Ο Δημήτρης Πατέλης, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης απαντά στις ερωτήσεις της Δήμητρας Σαμαρά για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Όντας βαθύς γνώστης της εκεί πραγματικότητας και της ρωσικής γλώσσας με επιστημονικό νυστέρι ερμηνεύει τα τεκταινόμενα αναλύει τους κινδύνους, τα πως και τα γιατί και το τι μέλλει γενέσθαι…

Μια διαφορετική ματιά από την καθεστηκυία των περισσότερων ΜΜΕ.

Ο Δημήτρης Πατέλης απαντά σε ερωτήσεις της Δήμητρας Σαμαρά.

• Με αφορμή δημοσιεύματα για την μετακίνηση πυρηνικών κεφαλών στην Γλασκόβη και ρωσικών βομβαρδιστικών στην Ν. Ρωσία, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια περιφερειακή σύγκρουση ή μπορεί να λάβει παγκόσμιες διαστάσεις;

ΑΠ. Κατ’ αρχάς επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι ο πόλεμος είναι μια τραγωδία για τους λαούς, που -ακόμα και στις πιο περιορισμένες ειδικές επιχειρήσεις- συνδέεται με απώλειες ανθρώπινων ζωών, με καταστροφές κατοικιών και υποδομών, με προσφυγιά και δυστυχία. Ακόμα πιο τραγική είναι η σύρραξη μεταξύ δύο αδελφικών λαών, που εντός της Σοβιετικής Ένωσης ζούσαν αρμονικά και ειρηνικά, χωρίς να διανοούνται κάποια διαφορά ή ανταγωνισμό μεταξύ τους. Από αυτή την άποψη, η ουκρανική σύρραξη έχει και μια διάσταση εμφυλίου πολέμου, μιας και λόγω σοβιετικών καταβολών, πρόκειται για ένα και τον αυτό λαό, που βρέθηκε σε πόλεμο λόγω της επικράτησης και επιβολής αλλότριων ιδιοτελών συμφερόντων.

Ωστόσο, ο πόλεμος αυτός μπορεί να θεωρηθεί περιφερειακή σύγκρουση ή απλώς μεμονωμένη «εισβολή» κράτους σε άλλο κράτος, μόνο από κάποιον που αγνοεί το είδος των ανταγωνιστικών συμφερόντων που τον προκάλεσε, τον χαρακτήρα του, την ιστορία του, την κλίμακα, τα διακυβεύματα και την ισχύ των εμπλεκόμενων δυνάμεων/πόλων ή/και από κάποιον που σκόπιμα εξαπατά την κοινή γνώμη.

Η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» των ενόπλων δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ουκρανία είναι μια σύρραξη σταθμός, ένα από τα περιστατικά που μεταφέρουν το θέατρο των επιχειρήσεων του εν εξελίξει Γ’ Θερμού Παγκοσμίου Πολέμου (Γ’ Π.Π.) εκ νέου στην καρδιά της Ευρώπης. Δυστυχώς, κάθε κλιμάκωση αυτού του πολέμου, ο οποίος πρακτικά έχει ξεκινήσει από την ήττα του πρώιμου σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στην Ευρώπη, καθιστά όλο και πιο πιθανή την επιχειρησιακή εμπλοκή Όπλων Μαζικής Κατάστροφής, των πυρηνικών συμπεριλαμβανομένων.

• Ο πόλεμος ξεκίνησε και συνεχίζεται επειδή ο Πούτιν είναι ένας τρελός αιμοδιψής αυταρχικός δικτάτορας κάτι σαν νέος Χίτλερ που θέλει να στερήσει την ελευθερία του ουκρανικού λαού;

ΑΠ. Κάθε ερμηνεία ή εξήγηση τέτοιας κλίμακας συρράξεων με την επίκληση κάποιας ψυχικής νόσου, διαστροφής, ή/και αυθαίρετης κακεντρεχούς απόφασης ενός ηγέτη, είναι στην καλύτερη περίπτωση παιδαριώδης και αφελής. Κατά κανόνα αυτή η «ερμηνεία» είναι σκόπιμα παρελκυστική και αποπροσανατολιστική.

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν προέκυψε από την «τρέλα» του Χίτλερ. Πολύ περισσότερο, ο Γ’ Π.Π. -που δρομολογήθηκε εδώ και πάνω από 30 χρόνια, με τις επιθέσεις του Ευρωατλαντισμού κατά του Ιράκ και της Γιουγκοσλαβίας- δεν οφείλεται σε κάποια «τρέλα» ή «εκδικητική επιβουλή της ελευθερίας του ουκρανικού λαού» από τον Πούτιν.

Η ίδια η συντονισμένη προπαγανδιστική εκστρατεία εξομοίωσης του Πούτιν με τον Χίτλερ δεν είναι και τόσο αθώα. Εγγράφεται στα περί «ολοκληρωτισμού» ιδεολογήματα/δόγματα, που στόχευαν απ’ τον ψυχρό πόλεμο στην ταύτιση Χίτλερ – Στάλιν, σοσιαλισμού/κομμουνισμού – φασισμού/ναζισμού, ναζιστικής Γερμανίας – ΕΣΣΔ κ.ο.κ. Μέσω ενεργοποίησης συνειρμών με τον ναζισμό, αποσκοπεί στην υπονόμευση, δυσφήμιση και υστερική ενοχοποίηση όχι μόνο του Ρώσου προέδρου, αλλά και της ίδιας της Ρωσίας ως διάδοχης της ΕΣΣΔ χώρας, του λαού και του πολιτισμού της.

Ξεκινά από μια παραχάραξη της ιστορίας, που αποσκοπεί στη συγκάλυψη ενός θεμελιώδους σημασίας γεγονότος: ο φασισμός και συνολικά ο τότε επιτιθέμενος «Αντικομιντέρν» (αντισοβιετικός-αντικομμουνιστικός) άξονας υπό την ναζιστική Γερμανία συνετρίβη κυρίως από τον Κόκκινο Στρατό της Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος επέφερε πάνω από το 75% των απωλειών του.

Οι Δυτικοί ιθύνοντες θέλουν να διαγραφεί από την ιστορική μνήμη των λαών το γεγονός ότι το κόκκινο σοβιετικό λάβαρο της νίκης είναι αυτό που υψώθηκε στο Ράιχσταγκ.

