το πρίσμα των κληροδοτημάτων της εκεί επανάστασης, της εξαιρετικής υστέρησης των αφετηριακών της παραγωγικών δυνάμεων και των παλινδρομήσεών της μεταξύ πρακτικών «σοσιαλισμού του στρατώνα» και «σοσιαλισμού της αγοράς», των άκρως αντιφατικών σχέσεών της με τις άλλες χώρες του πρώιμου σοσιαλισμού (ΕΣΣΔ, Λ.Δ. Βιετνάμ κ.λπ.). Η διερεύνηση αυτή είναι ανέφικτη υπό το πρίσμα μιας κατά βάση αστικής αντιεπιστημονικής αντίληψης που απορρίπτει συλλήβδην την ιστορική θέση και τον ρόλο των υπηγμένων στην σχεδιοποίηση εμπορευματικών και χρηματικών σχέσεων (ΕΧΣ) στο γίγνεσθαι της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ταυτίζοντας μεταφυσικά/δογματικά την όποια παρουσία ΕΧΣ με «νόθευση του σοσιαλισμού» και καπιταλισμό.
Οι παγκόσμιοι πόλεμοι δημιουργούν νέες αντιφάσεις, αναδεικνύουν με ιδιαίτερη ένταση τις βαθύτερες κοινωνικές-ταξικές αντιφάσεις, φέρνοντας πιο κοντά την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης. Όλες οι σημαντικές επαναστατικές καταστάσεις του 20ου αι. συνδέονταν με πολεμικές συρράξεις.
Ο εν εξελίξει πόλεμος δεν θα αποτελεί εξαίρεση.
Απαιτείται ανάπτυξη της έρευνας για τη διακρίβωση του χαρακτήρα του πολέμου και των εμπλεκόμενων σε αυτών δυνάμεων σε συνάρτηση με το επαναστατικό δυναμικό που αυτός θα φέρει στην επιφάνεια, ώστε να εξοπλιστεί δεόντως το υποκείμενο των επικείμενων νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων.