Για την «Επιστολή της Ένωσης Κομμουνιστών της Ουκρανίας».

Μια ομάδα μελών της Ένωσης Κομμουνιστών της Ουκρανίας, ή ακριβέστερα μέλη μιας οικογένειας που μετακόμισαν στη Δυτική Ευρώπη με το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, ανήρτησε μια έκκληση προς τους κομμουνιστές-μέλη του ΚΕΚΡ με τίτλο «Επιστολή της Ένωσης Κομμουνιστών της Ουκρανίας προς τους συντρόφους από το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας», η οποία εγκρίθηκε «στη γενική συνέλευση της Ένωσης Κομμουνιστών Ουκρανίας (ΕΚΟ)».
Εμείς, τα μέλη της ΕΚΟ που παραμείναμε στη χώρα μας, δεν έχουμε ακούσει για τη σύγκληση κάποιας γενικής συνέλευσης, ούτε για την ημερήσια διάταξή της. Το μάθαμε μόνο από το προαναφερόμενο έγγραφο. Αλλά αυτό δεν είναι το κύριο θέμα.
Το έγγραφο περιέχει μια σειρά από πολύ αμφίβολες θέσεις, οι οποίες, ωστόσο, συνάδουν με τη λανθασμένη θέση της ηγεσίας ορισμένων κομμουνιστικών κομμάτων ευρωπαϊκών χωρών.
Η Συγγραφέας της έκκλησης γράφει: «Τους καρπούς της δικής τους δουλειάς, των δικών τους επαφών χρησιμοποιούν σήμερα εκείνοι που καλύπτονται πίσω από τη γνώμη ορισμένων από το Ντονιέτσκ και το Λουγκάνσκ, που ακόμα κρατιούνται από τον αραχνοειδή ιστό μιας φανταστικής ελπίδας προς τον «μεγάλο αδελφό», δικαιολογώντας έτσι τη δική τους υποστήριξη στη στρατιωτική επίθεση της αστικής Ρωσίας». Αλλά η συγγραφέας ξεκινά την ίδια παράγραφο με τις λέξεις «εκείνα τα μέλη του ΚΕΚΡ, … εκτίμησαν σωστά την κατάσταση, εντάχθηκαν στην Ομάδα Εργασίας και είχαν μεγάλη συμβολή στην αντιφασιστική (εδώ και περαιτέρω η υπογράμμιση δική μας) αντίσταση στο Ντονμπάς…».
Έτσι, η Συγγραφέας συνειδητοποιεί ότι το Ντονμπάς συμμετέχει σε έναν αγώνα ενάντια στον φασισμό στην Ουκρανία που έχει πάρει τη μορφή του ναζισμού.
Ειδάλλως, για ποιο λόγο η Συγγραφέας και η οικογένειά της θα εγκατέλειπαν την πατρίδα τους και θα μετέβαιναν στην Ευρώπη, μόλις άρχισαν να ηχούν οι σειρήνες αεροπορικής επίθεσης στο Κίεβο; Ο κίνδυνος παραμονής στην Ουκρανία για τους ανθρώπους που κατά κάποιο τρόπο συνδέονταν με τις κομμουνιστικές οργανώσεις αυξήθηκε και πολλοί έσπευσαν στο εξωτερικό.