Κράτος διάδοχο της ΕΣΣΔ, επιφορτισμένο -με όρους διεθνούς δικαίου- με τα κληροδοτήματα και τις υποχρεώσεις της ΕΣΣΔ, αλλά και βασικό μόρφωμα με βαρύνοντα κεντρομόλο, συσπειρωτικό-ενοποιητικό ρόλο στον μετασοβιετικό χώρο είναι η νυν Ρωσική Ομοσπονδία.

Οφείλω να επισημάνω εδώ το εξής: φυσικά, η σημερινή Ρωσία δεν είναι η ΕΣΣΔ. Η βασική διαφορά έγκειται στο κυρίαρχο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα.

Η ΕΣΣΔ, ως αποτέλεσμα της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του 1917, ήταν η πρώτη και ισχυρότερη κατά τον 20^ο αι. πρώιμη σοσιαλιστική χώρα, με κυρίαρχη μορφή ιδιοκτησίας την κοινωνική (ως δημόσια) στη βάση της σχεδιοποίησης της ανάπτυξης της παραγωγής και της κοινωνίας.

Η νυν Ρωσία προέκυψε από την αστική αντεπανάσταση και την κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση που οδήγησαν στην διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991. Είναι μια κεφαλαιοκρατική πλέον χώρα, εντός της οποίας υπάρχουν και κάποια κληροδοτήματα ιστορικών κεκτημένων της ΕΣΣΔ (στο επίπεδο της κοινωνίας, των υποδομών, κάποιων θεσμών, παιδείας, παραδόσεων, ιστορικής μνήμης κ.λπ.). Καμία μεγάλη επανάσταση στην ιστορία δεν εξαφανίζεται διαμιάς χωρίς να αφήνει ανεξίτηλα ίχνη. Αυτό ακριβώς τρέμουν σήμερα οι άρχουσες τάξεις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ενδεχομένως σε βαθμό όχι μικρότερο του δέους που προκαλεί το κληροδοτημένο από την ΕΣΣΔ οπλοστάσιο… Για αυτό και στρατηγικός τους στόχος είναι η αλλαγή καθεστώτος και εκεί, ο διαμελισμός της σε χωριστά κρατίδια, η πλήρης υποταγή/αποικιοποίηση της προς καταλήστευση των τεράστιων πόρων της.

Ακόμα και σήμερα οι πολίτες της Ρωσίας θεωρούν την σοβιετική περίοδο κορυφαία στην ιστορία τους, που τους συγκινεί και τους κάνει υπερήφανους σε ποσοστά άνω του 70%. Ιδιαίτερο στοιχείο της ιστορικής μνήμης και της ταυτότητάς τους θεωρούν την Αντιφασιστική νίκη, την συντριβή του ναζισμού από τον σοβιετικό λαό, με ένα τραγικό τίμημα: 27 εκατομμύρια νεκρούς, πολλαπλάσιους τραυματίες, αναπήρους και μια χώρα καμένη-ισοπεδωμένη στο ευρωπαϊκό της μέρος.

Προσωπικά, όπως έχω επανειλημμένα αναφέρει σε κείμενα και άλλες παρεμβάσεις μου, δεν διαφωνώ απλώς με την νεοπαγή αστική τάξη της Ρωσίας και όλων των χωρών που προέκυψαν από την διάλυση της ΕΣΣΔ, αλλά την θεωρώ μια τάξη παρασιτική, γέννημα της ληστρικής ιδιωτικοποίησης του πλούτου που δημιούργησαν και προασπίστηκαν γενεές σοβιετικών ανθρώπων με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Ωστόσο, δεδομένων των παραπάνω κληροδοτημάτων, η απόπειρα σύγκρισης του Πούτιν με τον Χίτλερ, και της νυν Ρωσίας με την ναζιστική Γερμανία συνδέεται με χονδροειδή παραχάραξη της ιστορίας, με την δημιουργία προκατειλημμένου στερεοτύπου κατά της Ρωσίας ως «χώρας παρία» που «πρέπει να τιμωρηθεί», η ηγεσία της οποίας «πρέπει να ανατραπεί έξωθεν». Όλα αυτά απαιτούν την προσβολή και διεθνή ταπείνωση του πολυεθνικού ρωσικού λαού και του πολιτισμού του ώστε να επιτευχθεί συναίνεση και συστράτευση της διεθνούς κοινής γνώμης σε ένα «ολοκληρωτικό πόλεμο» κατά της Ρωσίας ως «ασθενούς» κρίκου του αμυνόμενου πόλου.

Η απόπειρα αυτή αποσκοπεί στην υπονόμευση του ηθικού του λαού και του στρατού της Ρωσίας, αλλά και στην συγκάλυψη της προβολής και εδραίωσης από τον Ευρωατλαντικό άξονα σε μετασοβιετικές χώρες καθεστώτων εμφορούμενων από ιδεολογήματα ηρωοποίησης του ναζισμού, του φασισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, με αντίστοιχους θεσμούς και πρακτικές. Αυτό ισχύει σε χώρες όπως η Λιθουανία, η Λετονία, η Εσθονία, η Ουκρανία, η Γεωργία κ.ά. Φωνάζει λοιπόν ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης…

• Τι προκάλεσε τον πόλεμο και τι προηγήθηκε του πολέμου;

ΑΠ. Ο πόλεμος αυτός προκύπτει διαχρονικά από μια σχέση συνέχειας-ασυνέχειας με τον «Ψυχρό πόλεμο». Δρομολογήθηκε από την ανισορροπία που προκάλεσε στους παγκόσμιους συσχετισμούς δυνάμεων η αντεπαναστατική διάλυση της ΕΣΣΔ και του πρώιμου σοσιαλισμού στην Ευρώπη που αντιμετωπίστηκε από τον υπό τις ΗΠΑ ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό -που έχει περάσει στο διακρατικομονοπωλιακό του στάδιο και βρίσκεται στην 3^η χρονίζουσα δομική/διαρθρωτική του κρίση- ως ευκαιρία σειράς «προληπτικών πληγμάτων», προς εδραίωση και διαιώνιση της αδιαμφισβήτητης τότε κυριαρχίας και μονοκρατορίας του.

