Stephen Cho, συντονιστής του Διεθνούς Κορεατικού Φόρουμ
Εν μέσω της αυξανόμενης παλίρροιας του παγκόσμιου πολέμου, πρέπει να αναρωτηθούμε ποια είναι τα καθήκοντα των αντιιμπεριαλιστών. Στην Ανατολική Ευρώπη βρίσκεται σε εξέλιξη ο πόλεμος στην Ουκρανία, στην Ανατολική Ασία επίκειται πόλεμος στη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν. Η πολεμική ένταση αυξάνεται στη Μέση Ανατολή, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε κρίση εξαιτίας του υψηλού πληθωρισμού, των υψηλών επιτοκίων και των υψηλών συναλλαγματικών ισοτιμιών, και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων έχει φτάσει σε σημείο κατάρρευσης. Οι λαοί που βρίσκονται στο σταυροδρόμι του πεπρωμένου, που ακροβατούν στο χείλος του γκρεμού της επιβίωσης, ρωτούν εμάς, τα επαναστατικά κόμματα της εργατικής τάξης, πώς θα επιβιώσουν. Τώρα είναι η ώρα να επανεξετάσουμε σε βάθος την ιστορική εμπειρία – ειδικότερα την ανάπτυξη του παγκόσμιου πολέμου από τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1930.
Όπως αποδεικνύει η ιστορία, ο ιμπεριαλισμός φέρνει πάντα μαζί του την απειλή του πολέμου. Χωρίς εισβολή και λεηλασία, ο ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να επιβιώσει. Η κύρια μέθοδος με την οποία οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προσπαθούν να ξεφύγουν από τις εγχώριες πολιτικές και οικονομικές κρίσεις τους είναι η διεξαγωγή πολέμου στο εξωτερικό. Ο πόλεμος επιτρέπει στο μονοπωλιακό κεφάλαιο, το οποίο έχει καταλάβει τον έλεγχο του κράτους προέλευσής του, να δημιουργήσει τεράστια κέρδη, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την επιτάχυνση της στρατιωτικοποίησης της εγχώριας οικονομίας. Σήμερα, τα στρατιωτικο-βιομηχανικά συμπλέγματα στις ιμπεριαλιστικές χώρες, έχοντας ξεφορτωθεί μεγάλο μέρος των συμβατικών όπλων και των μόνιμων στρατών τους, έχουν βρει νέα μέσα για να διεξάγουν πόλεμο. Ο βάναυσος αεροπορικός πόλεμος που διεξήγαγε το ΝΑΤΟ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας στη βαλκανική χερσόνησο τη δεκαετία του 1990 και αργότερα εναντίον της Σερβίας ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα. Το ίδιο συμβαίνει και με την πολεμική κρίση στην Ανατολική Ασία, η οποία επίσης κλιμακώνεται.
Ο αμερικανικός και ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός παραβίασαν τη συμφωνία που έκαναν με τη Σοβιετική Ένωση (αργότερα με τη Ρωσία), προωθώντας την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα Ανατολικά και προκαλώντας τελικά τη σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία. Ο σημερινός πόλεμος είναι το αποτέλεσμα συνεχούς κατασκευής απ’ την πλευρά της Δύσης «έγχρωμων επαναστάσεων» και της προετοιμασίας νεοναζιστικών δυνάμεων σε όλη την περιοχή ως μέρος της στρατηγικής της «Μεγάλης Σκακιέρας». Είναι επίσης αποτέλεσμα της φρικτής σφαγής στην Οδησσό, η οποία ακολούθησε το πραξικόπημα του «Μαϊντάν» το 2014, και τα 14.000 θύματα του Ντονμπάς κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών του αντιφασιστικού πολέμου – όπως κατέστησε απόλυτα σαφές το ντοκιμαντέρ “Ukraine on Fire”. Δεν είναι πλέον μυστικό ότι οι ειδικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, διαβόητες για την «Επιχείρηση Gladio», διατηρούν από καιρό τον έλεγχο των απογόνων του Μπαντέρα, εκπαιδεύοντάς τους κρυφά για να καταλάβουν το Ντονμπάς σε μια επιχείρηση «ψευδούς σημαίας», και προετοιμάζοντάς τους ώστε να τους χρησιμοποιήσουν για μια επίθεση κατά της Ρωσίας.