Μπορεί ο καθ’ ένας να μιλά για τη ρωσική επιθετικότητα όσο θέλει. Όντως, οι ενέργειες των Ρώσων πολιτικών μοιάζουν με επιθετικότητα. Ωστόσο, μήπως δεν ήταν επιθετικότητα κατά της Ρωσίας όλη η σειρά ενεργειών των αντιπάλων της που προηγήθηκε της εισβολής της;
Θυμηθείτε την παραβίαση όλων των δεσμεύσεων του ΝΑΤΟ ώστε να μην επεκταθεί προς τα ανατολικά, θυμηθείτε την εκπαίδευση από ειδικούς του ΝΑΤΟ των στρατών των εχθρικών προς τη Ρωσία πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, την προώθηση των εργαστηρίων βιολογικού πολέμου αυτού του συνασπισμού στα σύνορα της Ρωσίας…
Ολόκληρη η πολιτική των ΗΠΑ τις τελευταίες δύο δεκαετίες ήταν να «στρατολογήσουν» πρώην σοβιετικές δημοκρατίες ώστε να πολεμήσουν κατά της Ρωσίας – εντελώς ξεκάθαρα και απροκάλυπτα. Οι ΗΠΑ και οι χώρες του ΝΑΤΟ «άντλησαν» αστρονομικά ποσά για να εξοπλίσουν αυτές τις δημοκρατίες και να κατηχήσουν τους πληθυσμούς τους, ενώ οι κυβερνήτες τους έλεγαν ψέματα ότι τους ταΐζουν… (και τα κατοικίδια ζώα τρέφονται στα αγροκτήματα… αλλά για ποιο σκοπό;!)…
Η Λευκορωσία δεν συμφώνησε, αλλά οι υπόλοιπες δημοκρατίες… Ακόμα και δυτικοί πολιτικοί το παραδέχονται ανοιχτά, ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Ντιπόν-Ενιάν δήλωσε ότι «ο στόχος του Βλαντιμίρ Ζελένσκι δεν ήταν να υπερασπιστεί την Ουκρανία, αλλά να θυσιάσει τον λαό του σε μια προσπάθεια να βλάψει τη Ρωσία»…
Αν τα σχέδια της Ρωσίας περιλάμβαναν την κατάληψη των γειτονικών δημοκρατιών ή την επιστροφή τους στην επιρροή της, τα ρωσικά στρατεύματα δεν θα είχαν σταματήσει στα περίχωρα της Τιφλίδας το 2008, και ακόμη και το 2014, όταν οι Ουκρανοί πολιτικοί φώναζαν για ρωσική επιθετικότητα, η Ρωσία δεν θα είχε περιοριστεί στην Κριμαία. Αλλά οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μετακινούσαν τις βάσεις και τα εργαστήριά τους όλο και πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Και η Ρωσία προσπάθησε να ματαιώσει αυτά τα σχέδια – χτυπώντας τα πιο επικίνδυνα μέτωπά της και αρχίζοντας να απομακρύνεται από το δολάριο.
Σε αυτό το στάδιο οι ενέργειες της Ρωσίας μπορούν να χαρακτηριστούν ως αγώνας για την ανεξαρτησία της.
Στην πορεία, ο πληθυσμός της Ουκρανίας απέκτησε επίσης την ευκαιρία να απελευθερωθεί από τη ναζιστική καταπίεση και το Ντονμπάς απέκτησε την ευκαιρία να σταματήσει τη συνεχή εθνικιστική τρομοκρατία που διαρκεί σχεδόν 9 χρόνια.
Αλλά δεν θα παραθέσουμε όλα τα ενδιαφέροντα αποσπάσματα από αυτό το έγγραφο, είναι πιο σημαντικό να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους έχει συνταχθεί.
Η Συγγραφέας της επιστολής ζει τώρα στη Δυτική Ευρώπη με όλη της την οικογένεια και γνωρίζει όλους τους ηγέτες της ευρωπαϊκής Αριστεράς (έχει υπάρξει διερμηνέας σε διεθνή κομμουνιστικά φόρουμ πολλές φορές).
Αφού η Ένωση Κομμουνιστών Ουκρανίας αρχικά υποστήριξε ενεργά τον αγώνα του λαού του Ντονμπάς, τώρα ο Συντάκτης της «Επιστολής» εκ μέρους ολόκληρης της ΕΚΟ καταδίκασε την υποστήριξη του Ντονμπάς με χρήση βίας. Θέση η οποία συμπίπτει πλήρως, για παράδειγμα, με τη γραμμή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και ορισμένων άλλων ευρωπαϊκών κομμουνιστικών κομμάτων, τα οποία επίσης υποστήριξαν προηγουμένως τον αγώνα της Ανατολικής Ουκρανίας.
Έχουμε ήδη αναρωτηθεί γιατί οι Έλληνες σύντροφοι καταδικάζουν τις ενέργειες μιας χώρας της αστικής δημοκρατίας, και ως εκ τούτου υποστηρίζουν μια χώρα που είναι ανοιχτά ναζιστική; Εξάλλου, υπάρχει ακόμη μια γενιά στην Ελλάδα που θυμάται τον ελληνικό φασισμό.