Αποσκοπούσε αρχικά στην υπονόμευση όλων των μορφωμάτων κληροδοτημάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, του αντιαποικιοκρατικού κινήματος και του πρώιμου σοσιαλισμού. Στοχοποιήθηκε το Ιράκ, η Γιουγκοσλαβία, ο μετασοβιετικός χώρος και κυρίως η Ρωσία, η Γεωργία (η Αμπχαζία, η Οσετία), συνολικά η Υπερκαυκασία, η Κούβα (με αδυσώπητο οικονομικό αποκλεισμό που διαρκεί 63 χρόνια), η Λιβύη, η Συρία, προοδευτικές κυβερνήσεις της Λ. Αμερικής κ.λπ. Χρησιμοποιήθηκαν σε ευρεία κλίμακα μορφές «υβριδικού πολέμου» και «πολέμου δι’ αντιπροσώπων», επιχειρήσεις άλωσης χωρών μέσω διαφθοράς, εξαγοράς και αλλαγής καθεστώτων («πολύχρωμες επαναστάσεις») κ.λπ. με κύριο στόχο την αποτροπή συγκρότησης εναλλακτικού της «παγκόσμιας Δύσης» πόλου.

Στο πλαίσιο αυτό εντάχθηκε από 11.9.2001 «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», με στόχο το μαχητικό ουνιτικό ισλάμ, που μετέτρεψε η Δύση σε εκδοχή κατευθυνόμενου μαχητικού ισλαμοφασισμού για να υπονομεύσει τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα κοσμικών αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων και να αποκρούσει την σοβιετική/κομμουνιστική επιρροή στο Αφγανιστάν, στην Ασία και στην Αφρική. Ακολούθησε η λεγόμενη «αραβική άνοιξη», η διάλυση της Λιβύης, η απόπειρα διάλυσης της Συρίας (με άμεση ή/και έμμεση επέμβαση/εισβολή άνω των 80 χωρών), η εισβολή στο Αφγανιστάν, οι χρονίζουσες επεμβάσεις στην Αφρική, στην Υεμένη, στη Λατινική Αμερική.

Οι ΗΠΑ με τους συμμάχους τους εισέβαλλαν στο Αφγανιστάν και το Ιράκ για να εδραιωθούν στην καρδιά της Ευρασίας, με στόχο τον περαιτέρω διαμελισμό/ καθυπόταξη της επικράτειας της τ. ΕΣΣΔ, της ευρύτερης περιοχής, του λεγόμενου «μουσουλμανικού κόσμου», αλλά και για την υπονόμευση κάθε εναλλακτικού συνασπισμού μεταξύ των εκεί αναδυόμενων ανυπότακτων δυνάμεων (Ιράν, Κίνας, Ινδίας κ.λπ.).

Η κατάκτηση του Αφγανιστάν και του Ιράκ σηματοδότησε την έναρξη ευρείας κλίμακας επιχειρήσεων του Τρίτου Παγκόσμιου Πόλεμου (μετά την αμαχητί λήξη του «Ψυχρού Πόλεμου»), που ξεκίνησε σαν «προληπτικός» πόλεμος των χωρών του «Πρώτου κόσμου», του λεγόμενου «χρυσού δισεκατομμυρίου», εναντίον του λεγόμενου «Τρίτου κόσμου» συνολικά, σε συνθήκες εν πολλοίς άρδην «τριτοκοσμοποίησης» του «Δεύτερου κόσμου». Ήταν ένας πόλεμος δηλωτικός μεν της τότε συγκυριακής ισχύος των επιτιθέμενων, αλλά και της ανασφάλειας, της αδυναμίας τους εν όψει των απειλητικών γι’ αυτούς εξελίξεων στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων.

Έκτοτε μεσολάβησε πληθώρα εισβολών, επεμβάσεων, «υβριδικών πολέμων» (δι’ αντιπροσώπων), πραξικοπημάτων, επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτος σε σειρά χωρών (με «πολύχρωμες επαναστάσεις» και «ανοίξεις»), δημιουργίας και ενεργοποίησης «τόξων αποσταθεροποίησης» σε στρατηγικής γεωπολιτικής σημασίας περιοχές (προς ενεργοποίηση «ελεγχόμενου» ή/και ανεξέλεγκτου χάους), οικονομικών πολέμων, κυβερνητικών πολέμων, επιβολής καθεστώτων νεοαποικιακής εξάρτησης (π.χ. «αποικιών χρέους») κ.λπ. Η συνεχιζόμενη παγκόσμια δομική κρίση που ξέσπασε το 2007-2008 συνδυάζεται με τις επιπτώσεις της παγκόσμιας πανδημίας του κορωνοϊού και την άκρως αναποτελεσματική αντιμετώπισή της απ’ τις δυνάμεις του Ευρωατλαντικού άξονα.

Ωστόσο, απέτυχε παταγωδώς το αρχικό σχέδιο, παρά τις εκατόμβες αίματος και τα εκατομμύρια των προσφύγων! Η αποτυχία ανατροπής των κυβερνήσεων της Συρίας, του Ιράν, της Λευκορωσίας (2020), του Χονγκ Κονγκ, της Βενεζουέλας, της Κούβας κ.λπ., η ηρωική αντίσταση του λαού της Υεμένης, η εξευτελιστική εκκένωση του Αφγανιστάν και κυρίως η ηρωική αντίσταση των εναπομεινασών χωρών του πρώιμου σοσιαλισμού και η αλματώδης ανάπτυξη της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας,  καταδεικνύουν πανηγυρικά την απώλεια ισχύος του υπό τις ΗΠΑ άξονα.

Τα τελευταία χρόνια έχουν λάβει χώρα γεωτεκτονικές μετατοπίσεις ισχύος, με άγοντα τον ρόλο της αλματωδώς αναπτυσσόμενης Λ.Δ. Κίνας.

Επιπλέον αναταράξεις δρομολογήθηκαν με τα ρωσικά τελεσίγραφα από 15.12.2021 για την αποτροπή του ασφυκτικού κλοιού στρατιωτικών βάσεων, επιθετικών στρατευμάτων και οπλισμού στα σύνορα της Ρωσίας και τη μη περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς.

