Πυγμαχία, woke ιδεολογία και μισογυνισμός: Τελικά, μπαμπά, αν μας χτυπήσουν, τα χτυπάμε τα κορίτσια;

του Μ. Χονδροκούκη

Αναδημοσίευση από: «Σύλλογος διάδοσης της μαρξιστικής σκέψης – ΓΙΑΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ»

Είναι ρατσιστικός αποκλεισμός και μη συμπερίληψη να απαγορεύεται σε έναν ενήλικο να αγωνίζεται στην κατηγορία των εφήβων; Είναι ρατσιστικός αποκλεισμός να απαγορεύεται σε έναν αθλητή βαρέων βαρών να αγωνίζεται στην κατηγορία μύγας; Είναι ρατσιστικός αποκλεισμός να απαγορεύεται σε έναν αθλητή με ανδρικό σώμα να αγωνίζεται στην κατηγορία των γυναικών;

του Μιχάλη Χονδροκούκη

Α. Woke Αθλητισμός: ηλικιακός ρατσισμός, στίγμα βάρους και σεξισμός

Γιατί χωρίζουμε τους αθλητές σε διαφορετικές κατηγορίες σύμφωνα με την ηλικία τους; Διότι τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν μικρότερες δυνάμεις και αντοχές από τους ενηλίκους. Τι είναι αυτό; Είναι ηλικιακός ρατσισμός ή προστασία του πιο αδύναμου από μια δομικά άνιση μάχη; Ο ηλικιακός ρατσισμός αποτελεί υποτίμηση και απόρριψη ενός ανθρώπου αναφορικά προς κάτι που δεν έχει σχέση με την ηλικία του. Εάν συγκρίνουμε ανθρώπους ως προς κάτι που κατά κανόνα εξαρτάται από την ηλικία τους—π.χ. θέλουμε κάποιους που να μην κουράζονται σωματικά εύκολα (άρα συνήθως απορρίπτονται οι γηραιότεροι) ή θέλουμε κάποιους με μεγάλη εμπειρία και γνώσεις (άρα συνήθως απορρίπτονται οι νεότεροι)—, τότε δεν πρόκειται για προκατάληψη και ρατσισμό, αλλά απλώς για την πραγματικότητα.

Γιατί χωρίζουμε τους αθλητές σε διαφορετικές κατηγορίες σύμφωνα με το βάρος του σώματός τους; Διότι οι πιο ελαφροί άνθρωποι έχουν διαφορετικές δυνατότητες κίνησης από τους βαρύτερους και ως προς ορισμένα αθλήματα που η δύναμη είναι κριτήριο, εκεί μειονεκτούν απέναντι στους βαρύτερους. Τι είναι αυτό; Είναι ρατσιστικό στίγμα βάρους ή προστασία του πιο αδύναμου από μια δομικά άνιση μάχη; Ειδικά στην πυγμαχία, το βάρος μεταφράζεται σε δύναμη χτυπήματος και αντοχή σε χτυπήματα.

Γιατί χωρίζουμε τους αθλητές σε διαφορετικές κατηγορίες σύμφωνα με το φύλο τους; Διότι οι γυναίκες έχουν μικρότερες δυνάμεις και αντοχές από τους άνδρες (όποιος για κάποιον λόγο δεν το ξέρει, ας δει το μέρος Β). Τι είναι αυτό; Είναι σεξισμός ή προστασία του πιο αδύναμου από μια δομικά άνιση μάχη; Γνωρίζουμε ότι οι άνδρες έχουν κατά κανόνα τουλάχιστον διπλάσια δύναμη και αντοχή σε κραδασμούς κ.ά.. Είναι σωστό να αγωνίζονται στην ίδια κατηγορία άνδρες και γυναίκες σε αθλήματα όπως η πυγμαχία; Αν μιλούσαμε για το μπιλιάρδο, όπου το κριτήριο είναι η τεχνική και η τακτική και όχι η δύναμη, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Εκεί, ενδεχομένως, να μην έχει κανένα νόημα η διάκριση σε κατηγορίες φύλων. Αλλά στην πυγμαχία, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλεϊ, την κολύμβηση ή την άρση βαρών;

Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι οι γυναίκες έχουν δικαίωμα να αγωνιστούν μεταξύ τους επί ίσιοις όροις, όπως ακριβώς και οι έφηβοι και οι άνθρωποι των διαφόρων σωματικών μεγεθών;

Εάν τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου και, πιο συγκεκριμένα, στοιχεία του φαινότυπου δίνουν την εντύπωση ότι κάποιος άνδρας είναι νεότερος ή ότι το βάρος του είναι λιγότερο… είναι δυνατόν να αγωνιστεί σε κατηγορία νεότερων ή ελαφρότερων; Είναι δεδομένο ότι κάθε κριτήριο οφείλει να ελέγχεται, αλλιώς διαπράττεται αδικία εις βάρος όλων των άλλων.