Μπορούμε να αντιληφθούμε την αλληλεπίδραση μεταξύ της πολεμικής κρίσης στην Ανατολική Ευρώπη και της πολεμικής κρίσης στην Ανατολική Ασία μέσα από διάφορα ιστορικά γεγονότα του περασμένου αιώνα. Ο James Alward Van Fleet, ο Αμερικανός στρατιωτικός στρατηγός που ήταν υπεύθυνος για την καταδίωξη των Ελλήνων ανταρτών το 1948, υπηρέτησε στη συνέχεια ως ανώτατος διοικητής στον πόλεμο της Κορέας. Όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε το Βελιγράδι το 1999, οι ιμπεριαλιστές βομβάρδισαν σκόπιμα την κινεζική πρεσβεία. Δημιουργώντας ένα κλίμα φόβου, οι ΗΠΑ απείλησαν τη Βόρεια Κορέα διεξάγοντας πολεμικές ασκήσεις εναντίον της (Oplan 5027-98, ή αλλιώς «Επιχειρησιακό σχέδιο εισβολής στη Βόρεια Κορέα») και αφήνοντας τον William J Perry να επισκεφθεί τη Βόρεια Κορέα. Σήμερα, οι Σέρβοι που ζουν στο βόρειο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου βρίσκονται υπό τη συνεχή απειλή εθνοτικών διώξεων και γενοκτονίας, ζώντας κάτω από τη σκιά της τεράστιας αμερικανικής στρατιωτικής βάσης “Camp Bondsteel” (της μεγαλύτερης στη Βαλκανική Χερσόνησο). Με μεγάλη ανησυχία βλέπουμε ότι η φλόγα του πολέμου που έχει ξεσπάσει στην Ουκρανία θα μπορούσε εύκολα να εξαπλωθεί στη Σερβία. Επιπλέον, αυτό μας θυμίζει ότι η Βόρεια Κορέα και η Κίνα, ως έθνη που τα ενώνει συμμαχία αίματος, δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να συντονίσουν στενά τη στρατηγική και την τακτική τους, αν το ένα ή και τα δύο αυτά έθνη αναγκαστούν να διεξαγάγουν έναν παρόμοιο πόλεμο ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα – όπως χρειάστηκε κάποτε στο παρελθόν.
Ακριβώς όπως χρησιμοποίησε το καθεστώς μαριονέτα Ζελένσκι στην Ουκρανία για να προκαλέσει τη Ρωσία, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί το καθεστώς Γιουν Σουκ Γιολ στη Νότια Κορέα για να προκαλέσει τη Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας και το καθεστώς Τσάι Ινγκ-γουέν στην Ταϊβάν για να προκαλέσει την Κίνα. Μια πολύπλοκη ιστορία από τις ημέρες της «Ρως του Κιέβου» μπορεί να τροφοδοτεί διαφορετικές απόψεις σχετικά με την εθνοτική ομοιότητα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αλλά ακόμη και οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αρνηθούν ότι οι λαοί της Ταϊβάν και της Κίνας είναι ένα, καθώς οι αυτόχθονες λαοί του νησιού αποτελούν μόλις το 1% του πληθυσμού και η περιοχή αποτελεί μέρος της Κίνας από τον Μεσαίωνα. Ομοίως, κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η Βόρεια και η Νότια Κορέα είναι ένα έθνος, έχοντας ενιαία ιστορία 5.000 ετών. Έτσι, είναι σαφές ότι δεν υπάρχει καμία βάση για διαίρεση ή εξωτερική ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις είτε της Κορέας είτε της Κίνας.
Ωστόσο, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, ο οποίος έχει γίνει συνώνυμο της επιθετικότητας και της λεηλασίας και είναι επικεφαλής του σύγχρονου ιμπεριαλισμού από τα μέσα του 20ου αιώνα, επιθυμεί διακαώς να βρει έναν τρόπο να διαιρέσει και να αποδυναμώσει την Κορέα και την Κίνα και για το σκοπό αυτό συνδυάζει την προσφιλή του προσέγγιση του πολέμου δι’ αντιπροσώπων με το πιο πρόσφατο στρατιωτικό του δόγμα του «υβριδικού πολέμου». Αυτές οι αδιάκοπες προκλήσεις, οι οποίες επιδιώκουν να παραβιάσουν τις κόκκινες γραμμές που έχουν τεθεί αρκετά ξεκάθαρα από τις κυβερνήσεις του Πεκίνου και της Πιονγκγιάνγκ, είναι εντελώς απαράδεκτες τόσο για τη Βόρεια Κορέα όσο και για την Κίνα. Είναι προφανές ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι ακόλουθοί του είναι απολύτως υπεύθυνοι για οποιονδήποτε πόλεμο προκύψει από αυτή την επιθετικότητα στη Νότια Κορέα ή την Ταϊβάν – και για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο προς τον οποίο μας ωθεί η αδιάκοπη επιδίωξη πολέμου σε όλο τον κόσμο.