Οι κλυδωνισμοί κλιμακώνονται πυρετωδώς στο επίπεδο της διπλωματίας, της πολιτικής, της προπαγάνδας, της πληροφόρησης/παραπληροφόρησης, του ψυχολογικού πολέμου αλλά και στο στρατιωτικό επίπεδο.

Στο τελευταίο περιλαμβάνονται κινήσεις

1. στρατιωτικού στρατηγικού και

2. στρατιωτικού τεχνικού χαρακτήρα, δηλαδή:

1. κινήσεις επίδειξης ισχύος και επιβεβαίωσης συγκριτικού πλεονεκτήματος, ποιοτικής και ουσιώδους τεχνολογικής υπεροχής (συμμετρικής ή/και ασύμμετρης) στρατηγικής σημασίας οπλικών συστημάτων, και

2. αιφνίδιες μετατοπίσεις/αναδιατάξεις διαθέσιμων ενόπλων δυνάμεων και συστημάτων, καθοριστικές για την εδραίωση πλεονεκτικής θέσης/υπεροχής στο επικείμενο θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων (π.χ. τυχόν εγκατάσταση ρωσικών πυραυλικών συστημάτων σε χώρες της Λ. Αμερικής). Τα παραπάνω αφορούν ποικίλα οπλικά συστήματα και εγκαταστάσεις φορέων τους: χερσαίες, θαλάσσιες (επιφανείας & υποβρύχιες), εναέριες, πυραυλικές και διαστημικές.

Από 1.3.2018 ο Πούτιν είχε εξαγγείλει την παραγωγή υπερόπλων βάσει νέων τεχνολογιών, όπως: ο πυρηνοκίνητος πύραυλος κρουζ Burevestnik, ο υπερηχητικός ευέλικτος κατευθυνόμενος πύραυλος Avangard, ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος Sarmat, ο υπερηχητικός πύραυλος Kinzhal, το όπλο λέιζερ Peresvet και το νέο μη επανδρωμένο υποβρύχιο-φορέας πυρηνικών κεφαλών Poseidon. Από τα τέλη του 2021 πραγματοποιήθηκαν επιτυχείς δοκιμαστικές εκτοξεύσεις υπερηχητικών πυραύλων κρουζ Zircon (ταχύτητα υπερδεκαπλάσια του ήχου) από σκάφη επιφανείας και υποβρύχια. Οι πύραυλοι αυτοί δεν επιτυγχάνουν τέτοιες υπερηχητικές ταχύτητες όπως οι πύραυλοι βαλλιστικής τροχιάς κατά την πτώση τους απ’ την στρατόσφαιρα, αλλά κινούμενοι σε μεταβλητή πορεία σε χαμηλά ύψη, γεγονός που τους καθιστά μη ανιχνεύσιμους με ραδιοεντοπισμό, άρα μη ανασχέσιμους επιχειρησιακά.

Τα εν λόγω οπλικά συστήματα, που προέκυψαν βασικά ως συνέχεια σχεδίων και προγραμμάτων της Σοβιετικής Ένωσης, μπορούν να πλήξουν σχεδόν οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη παρακάμπτοντας την αντιπυραυλική ασπίδα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.

Ο πόλεμος έχει πλέον αποεδαφικοποιηθεί άρδην. Η μέχρι πρότινος ασφάλεια και προστασία που ένοιωθαν οι ιθύνοντες των ΗΠΑ, λόγω αδιαμφισβήτητης υπεροπλίας και απόστασης από τα πιθανά θέατρα επιχειρήσεων εξανεμίζεται. Ο κυνισμός και το θράσος του παγκόσμιου χωροφύλακα που κτυπά μακρόθεν και κρύβεται πίσω από «συμμάχους»-χρήσιμους ηλιθίους, πρόθυμους να δεχτούν τα απαντητικά πλήγματα, μετατρέπεται σε θρασυδειλία και πανικό!

Το πυκνότατο δίκτυο στρατιωτικών βάσεων/εγκαταστάσεων ανά τον κόσμο και οι πλωτές πλατφόρμες προβολής ισχύος με βάση τα αεροπλανοφόρα, αίφνης μετατρέπονται σε εύκολους στόχους τεχνολογικά υπέρτερων και μη ανασχέσιμων υπερόπλων! Το ίδιο ισχύει και για τα επιτελεία τους, τα κέντρα λήψης αποφάσεων και συντονισμού ακόμα και στο ίδιο το έδαφός τους!

Αντίστοιχα προγράμματα, ορισμένα απ’ τα οποία σε συνεργασία με την Ρωσία, αναπτύσσει και η Λ.Δ. Κίνας, το Πολεμικό Ναυτικό της οποίας είναι πλέον σαφώς υπέρτερο ποσοτικά και ποιοτικά αυτού των ΗΠΑ. Πυραυλικά υπερηχητικά συστήματα αναπτύσσει η Λ.Δ. Κορέας και η Ινδία.

Διαμορφώνεται σταθερά ένα εναλλακτικός του ευρωατλαντικού άξονα πόλος, με άγοντα ρόλο σε αυτόν των δύο μεγάλων χωρών, η σημερινή μορφή των οποίων έχει σημαδευτεί από τις δύο μεγαλύτερες πρώιμες σοσιαλιστικές επαναστάσεις του 20ου αι.: Ρωσία και Κίνα. Η πρώτη, κεφαλαιοκρατική πλέον, λόγω κληροδοτημάτων της ΕΣΣΔ και κεκτημένης ταχύτητας, διαθέτει στρατιωτική ισχύ υπερδύναμης, ικανή να αφανίσει τον πλανήτη. Η δεύτερη, υπάγοντας στην κεντρική επιστημονική σχεδιοποίηση του ιδιότυπου πρώιμου σοσιαλισμού της ένα περίπλοκο και εξωστρεφές μικτό οικονομικό σύστημα, μετατρέπει σταθερά την οικονομικοπολιτική υπεροχή της και σε στρατιωτική.