Εάν τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου με γονότυπο αρσενικό, δηλαδή τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά ενός άνδρα, δίνουν την εντύπωση ότι είναι γυναίκα—π.χ. τα γεννητικά του όργανα και η όψη του—… είναι δυνατόν να αγωνιστεί σε κατηγορία γυναικών, ενώ η όλη του σωματική ανάπτυξη και διαμόρφωση είναι ανδρική; Ανεξαρτήτως της όποιας ειδικής περίπτωσης στην οποία υπάγεται «η» Imane Khelif (σύνδρομο DSD), σε κάθε περίπτωση και για όλους είναι δεδομένο ότι το κριτήριο του γονότυπου οφείλει να ελέγχεται. Ο περιορισμός του ελέγχου στα επίπεδα της τεστοστερόνης είναι παραπλανητικός και σήμερα γίνεται εσκεμμένα για την εξαπάτηση όλων των γυναικών αθλητριών και την προώθηση μιας συγκεκριμένης ατζέντας που εκπορεύεται απευθείας από τις ΗΠΑ.

Τι συμβαίνει, λοιπόν; Η κατάργηση των διακρίσεων ηλικίας, βάρους και φύλου είναι προοδευτική και στην κατέυθυνση της χειραφέτησης των ανθρώπων;… ή είναι στοιχειώδεις διακρίσεις που προστατεύουν την ποικιλομορφία των ανθρώπων από πασιφανείς αδικίες; Και πριν πει κανείς ότι δεν τίθεται ζήτημα για τις ηλικιακές κατηγορίες και τις κατηγορίες βάρους, πρέπει να επισημάνουμε ότι είναι ακριβώς το ίδιο: είναι βιολογικές διαφορές που είναι καθοριστικές για την επίδοση και τον ανταγωνισμό στο άθλημα. Η μόνη διαφορά είναι ότι δεν έχει γίνει αντίστοιχη συστηματική προπαγάνδα για αυτά, ενώ για το φύλο γίνεται, και έχουμε φτάσει σε σημείο να υποστηρίζεται ότι το φύλο του ανθρώπου είναι αυτό που αισθάνεται ή αυτό που διαλέγει. Ποτέ δεν είχαμε σκεφτεί στο παρελθόν ότι μπορούσε να πάρει τέτοια σημασία η φράση «ό,τι δηλώσεις, είσαι»!

Πώς είναι δυνατόν σήμερα — ενώ ξέρουμε τι σημαίνει αστική ιδεολογία, αλλοτρίωση και νεοσυντηρητισμός — να υποστηρίζεται η συμμετοχή ανδρών στην κατηγορία των γυναικών, οι οποίοι είτε είχαν μη φυσιολογική ανάπτυξη των φυλοσύνδετων χαρακτηριστικών τους είτε οι ίδιοι αλλάζουν με ιατρική παρέμβαση τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά τους για να μοιάζουν με γυναίκες; Κάθε άνθρωπος έχει εκ γενετής ορισμένα χαρακτηριστικά (ανεξαρτήτως χρόνου εκδήλωσης) και αποκτά και άλλα στο πλαίσιο της κοινωνικής ζωής του. Μπορεί να σκέφτεται ό,τι θέλει για τον εαυτό του, μπορεί να αντιλαμβάνεται με τον όποιον υποκειμενισμό τα χαρακτηριστικά του, αλλά η πραγματικότητα είναι μία και αντικειμενική. Και επειδή είναι αντικειμενική, θέτει όρους και όρια. Είναι αντικειμενικά ελέγξιμο το αν κάποιος έχει χρωμοσώματα άνδρα ή γυναίκας, αν έχει το σώμα και τη δύναμη άνδρα ή γυναίκας. Βεβαίως, η πραγματικότητα είναι περίπλοκη, και σε τέτοιες περιπτώσεις οι διαπροσωπικές σχέσεις γίνονται πάρα πολύ περίπλοκες. Ενδέχεται, λοιπόν, να είναι τέτοια η συγκεκριμένη ιδιομορφία, να κυριαρχούν σε τέτοιον βαθμό τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά στην όψη (σε συνδυασμό με άλλους βιολογικούς παράγοντες), που το συγκεκριμένο άτομο να μπορεί να ζήσει πιο ομαλά ως γυναίκα. Όμως, για το ίδιο αυτό άτομο στην περίπτωση του επαγγελματικού αθλητισμού τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Εδώ δεν τίθεται ζήτημα προσωπικών σχέσεων που διαρθρώνονται σε πολλά επίπεδα, αλλά ένα παιχνίδι με ορισμένους κανόνες. Αυτό που πρέπει να κάνει για να συμμετάσχει είναι ξεκαθαριστεί ο σωματικός τύπος και αν είναι ανδρικός, απλώς δεν θα συμμετάσχει στην κατηγορία γυναικών. Θα μπορούσε να είναι η Imane Khelif, αλλά όχι η επαγγελματίας αθλήτρια. Τώρα, εάν κάποιος με τέτοια ιδιομορφία ασχολείται από παιδί με τον επαγγελματικό αθλητισμό, κάνει πρωταθλητισμό και δεν έχει φροντίσει να το ξεκαθαρίσει ή κάποιοι οργανωμένα καλύπτουν παραβιάσεις των βασικών κανόνων, μάλλον κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Όλα τα άλλα είναι φούμαρα.

