Παρέμβαση Δ. Πατέλη, μέλους Γ.Σ. του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό» στην ανοικτή συνεδρίαση του Δ.Σ. Πέμπτη 31.3.2022, επί του θέματος ημερήσιας διάταξης: «Η θέση του Συλλόγου ενόψει των δραματικών εξελίξεων και του παρατεινόμενου πολέμου στην Ουκρανία».

Η παρέμβαση επικεντρώθηκε στα εξής:

• Διολίσθηση της αριστεράς σε θέσεις του Ευρωατλαντικού άξονα.

• Εργαλειοποίηση της θεωρίας σε ρόλους εκ των υστέρων επιστημονικοφανούς επένδυσης προειλημμένων αποφάσεων/θέσεων.

• Αναθεώρηση της επαναστατικής θεωρίας & μεθοδολογίας.

• Σύγχυση ( ; ) & αμοιβαία υποκατάσταση των εννοιών «στάδιο του ιμπεριαλισμού» και «ιμπεριαλιστικό κράτος» (από την επιστημονική έννοια της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας σε ένα μεταφυσικό δόγμα-λάστιχο, που -εκ των πραγμάτων- κατατάσσει συλλήβδην όλες τις χώρες στις ιμπεριαλιστικές).

• Μεταφυσική αντίληψη του σοσιαλισμού ως κοινωνίας δήθεν ακαριαία απαλλαγμένης από κάθε μορφή εμπορευματικών & χρηματικών σχέσεων (των υπηγμένων στην σοσιαλιστική σχεδιοποίηση συμπεριλαμβανομένων), βάσει της οποίας μετά την κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και στις λοιπές χώρες του πρώιμου σοσιαλισμού στην Ευρώπη, δήθεν δεν υπάρχει στον πλανήτη ίχνος πρώιμου σοσιαλισμού (αντιιμπεριαλισμού, αντιαποικιοκρατικού κινήματος) κ.λπ.

• Αδυναμία διάγνωσης του χαρακτήρα της εποχής, της συγκυρίας και του κλιμακούμενου Γ’ Θερμού Ιμπεριαλιστικού Πολέμου σε συνδυασμό με τις παραπάνω μεταφυσικές προσεγγίσεις.

• Αγνόηση του γεγονότος ότι ο ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΣ δεν είναι άλλος από τον ΑΞΟΝΑ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στον αντίποδα του οποίου συγκροτείται εκ των πραγμάτων ένας πόλος με επικεφαλής και κεντρικό στόχο την ραγδαία ανερχόμενη Λ.Δ. Κίνας και την Ρωσία, το σύνολο των χωρών του πρώιμου σοσιαλισμού (Κούβα, Λ.Δ. Κορέας, Λ.Δ. Βιετνάμ, Λάος) και το σύνολο των κρατών η συγκρότηση ή/και διακυβέρνηση των οποίων συνδέεται με το αντιιμπεριαλιστικό/αντιαποικιοκρατικό κίνημα που ανδρώθηκε με τον πρώιμο σοσιαλισμό.

• Αδυναμία διάγνωσης των ανειρήνευτων αντιφάσεων που οδήγησαν στον εν εξελίξει Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και του επαναστατικού δυναμικού που αυτός νομοτελώς φέρνει στην επιφάνεια, υιοθέτηση αστικών επιφανειακών προσεγγίσεων (γεωπολιτικών, δικαιικών, περί «εισβολής», «τοπικής διακρατικής επέμβασης» κ.λπ.), γεγονός που οδηγεί σε αναντίστοιχες των περιστάσεων παρελκυστικές πρακτικές θέσεις.