Η Ρωσία, 30 χρόνια μετά την αντεπανάσταση/κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ, για πρώτη φορά θέτει δημόσια και επιτακτικά όρους εγγυήσεων και αρχιτεκτονικής συλλογικής ασφάλειας, οι οποίοι δεν αφορούν μόνο την ίδια ως κυρίαρχη κρατική οντότητα. Αφορούν την Ευρώπη και τον πλανήτη, την ίδια τη διατήρηση της ζωής στη Γη.

Όταν π.χ. τοποθετούνται στην περίμετρο των συνόρων της πυραυλικά και άλλα οπλικά συστήματα, ικανά να πλήξουν νευραλγικούς στόχους στρατηγικής σημασίας στο εσωτερικό της σε λιγότερο από 3 λεπτά, εγείρεται το δραματικά πρακτικό ερώτημα: ποιος εχέφρων ηγέτης είναι σε θέση να λάβει νηφάλια απόφαση περί ενεργοποίησης ή μη αυτοματοποιημένου απαντητικού πλήγματος; Το ερώτημα αυτό προβάλλει με ιδιαίτερη ένταση εάν ληφθεί υπόψη ότι η χώρα-στόχος είναι η πρώτη πυρηνική δύναμη στον κόσμο, με περίπου 7.000 πυρηνικές κεφαλές, έκαστη των οποίων είναι πολλαπλάσιας ισχύος από αυτές της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, τεράστιας ισχύος χερσαίες, ναυτικές, αεροπορικές και διαστημικές ένοπλες δυνάμεις ως κατά βάση κληροδότημα της ένδοξης Σοβιετικής Ένωσης.

Θα αντέτεινε κάποιος: «Και τι μας νοιάζει εμάς;»… Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν το γεγονός ότι η στρατηγική του απαντητικού πλήγματος των πυρηνικών δυνάμεων εδράζεται σε αυτοματοποιημένα συστήματα δικτυοκεντρικού πολέμου και τεχνητής νοημοσύνης, ικανά -ακόμα και σε περίπτωση λανθασμένου συναγερμού- να πυροδοτήσουν ένα πλανητικής κλίμακας Αρμαγεδδώνα, με εμπλοκή των πάνω από 15.000 πυρηνικών κεφαλών που είναι διάσπαρτες στη Γη, και όλων των λοιπών όπλων & οπλικών συστημάτων, μαζικής καταστροφής και συμβατικών.

Στόχοι αυτών των πλανητικής εμβέλειας συστημάτων είναι όλα τα επιτελεία, τα κέντρα λήψης αποφάσεων, οι απανταχού βάσεις και υποδομές του αντιπάλου.

Ως απάντηση, ΗΠΑ & ΝΑΤΟ, μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ, στο πλαίσιο ενός κατευθυνόμενου πολέμου χονδροειδούς γκεμπελικής κοπής προπαγάνδας, ψευδών ειδήσεων και μαζικής χειραγώγησης, στήνουν την εικόνα μιας πάνοπλης, αιμοσταγούς και επιθετικής Ρωσίας με τους συμμάχους της, που εισβάλλει για να κατασπαράξει τη «δύσμοιρη Ουκρανία», την οποία μετά το πραξικόπημα του 2014, πρωτοστατούντων των ναζί, οι ίδιοι ελέγχουν πλήρως, εξοπλίζουν και υποκινούν.

Στο παράδειγμα της Ουκρανίας καθίσταται σαφής ο κυνισμός ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και ο ρόλος των χρήσιμων ηλιθίων υποτακτικών τους (όπως είναι και οι κυβερνώντες της Ελλάδας): στον όλεθρο που μεθοδεύουν, οι «σύμμαχοι» είναι πανέτοιμοι να πολεμήσουν μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος του τελευταίου Ουκρανού!

Τώρα, η Δύση, στην προσπάθειά της να αντιπαρέλθει παρελκυστικά το μείζον ζήτημα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ασφαλείας που έθεσε η Ρωσία με τα από 15.12.21 τελεσίγραφα, με μια πρωτοφανούς κλίμακας και έντασης προπαγανδιστική εκστρατεία συνοδευόμενη από προβοκάτσια (βομβαρδισμοί των δύο Λ.Δ. απ’ τον ουκρανικό στρατό) έσυρε την Ρωσία -ως προστάτιδα των εκεί ομογενών της- σε πολεμική επιχείρηση στο έλασσον: στην Ουκρανία.

Είμαστε λοιπόν μάρτυρες μιας παγκόσμιας κλίμακας αναμέτρησης, πρελούδιο της οποίας είναι η επιχείρηση αποναζιστικοποίησης-αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας. Η κλιμάκωση αυτής της αναμέτρησης θα εκτείνεται σε όλα τα πεδία της σύγκρουσης (στρατιωτικό τακτικό στο πεδίο του διευρυνόμενου θεάτρου των επιχειρήσεων, οικονομικό, πολιτικό, διπλωματικό, πληροφοριακό, ψυχολογικό, κοινωνικο-ψυχολογικό, ιδεολογικό, πολιτισμικό, επιστημονικό, τεχνολογικό κ.λπ.) και θα κλιμακώνεται σε συνάρτηση με την μορφοποίηση και την συντονισμένη εμπλοκή και αναβάθμιση των δυνάμεων του εναλλακτικού προοδευτικού πόλου ως αντιπάλου δέους του επιτιθέμενου ιμπεριαλιστικού πόλου της παρακμής. Κατά τα φαινόμενα είναι θέμα χρόνου η εμπλοκή της Λ.Δ. Κίνας στην αναμέτρηση με διευθέτηση της εκκρεμότητας της Ταϊβάν, με την συνακόλουθη ενεργοποίηση του καθοριστικού τεράστιου θεάτρου επιχειρήσεων του κλιμακούμενου πολέμου: από την Αλάσκα και τον Ειρηνικό ωκεανό, μέχρι Ινδοκίνα, Ωκεανία, τον Ινδικό ωκεανό και τον Περσικό κόλπο…

Η ανεύθυνη αναφανδόν εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτή τη σύρραξη συνεπιφέρει τον άμεσο κίνδυνο αφανισμού της.

• Γνωρίζουμε πως επισκεφτήκατε την περιοχή των δυο αυτοαποκαλούμενων λαϊκών δημοκρατιών Ντονιέσκ και Λουγκανσκ.  Τι ακριβώς έγινε εκεί; Όπως γνωρίζετε τα ελληνικά ΜΜΕ δεν ασχολήθηκαν με το θέμα!