Β. Τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των δύο φύλων και οι παθολογικές ιδιομορφίες

Η εξέλιξη των έμβιων όντων στο πλαίσιο της στρατηγικής της επιβίωσης οδήγησε ένα μεγάλο μέρος των ειδών στον διαχωρισμό του αναπαραγωγικού μηχανισμού και τον καταμερισμό των λειτουργιών του, δηλαδή στον διμορφισμό του φύλου σε αρσενικό και θηλυκό.

Το φύλο δεν είναι φάσμα, αλλά ο επιμερισμός δύο συμπληρωματικών λειτουργιών του ενός και ενιαίου μηχανισμού αναπαραγωγής του ανθρώπου.

Το αν θα είναι αρσενικό ή θηλυκό το νέο ανθρώπινο ον καθορίζεται από το γενετικό υλικό που προκύπτει από την ένωση των γονέων και, ειδικότερα, από το αν θα κληροδοτηθεί από το αρσενικό το χρωμόσωμα Υ.

Ανάλογα με το αν είναι αρσενικό ή θηλυκό, το νέο ανθρώπινο ον αναπτύσσεται με φυλοσύνδετα χαρακτηριστικά, που δεν περιορίζονται στα γενετικά όργανα. Γι’ αυτό τα αγόρια και τα κορίτσια, και τελικά οι άνδρες και οι γυναίκες, έχουν ξεκάθαρες διαφορές στην ανατομία και φυσιολογία τους (σκελετικό, μυϊκό, τένοντες, κυκλοφορικό, αναπνευστικό) και ξεκάθαρες διαφορές στις λειτουργίες που μπορούν να εκτελέσουν.

Οι γυναίκες έχουν κατά κανόνα: α) βραχύτερα οστά άκρων, άρα μικρότερους μοχλούς κίνησης· β) μικρότερη μυϊκή μάζα και λιγότερο ισχυρούς τένοντες, άρα σημαντικά μικρότερη δύναμη στα άνω και κάτω άκρα· γ) μικρότερο μέγεθος καρδιάς, μικρότερο όγκος αίματος, χαμηλότερη συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης, λιγότερα ερυθρά αιμοσφαίρια… άρα μικρότερη ικανότητα μεταφοράς οξυγόνου και μυϊκού έργου. Οι διαφορές εκτείνονται σε περισσότερα χαρακτηριστικά, αλλά για τις ανάγκες του συγκεκριμένου άρθρου αυτά επαρκούν.