Και γιατί επίσης οι κληρονόμοι εκείνων των Ιταλών κομμουνιστών που, μαζί με τους αστούς δημοκράτες, πέθαναν πολεμώντας τους φασίστες, υποστηρίζουν τώρα το ναζιστικό καθεστώς στην Ουκρανία…;
Ας το πούμε μιλώντας σε ήπιο τόνο: στις χώρες της ΕΕ δεν ενθαρρύνεται η στήριξη της Ρωσίας. Η υποστήριξη του «εγκληματικού» καθεστώτος του Πούτιν μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αντίποινα. (Αυτό συμβαίνει, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με τους δικούς τους διεθνείς αστικούς νόμους, ούτε ένα αστικό διεθνές δικαστήριο δεν έχει αποκαλέσει τη Ρωσία εγκληματικό κράτος).
Τα κομμουνιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης είναι νόμιμα και οι ηγέτες τους έχουν όλες τις πιθανότητες να καταλάβουν έδρες στα κοινοβούλια. Από την άλλη πλευρά, είναι πιθανόν να χαθεί αυτή η νομιμότητα. Μήπως αυτή είναι η αιτία της νομιμοφροσύνης των ηγετών ορισμένων κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στην Ευρώπη προς τις κυβερνήσεις τους;
Ωστόσο, αυτό συνιστά πλέον απομάκρυνση από τον μαρξισμό, συνιστά πλέον πλήρη απόρριψη της πολιτικής ταξικής πάλης υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης, διολίσθηση σε μια πάλη μόνο για κάποια δικαιώματα. Αυτά είναι πλέον τα πρώτα βήματα πάλαι ποτέ μαχητικών επαναστατικών κομμάτων με βαθιά ιδεολογική συγκρότηση προς την πολιτική του συμβιβασμού με την αστική τάξη: έχουμε ξαναγράψει ότι η εργατική τάξη και οι κομμουνιστές έχουν τα δικά τους καθήκοντα και συμφέροντα και ότι το εργατικό κίνημα έχει συμφέρον να εκμεταλλευτεί τις αντιφάσεις στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, όχι να τις κατασβέσει. Ιδιαίτερα τις οξείες αντιφάσεις.
Η «Επιστολή» αναφέρει: «οι θέσεις που προβάλλει το ΚΕΚΡ για «εντελώς κακό» και «όχι τόσο κακό» ιμπεριαλισμό είναι η πλήρης διαστρέβλωση της λενινιστικής θεωρίας της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος». Πρώτον, σε διαστρέβλωση της θεωρίας ποιας από όλες τις Διεθνείς γίνεται λόγος; Σίγουρα της κομμουνιστικής λενινιστικής;
Δεύτερον, διαστρέβλωση της λενινιστικής θεωρίας συνιστά ακριβώς η αναφερόμενη «Επιστολή».
Και μια ακόμη ουσιαστική πινελιά: «Η “Επιστολή” γίνεται αποδεκτή με απόφαση της γενικής συνέλευσης της ΕΚΟ…»…
Συνέλευση ποιας ΕΚΟ; Της οικογένειας της Συγγραφέως στο εξωτερικό; Γιατί η Συγγραφέας θεωρεί ότι δικαιούται να μιλάει εξ ονόματος ολόκληρης της οργάνωσης της Ένωσης Κομμουνιστών της Ουκρανίας, ενώ κανένας δεν της έχει χορηγήσει τέτοιες εξουδιοτήσεις;
Ναι, η Συγγραφέας είναι συγγενής και νόμιμος κληρονόμος της Τ.Ι. Γιαμπρόβα – η οποία ίδρυσε και επί μακρόν ήταν ηγέτης της ΕΚΟ. Η συγγραφέας κληρονόμησε την περιουσία της, μαζί με όλα τα αρχεία της, τους καταλόγους των μελών της ΕΚΟ με τα στοιχεία τους, τον υπολογιστή της με όλες τις πληροφορίες… Μπορεί όμως η ίδια η ΕΚΟ να είναι ιδιοκτησία κάποιου; Ή μήπως εμφανίστηκε κάτι καινοφανές στους αλγόριθμους της κομματικής οικοδόμησης;

Το κείμενο συντάχθηκε και εγκρίθηκε από τα μέλη της ΕΚΟ που παραμένουν στην Ουκρανία

Πηγή