ΑΠ. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν άρχισε 24.2.2022, αλλά τουλάχιστον προ 8 ετών, όταν με ένοπλο πραξικόπημα, καθοδηγούμενο από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και ναζιστική δύναμη κρούσης, προέκυψε μια χούντα-μαριονέτα (χοροστατούντος του πρέσβη των ΗΠΑ στο Κίεβο Τζ. Παιγιατ), που οδήγησε στο έπακρο την επίσημη ακραία αντισοβιετική/αντικομμουνιστική και αντιρωσική ιδεολογία και πρακτική, προβαίνοντας σε πογκρόμ κατά όσων δεν μιλούσαν στην ουκρανική, σε μια πολυεθνική χώρα.

Η χούντα ανακήρυξε «εθνικούς ήρωες-απελευθερωτές» τους συνεργάτες των ναζί, την σοβιετική περίοδο «ρωσική κατοχή» και προέβη σε βίαιο «εξουκρανισμό» του πολυεθνικού πληθυσμού της χώρας, σε «αποκομμουνιστικοποίηση/αποσοβιετοποίηση» της κοινωνίας, με συστημικό αντιρωσισμό, απαγόρευση κάθε άλλης γλώσσας (ρωσικής, ουγγρικής, ελληνικής κ.λπ. με το 65% του πληθυσμού ρωσόφωνο) και ιδεολογίας. Έκτοτε ο ναζισμός προβάλλει απροκάλυπτα στην Ουκρανία ως πατριωτισμός και ευρωπαϊσμός…

Οι ναζί έκαψαν ζωντανούς τουλάχιστον 40 ανθρώπους (επισήμως) στο εργατικό κέντρο της Οδησσού 21.5.2014…

Σε αυτές τις συνθήκες μαζικής αντεπαναστατικής τρομοκρατίας, η εξέγερση ήταν μονόδρομος για όποιον δεν ήθελε να ασπαστεί τον φασισμό, να απαρνηθεί την γλώσσα, τον πολιτισμό και την ιστορία του, χάριν της ναζιστικής κοπής βίαιης επιβολής του «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Οι εξεγερμένοι συγκρότησαν ένοπλες πολιτοφυλακές ανταρτών, ενώ προέβαλαν συνθήματα και διεκδικήσεις αντιφασιστικού, αντιιμπεριαλιστικού έως και σοσιαλιστικού περιεχομένου, κατά της ωμής ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και της ληστρικής ολιγαρχίας του κεφαλαίου που εδραίωσε την παρασιτική της δράση μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Αυτός ο λαϊκός στρατός, οπλισμένος με λάφυρα, έγραψε λαμπρές σελίδες ηρωισμού, κατέκτησε σύντομα την πρωτοβουλία των κινήσεων στα πεδία των μαχών και προήλαυνε νικηφόρα προς τον στρατηγικής σημασίας λιμένα της Μαριούπολης και προς άλλες κατευθύνσεις. Μετά την θριαμβευτική νίκη των ανταρτών κατά των ναζιστικών ταγμάτων και του ουκρανικού στρατού στο Ντεμπάλτσεβο 19.2.2015, οι νικητές ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν ακάθεκτοι την προέλασή τους, με τον εχθρό να παραπαίει…

Το 2015 βρέθηκα με άλλους αντιφασίστες από πολλές χώρες στην εμπόλεμη ζώνη του Ντονμπάς. Είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε από κοντά το μεγαλείο, την γενναιότητα και την αξιοπρέπεια αυτών των θρυλικών ανταρτών.

Αυτή η ένοπλη αντιφασιστική εξέγερση οδήγησε στην ίδρυση των Λαϊκών Δημοκρατιών(Λ.Δ.) του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. Επί 8 χρόνια αυτές οι Δημοκρατίες με περίπου 4.000.000 κατοίκους (800.000 Ρώσους πολίτες), αν και είχαν αποφασίσει σε δημοψήφισμα (τον Μάιο του 2014, παρά το γεγονός ότι ο Πούτιν τους είχε αποτρέψει απ’ το εγχείρημα) με συντριπτική πλειοψηφία να αυτονομηθούν και να ενταχθούν στη Ρωσική Ομοσπονδία -όπως και η Κριμαία- αφέθηκαν σε απομόνωση, φρουρώντας περίπου 1/3 της έκτασης των επαρχιών τους, εκτεθειμένες στα αιματηρά πλήγματα φασιστικών ταγμάτων θανάτου, μισθοφόρων και Ουκρανικού στρατού, ενώ εξοντώνονταν μυστηριωδώς οι πιο ριζοσπαστικοί ηγέτες/οπλαρχηγοί τους.

Έχετε απόλυτο δίκιο: τα ελεγχόμενα ελληνικά ΜΜΕ δεν ασχολήθηκαν καν με το θέμα αυτό.

Η ηγεσία του Κρεμλίνου, φοβούμενη μια ένοπλη εξέγερση ομογενών σοβιετικής αναφοράς στην πόρτα της, έσπευσε να εγκλωβίσει τις Λ.Δ. στην άθλια «Συμφωνία του Μινσκ», απέτρεψε την συνένωσή τους σε ενιαία «Νοβορώσια», χειραγώγησε συστηματικά την οικονομική και πολιτική τους ζωή (με χορήγηση ανθρωπιστικής βοήθειας κ.λπ.), καταδικάζοντάς τες σε 8-ετή αργό θάνατο/εθνοκάθαρση από τους ναζί και τον αναδιοργανωμένο από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στρατό της Ουκρανίας.

22.2.2022 οι ρωσικές αρχές αναγνώρισαν την ανεξαρτησία των Λαϊκών Δημοκρατιών Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ. Η αναγνώρισή τους ήλθε αργά και έγινε με εργαλειακό τρόπο, σε μια στιγμή κλιμάκωσης του αναβρασμού από τα ρωσικά τελεσίγραφα (περί αρχιτεκτονικής ασφαλείας), ως πρώτο έμπρακτο, πολιτικό και στρατιωτικό βήμα/δείγμα αποφασιστικής επιβολής τους.