Γιατί τα δύο φύλα έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά; Διότι έχουν διαφορετικούς ρόλους στην επιβίωση. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα έμβια όντα με φυλετικό διμορφισμό, ακόμη και με αντιστροφή της υπεροχής μεταξύ τους, το οποίο εξηγείται από τους συγκεκριμένους όρους επιβίωσης της κάθε κατηγορίας ειδών. Η βιολογία αντιμετωπίζει τις αγέλες, τα κοπάδια, τα σμήνη ως βιολογικούς οργανισμούς, διότι αποτελούν βιολογικές ενότητες. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οφείλουμε να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος υπάρχει στον βαθμό που υπάρχουν άνδρες και γυναίκες. Η ανθρώπινη κοινωνία—ως αναβάθμιση του ζωικού ομαδικού τρόπου ζωής—δεν στερείται βιολογικού υποβάθρου, δεν αναπτύσσεται ανεξάρτητα του βιολογικού· αντιθέτως, το βιολογικό της υπόβαθρο στα βασικά του χαρακτηριστικά συνεχίζει να ισχύει. Η βιολογική στρατηγική επιβίωσης των ανθρώπων καθορίζεται από το γεγονός ότι το θηλυκό κυοφορεί-γεννά-θηλάζει, έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην άμεση φροντίδα των βρεφών, ενώ το αρσενικό αναλαμβάνει κυρίως την έμμεση φροντίδα, δηλαδή την εξασφάλιση της επιβίωσης της οικογένειας και της κοινότητας (τροφή και άμυνα). Βεβαίως, η κοινωνική ανάπτυξη σχετίζεται με την ανάπτυξη των μέσων επιβίωσης, αλλά και του υποκειμένου εργασίας. Αλλάζει ο καταμερισμός εργασίας και ο τρόπος ζωής, ακόμη και στο επίπεδο της οικογένειας. Αλλάζουν οι οικογενειακοί ρόλοι, αλλά σε δευτερεύοντα χαρακτηριστικά, χωρίς να αναιρούν τα βασικά βιολογικά που σχετίζονται με την αναπαραγωγή του είδους.

Τα γενετικά καθοριζόμενα χαρακτηριστικά των ανθρώπων εμφανίζονται και αναπτύσσονται με υγιή τρόπο — δηλαδή χωρίς ελλείψεις, δυσμορφίες, μεταλλάξεις κ.ά. που μπορεί να προκαλέσουν στον έναν ή άλλον βαθμό δυσκολίες ή αδυναμίες σε ανθρώπινες βιολογικές λειτουργίες. Αυτό το αποκαλούμε φυσιολογικό και υγιές. Στο πλαίσιο αυτό εμφανίζονται ορισμένες εξαιρέσεις, όπου ως προς ορισμένα βιολογικά χαρακτηριστικά προκύπτει ανάπτυξη μη φυσιολογική — υπάρχει δηλαδή κάποια παθολογία, με αποτέλεσμα ορισμένες λειτουργίες να μην μπορεί να τελεστούν σε έναν βαθμό ή να ακυρώνονται εντελώς. Αυτό ακριβώς ισχύει και στα βιολογικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το φύλο.

Τι συμβαίνει όταν ένας άνθρωπος έχει βιολογικά χαρακτηριστικά και των δύο φύλων; Προσοχή! Δεν υπάρχει άνθρωπος που να γεννιέται με ολοκληρωμένα όλα τα χαρακτηριστικά και τις λειτουργίες και των δύο φύλων. Αλλιώς θα αναπαραγόταν μόνος του. Τι υπάρχει; Υπάρχουν άνθρωποι που, ενώ γεννιούνται με το αρσενικό ή θηλυκό χρωμόσωμα, ορισμένα άλλα χαρακτηριστικά επηρεάζουν τη φυλοσύνδετη ανάπτυξη και διαμόρφωσή τους. Η ελλιπής και εμπειρική γνώση των ανθρώπων για αιώνες εμπόδιζε τη βαθύτερη κατανόηση αυτών των φαινομένων και η διάγνωσή τους περιοριζόταν στην παρατήρηση της μορφολογίας και λειτουργίας των γεννητικών οργάνων. Όμως, πέραν αυτών, το φύλο καθορίζει εξαρχής την όλη ανάπτυξη του ανθρωπίνου σώματος. Αν ένας άνθρωπος γεννηθεί με χρωμόσωμα Υ, αλλά έχει προκύψει κάποιο πρόβλημα και δεν διαμορφώνονται αντίστοιχα τα γενετικά του όργανα, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η σωματοδομή και η υπόλοιπη φυσιολογία του διαμορφώνονται σύμφωνα με τον γενετικό καθορισμό του άνδρα. Είναι ένας άνδρας με ορισμένα φυλοσύνδετα χαρακτηριστικά μη φυσιολογικά αναπτυγμένα.