Η ιστορία θα καταγράψει ότι ενώ αυτός ο πόλεμος ήταν ένας άδικος πόλεμος όσον αφορά τις επιθετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ήταν ένας δίκαιος πόλεμος από την πλευρά όλων των δυνάμεων του αντιιμπεριαλισμού και της εθνικής απελευθέρωσης. Επιπλέον, όπως ακριβώς ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ορίστηκε ως παγκόσμιος αντιφασιστικός πόλεμος, ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα οριστεί ως παγκόσμιος αντιιμπεριαλιστικός πόλεμος. Όπως ακριβώς η σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση σχημάτισε ένα παγκόσμιο αντιφασιστικό μέτωπο με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, οι οποίες ήταν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συμμαχικές ως προς το αντιφασιστικό μέτωπο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, έτσι και σήμερα η σοσιαλιστική Βόρεια Κορέα και η Κίνα σχηματίζουν ένα παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο με την καπιταλιστική Ρωσία. Το παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο μπορεί επίσης να οριστεί ως ένας συνδυασμός των αντιιμπεριαλιστικών ένοπλων αγωνιστικών δυνάμεων ως κύρια δύναμη με τα αντιιμπεριαλιστικά μαζικά κινήματα ως δευτερεύουσα δύναμη.
Η Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα, ως ενιαίο σώμα κομμουνιστικών και μη κομμουνιστικών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, θεωρεί τον εαυτό της ως την ατμομηχανή του αντιιμπεριαλιστικού μαζικού αγώνα που διεξάγεται σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό εκφράζεται μέσω της διεξαγωγής ενός ισχυρού αντιιμπεριαλιστικού μαζικού αγώνα, στη διόρθωση της λανθασμένης θεωρητικής γραμμής στο αντιιμπεριαλιστικό στρατόπεδο και στην ανύψωση του επιπέδου των επαναστατικών πολιτικών δυνάμεων της εργατικής τάξης. Στην πράξη, αυτοί οι στόχοι εκπληρώνονται με τη διεξαγωγή διεθνών διασκέψεων για την ανάλυση της αναπτυσσόμενης πολιτικής κατάστασης και τη χάραξη κοινής στρατηγικής, καθώς και με την ταυτόχρονη οργάνωση αντιιμπεριαλιστικών μαζικών αγώνων σε όλο τον κόσμο.
Χθες, ρίξαμε άγκυρα στο Παρίσι, στη Δυτική Ευρώπη. Σήμερα, στο Βελιγράδι στην Ανατολική Ευρώπη. Αύριο θα βρισκόμαστε σε μια άλλη ήπειρο, σε μια ήπειρο του τρίτου κόσμου. Θα εργαζόμαστε ακούραστα για να προειδοποιήσουμε τους λαούς του κόσμου για την επιθετική φύση του ιμπεριαλισμού και τους αντεπαναστατικούς κινδύνους του οπορτουνισμού. Ταυτόχρονα, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αναλάβουμε την πρωτοβουλία να εργαστούμε για την ενότητα και τη νίκη των παγκόσμιων αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, εκτελώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ευγενή σύγχρονη αποστολή της αφύπνισης των επαναστατικών πολιτικών δυνάμεων της εργατικής τάξης σε αυτόν τον ζωτικό αγώνα.
Αυτή τη στιγμή, για εμάς, δεν υπάρχουν συνθήματα που να αγγίζουν τόσο απελπισμένα την καρδιά μας όσο το «Εργαζόμενοι και λαοί του κόσμου, ενωθείτε!» και «Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος!». Είμαστε πεπεισμένοι ότι η επερχόμενη στιγμή της μεγάλης παγκόσμιας αλλαγής θα είναι η στιγμή που ο ιμπεριαλισμός θα ηττηθεί αποφασιστικά σε παγκόσμια κλίμακα, προωθώντας την ανθρωπότητα στο νέο κόσμο όπου οι μάζες των εργαζομένων θα γίνουν κύριοι της εθνικής κυριαρχίας και των μέσων παραγωγής. Είμαστε πεπεισμένοι ότι η επερχόμενη περίοδος του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού πολέμου θα οδηγήσει σε μια περίοδο μεγάλης επαναστατικής καμπής, που θα ξεπεράσει την επαναστατική έξαρση που ακολούθησε τον αντιφασιστικό πόλεμο του περασμένου αιώνα.