Θα μου πείτε: τώρα τους έπιασε ο πόνος για την γενοκτονία του Ντονμπάς; Όχι βέβαια. Χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν το λαό του Ντονμπάς όπως και τον λαό της Ρωσίας καθαρά εργαλειακά: σαν πιόνι στη σκακιέρα τους.

Απλώς η νεοπαγής ολιγαρχία του κεφαλαίου της Ρωσίας τώρα διαπίστωσε ότι:

1. Εάν συνεχίσει τα ενδοτικά παζάρια θα έχει σύντομα την τύχη του Σαντάμ και του Καντάφι.
2. Είναι σαφής η υποχώρηση του Ευρωατλαντικού άξονα υπό τις ΗΠΑ στον παγκόσμιο συσχετισμό οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος.
3. Είναι σαφής η άνοδος της Λ.Δ. Κίνας σε αυτό τον συσχετισμό και του υπό αυτήν διαμορφούμενου πόλου.
4. Η οικονομική ισχύς της Κίνας δεν έχει ακόμα και τα αντίστοιχα πολιτικά-στρατιωτικά κεκτημένα, εκτός από την σαφή υπεροχή της στο πολεμικό ναυτικό και σε ορισμένους άλλους τομείς.
5. Η νυν Ρωσία, αξιοποιώντας το κεκτημένο από την ΕΣΣΔ πολεμικό οπλοστάσιο και αναπτύσσοντας δρομολογημένα από τότε σχέδια με εναπομείνασα κεκτημένη ταχύτητα/παράδοση, έχει προς το παρόν σαφή ασύμμετρη υπεροχή σε ορισμένα υπερόπλα (υπερηχητικά κ.λπ.). Φυσικά, αυτή η υπεροχή έχει προθεσμία λήξης.
6. Η άξεστη πολιτική ΗΠΑ-Ευρωατλαντισμού έσπρωξε τους Ρώσους ιθύνοντες εκόντες άκοντες στις αγκάλες της Λ.Δ. Κίνας.

Ακόμα και μια ταχύτατη νίκη στην Ουκρανία, δεν θα λύσει το πρόβλημα της επόμενης ημέρας για τους λαούς της Ουκρανίας, της Ρωσίας και όλου του μετασοβιετικού χώρου από τα αδιέξοδα της αστικής αντεπανάστασης/κεφαλαιοκρατικής παλινόρθωσης.

• θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ρωσική επιχείρηση – «εισβολή»  ως επιθετική άμυνα; Άρα ένας πόλεμος κατά κάποιον τρόπο δικαιολογημένος;

ΑΠ. Ας το αντιστρέψουμε λίγο το ερώτημα. Ο εξοπλισμός, η εκπαίδευση, η δορυφορική καθοδήγηση κ.λπ. κάποιων Τσετσένων, Νταγκεστανών και άλλων αυτονομιστικών «κινημάτων» στη βάση του ισλαμοφασισμού εδώ και 3 δεκαετίες από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ μέσω Τουρκίας και Γεωργίας είναι ή δεν είναι εισβολή;

Η ραγδαία στρατιωτικοποίηση της Γεωργίας τα τελευταία χρόνια (ιδιαίτερα υπό τον εγκάθετο/μίσθαρνο των ΗΠΑ Μ. Σαακασβίλι) με εξοπλισμούς (από ΗΠΑ, Ισραήλ, Γαλλία, Τουρκία, Ελλάδα, Ουκρανία, Τσεχία, Ρουμανία, Βουλγαρία κ.ά.) και εκπαιδευτές (χιλιάδες από ΗΠΑ, Ισραήλ, Γαλλία, Γερμανία και ιδιωτικές εταιρείες στρατιωτικής εκπαίδευσης, εσμό Αμερικανών συμβούλων, με προεξάρχοντα τον γνωστό μας από τη θητεία του στο ΥΠΕΞ επί υπουργίας Γ. Παπανδρέου κ. Άλεξ Ρόντο), ο εκσυγχρονισμός οπλικών συστημάτων και η εγκατάσταση συστημάτων δικτυοκεντρικού πολέμου (με ισραηλινά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αμερικανικά ραντάρ, δορυφορικά δίκτυα, συστήματα αναγνώρισης-διαλογής-κατάδειξης στόχων, ηλεκτρονικού πολέμου, κ.ά.), που αποσκοπούσε ακριβώς στη διεξαγωγή ενός αστραπιαίου πολέμου, προς οριστικό εκτοπισμό της Ρωσία από την Υπερκαυκασία, αλλά (όπως φαίνεται από τους αμερικανικούς εκτοξευτές πυραύλων που κατέστρεψαν οι Ρώσοι) και σε επίθεση εναντίον του Ιράν, ήταν ή δεν ήταν εισβολή;

Η μείζονος κλίμακας επίθεση των υπό Αμερικανο-ΝΑΤΟική διοίκηση ενόπλων δυνάμεων της Γεωργίας εναντίον των ειρηνευτικών δυνάμεων της Ρωσίας (με εντολή ΟΗΕ) και η σφαγή των κατοίκων του Τσχινβάλ με πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών κ.λπ., στη Ν. Οσετία 8.8.2008 ήταν ή δεν ήταν εισβολή;

Οι ΗΠΑ προκάλεσαν εσκεμμένα και τότε τη Ρωσία για να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους και να ανιχνεύσουν δια της μάχης τις αντιδράσεις της. Η ρωσική ηγεσία δεν είχε πλέον περιθώρια άλλης επιλογής σε αυτή τη συγκυρία. Τυχόν υποχώρηση σε αυτή την ευρείας κλίμακας πρόκληση, θα σήμαινε οριστική απώλεια του ελέγχου της Υπερκαυκασίας, άμεση μεταφορά του πολέμου στο εσωτερικό της Ρωσίας και δρομολόγηση διαδικασιών τύπου διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Η εγκατάσταση μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ (Τουρκίας) και του Ισραήλ στην Υπερκαυκασία, στο Ναγκόρνο Καραμπάχ (Μέσω Αζερμπαϊτζάν) από το 1920 είναι ή δεν είναι εισβολή;