Μπορεί σήμερα να ελεγχθεί ένας άνθρωπος και να διαπιστώσει τι ακριβώς του συμβαίνει; Ναι. Για ποιον λόγο να το κάνει; Έχει λόγο να ξέρει; Βεβαίως και έχει λόγο. Ειδικά για ένα παιδί που δεν μπορεί να κατανοήσει την πολυπλοκότητα αυτών των φαινομένων, που δεν ξέρει τι να σκεφτεί για τον εαυτό του και πώς να διαχειριστεί την αλληλεπίδρασή του με τους γύρω του… ειδικά για ένα παιδί, οφείλουν πρωτίστως οι γονείς του να καταλάβουν τι συμβαίνει. Οφείλουν να απευθυνθούν σε ειδικούς επιστήμονες (και όχι στα super-market των gender clinics ή σε σκιτζήδες ψυχιάτρους που παπαγαλίζουν ότι το φύλο σου είναι αυτό που νιώθεις), ώστε να διαπιστωθεί το τι αναμένεται να συμβεί προοπτικά στο παιδί και να το διευκολύνουν στην κατανόηση του εαυτού του. Μια τέτοια κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και απαιτεί από τους συγκεκριμένους γονείς και παιδιά υψηλότατα επίπεδα ψυχικής αντοχής. Εάν δεν ελεγχθεί, εάν δεν γίνει προσπάθεια να κατανοηθεί τι ακριβώς του έχει συμβεί και τι θα του συμβεί, τότε οι δυσκολίες πολλαπλασιάζονται, καθώς η όλη ανάπτυξή του θα εμφανίζεται ως κάτι παράδοξο, μυστήριο και αναπάντεχο, που θα λειτουργεί ως πηγή σύγχυσης, αποδιοργάνωσης και αυθυπονόμευσης της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου.

Γ. Woke ιδεολογία, εικονική γυναικεία ενδυνάμωση και πραγματικός φαλλοκρατικός μισογυνισμός

Τι λέει επί της ουσίας η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή: «Δεν μας νοιάζει αν ο γονότυπος δείχνει ότι είναι άνδρας και το σώμα αυτό έχει διαμορφωθεί – αναπτυχθεί με τα ανδρικά χαρακτηριστικά ως προς το σκελετικό, μυϊκό, κυκλοφορικό και αναπνευστικό σύστημα. Αυτά δεν τα εξετάζουμε καν. Από τη στιγμή που τα ανδρικά γεννητικά όργανα δεν είναι πλήρως αναπτυγμένα, η τεστοστερόνη βγαίνει χαμηλή στις μετρήσεις και αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα… είναι γυναίκα και μπορεί να αγωνιστεί στην κατηγορία των γυναικών».

Τι λένε διάφορες άλλες Επιτροπές και Ομοσπονδίες που έχουν επιτρέψει σε άνδρες που προσδιορίζονται ως γυναίκες (τρανς) να αγωνίζονται στη γυναικεία κατηγορία και να παίρνουν μετάλλια: «Μπορούν να αγωνιστούν, διότι είμαστε κατά του αποκλεισμού και υπέρ της συμπερίληψης. Αφού δηλώνουν ότι είναι γυναίκες, τότε είναι γυναίκες». Αυτά λένε και οι δημοσιο-παπαγάλοι των ΜΜΕ και γελοιοποιούνται πολιτικοί λόγω της αδυναμίας τους να ορίσουν τι είναι γυναίκα, μην τυχόν και αποκλείσουν τους άνδρες που προσπαθούν να μοιάσουν σε γυναίκες.

Πρόκειται για υποκρισία χωρίς προηγούμενο. Και όλα στο όνομα της γυναικείας ενδυνάμωσης. Πιο προκλητική περίοδος για το γυναικείο κίνημα δεν έχει υπάρξει, δεδομένου ότι το δίκαιο αίτημα της ισότητας υπονομεύεται από την επιχειρηματολογία της κοινωνικής κατασκευής των φύλων και την άρνηση της ύπαρξης των δύο φύλων. Τώρα το κοινωνικό κίνημα των γυναικών και τα αιτήματά του διαλύονται υπό τα ελεγχόμενα κινήματα ταυτοτήτων που υποκινούν και σπονσοράρουν τα διεθνή μονοπώλια. Το αίτημα για αλλαγή του κοινωνικού συστήματος υποχωρεί μπροστά στο αίτημα αναγνώρισης του απόλυτου υποκειμενισμού στον αυτοπροσδιορισμό. Τώρα τα ηνία κρατά ο ατομικισμός και ο ναρκισσισμός… Μόνο στα συνθήματα η εναντίωση στο κεφάλαιο. Είναι κούφιες φράσεις, όταν στα μυαλά και τα αιτήματα των ανθρώπων επιβάλλεται η λογική του άπειρου κατακερματισμού των ταυτοτήτων.

Τώρα οι γυναίκες υποχρεώνονται να δέχονται ότι γυναίκα είναι και όποιος άνδρας το δηλώσει… (και καταναλώνει τα απαραίτητα αξεσουάρ). Σας μοιάζει αυτό με ανατροπή της πατριαρχίας; Δεν είναι μάλλον κλιμάκωσή της να έχουμε φτάσει στο σημείο να απαιτούν οι άνδρες να θεωρούνται γυναίκες, επειδή έτσι το θέλουν; Μετά από τόσες πολιτικές φιέστες της γυναικείας ενδυνάμωσης, μετά από τόσες διαφημίσεις, ταινίες και σειρές που οι γυναίκες παρουσιάζονται στους δυναμικούς ρόλους που παλαιότερα καταδίκαζαν ως πρότυπα φαλλοκρατισμού… μετά από τόσα παιδικά με ηρωίδες με σπαθιά και από δίπλα αμήχανα αγόρια… είναι η θέση της γυναίκας βελτιωμένη; Είναι λιγότερο εκτεθειμένη στην ανδρική βία; Όταν ο βιαστής δηλώνει γυναίκα και μπαίνει σε γυναικείες φυλακές… είναι γυναικεία χειραφέτηση ή περαιτέρω εγκληματική υποστήριξη των εγκληματιών εις βάρος των γυναικών; Όταν άνδρες δηλώνουν γυναίκες στις αθλητικές διοργανώσεις και τις νικούν με ισοπεδωτικούς όρους… είναι γυναικεία ενδυνάμωση;

Αυτό έχει να προσφέρει η woke κουλτούρα στις γυναίκες. Περαιτέρω εκμετάλλευση της συγκριτικής αδυναμίας τους, περαιτέρω υποτίμηση από εκείνους τους άνδρες που θέλουν να οικειοποιηθούν και τον γυναικείο ρόλο και, ουσιαστικά, ακύρωση της ίδιας της γυναικείας ιδιότητας μπροστά στην αυθαίρετη βουλησιαρχία και τον μισογυνισμό. Το όλο φαινόμενο μοιάζει παραπέμπει περισσότερο σε φθόνο εκείνων των ανδρών που θα ήθελαν να είναι γυναίκες, αλλά επειδή δεν είναι, τις εκδικούνται. Και όλα στο όνομα της συμπερίληψης.

Δ. Καπιταλισμός που σαπίζει

Το σάπισμα δεν εκδηλώνεται μόνο στην υπονόμευση της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων ή την καταστροφή τους, αλλά και στο επιθετικό περιεχόμενο της αστικής ιδεολογίας, η οποία πασχίζει μέσω της ενορχήστρωσης των ΜΜΕ να δημιουργήσει τέτοια σύγχυση στις συνειδήσεις, που να μην είναι σε θέση να κατανοούν τον αντικειμενικό προσδιορισμό της ύπαρξής τους και να αποδέχονται πειθήνια τον όποιο εξώφθαλμο παραλογισμό τους υπαγορεύσουν. Έτσι, η ταξική συνείδηση γίνεται άπιαστο όνειρο, όταν κάποιος δεν μπορεί να φτάσει ούτε στη συνείδηση της ψυχοσωματικής του ενότητας. Αυτά, σε συνδυασμό με την εσκεμμένη στέρηση ουσιαστικής, επιστημονικής μόρφωσης των ανθρώπων για τα βιολογικά, ψυχικά και κοινωνικά φαινόμενα που σχετίζονται με το φύλο, τη σεξουαλικότητα και την κοινωνική ανάπτυξη, καθιστούν μεγάλο μέρος των ανθρώπων εύκολα χειραγωγήσιμο. Από τη μια η υπερπροβολή της ψευτο-προοδευτικότητας και η καλλιέργεια εξαρτημένων αντανακλαστικών από τα social media και τη βιομηχανία του θεάματος… και από την άλλη, η επιστήμη και η λογική μάχονται να ακουστούν μέσα από τις ιαχές του οργανωμένου ανορθολογισμού της αστικής τάξης.

Εμείς επιμένουμε ενάντια στο σάπισμα:

—Όχι, αγόρι μου, δεν τα χτυπάμε τα κορίτσια…

*Το παρόν κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από site του συλλόγου Γ.Κορδάτου

Πηγή: https://www.kordatos.org/pygmahia-woke-ideologia-misogynismos/