Τα εγχειρήματα εγκατάστασης Αμερικανο-ΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων και πληθώρας αμερικανικών εργαστηρίων βιολογικού-βακτηριολογικού πολέμου σε χώρες του μετασοβιετικού χώρου στην Κεντρική Ασία και αλλού, είναι ή δεν είναι εισβολή;

Η σειρά πραξικοπημάτων και επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτος σε σειρά χωρών του μετασοβιετικού χώρου, με τελευταίες αυτές στη Λευκορωσία το 2020 και στο Καζακστάν το 2021 συνιστούν ή δεν συνιστούν εισβολή;

Δεδομένων όλων αυτών, αντικειμενικά παρατηρούμε μια σταθερή και αχαλίνωτη προσπάθεια επέκτασης των δομών ΝΑΤΟ-ΕΕ προς ανατολάς, επεμβάσεων και ειδικών επιχειρήσεων για την επιβολή ελεγχόμενων από τον Ευρωατλαντικό άξονα καθεστώτων, εγκατάστασης πολεμικών υποδομών στην περίμετρο αλλά και εντός της Ρωσίας, επεμβάσεων στις εσωτερικές υποθέσεις της ίδιας της Ρωσίας και απροκάλυπτης επιδίωξης κατακερματισμού/διάλυσης της ίδιας της εδαφικής ακεραιότητας της Ρωσίας. Η Ουκρανία είχε μετατραπεί σε βασικό προγεφύρωμα και πολιορκητικό κριό για αυτές τις εχθρικές επιδιώξεις, με πρώτο θύμα-όμηρο τον ρωσικό και ρωσόφωνο πληθυσμό στο εσωτερικό της.

Κατ’ αυτό τον τρόπο, η Ρωσία σύρθηκε, παγιδεύτηκε κυριολεκτικά σε αυτό τον πόλεμο. Κατά τα φαινόμενα, όπως μαρτυρούν και οι μεγάλης κλίμακας αλλαγές τακτικής στο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων, η ηγεσία της Ρωσίας είχε υποτιμήσει τον βαθμό συσπείρωσης, εκναζισμού και στρατιωτικοποίησης σε ΝΑΤΟ-ική βάση της Ουκρανίας. Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι επί τρεις δεκαετίες συστηματικά, και από το πραξικόπημα του 2014 με ιδιαίτερη ένταση, στη χώρα αυτή εδραιώθηκε ένα καθεστώς σε σαφή αντισοβιετική/αντικομμουνιστική βάση, μια «αντι-Ρωσία» ως ΝΑΤΟ-ικό προκεχωρημένο φυλάκιο και επιθετική δύναμη κρούσης.

Με εκπαίδευση, στελέχωση, αξιοποίηση και θεσμική ενσωμάτωση των ναζιστικών δυνάμεων σε όλο τον κρατικό μηχανισμό, σε όλες τις νευραλγικές υπηρεσίες του βαθέως κράτους και του παρακράτους, με τη δημιουργία ευρείας κλίμακας δικτύου στρατιωτικών βάσεων και υποδομών, με την αξιοποίηση/εκσυγχρονισμό του εκεί εναπομείναντος σοβιετικού οπλισμού και του στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος, με συμπαραγωγές και ευρύτατης κλίμακας εισαγωγές οπλικών συστημάτων, μετέτρεψαν αυτή τη χώρα στην πιο αξιόμαχη σε συμβατικό οπλισμό δύναμη του ευρωατλαντισμού, αν και τυπικά δεν έχει ενταχθεί σε ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Κομβικό ρόλο στην μετατροπή αυτού του κράτους σε ναζιστικό στρατιωτικοποιημένο μόρφωμα διαδραμάτισαν οι επαναπατρισθέντες απόγονοι και επίγονοι των Ουκρανών εθνικιστών συνεργατών των ναζί, που βρήκαν μετά την συντριβή του ναζισμού από την ΕΣΣΔ θαλπωρή και φιλοξενία στις ΗΠΑ και στον Καναδά, διαπαιδαγωγήθηκαν και καταρτίστηκαν από τις εκεί μυστικές υπηρεσίες για να επιτελέσουν αποστολές αντισοβιετικού, αντικομμουνιστικού και αντιρωσικού χαρακτήρα. Εδώ θα πρέπει να συμπεριληφθεί ο ρόλος πληθώρας αλλοδαπών αξιωματούχων, συμβούλων και μισθοφόρων, το δίκτυο δεκάδων εργαστηρίων βιολογικού-βακτηριολογικού πολέμου του Πενταγώνου των ΗΠΑ στη χώρα, αλλά και η δεδηλωμένη πρόθεση του καθεστώτος να αποκτήσει τάχιστα πυρηνικά όπλα.

Η Ρωσία δεν πολεμά λοιπόν με τη μικρή και αθώα Ουκρανία, αλλά με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και όλη τη «συλλογική Δύση». Επιπλέον, η Ρωσία, προς το παρόν λειτουργεί ως η εμπροσθοφυλακή του άλλου πόλου στον οποίο προαναφέρθηκα. Δεδομένων αυτών των όρων, η Ρωσία σύρθηκε σε μια μορφή ενεργητικής αυτοάμυνας.

• Σήμερα στην Ουκρανία ο ναζισμός είναι επίσημη ιδεολογία και πρακτική; Τι ακριβώς συμβαίνει – οι Ρώσοι μιλούν για αποναζιστικοποίηση!

ΑΠ. Όντως, στην Ουκρανία σήμερα ο ναζισμός συνιστά θεσμικά κατοχυρωμένη επίσημη ιδεολογία και πρακτική. Έχει εγκαθιδρυθεί ένα πρωτοφανές καθεστώς βίας και νοθείας που καθιστά κάθε δημοκρατικό θεσμό παρωδία. Κανονικότητα συνιστά εκεί ένας καταιγισμός πογκρόμ, συλλήψεων, απαγωγών, βασανισμών, πολιτικών δολοφονιών αντιφρονούντων, απαγόρευσης του Κομμουνιστικού Κόμματος, του κομμουνισμού και κάθε αναφοράς στην ΕΣΣΔ, απαγόρευσης πρακτικά κάθε αντιπολίτευσης.

Επικαλούνται κάποιοι το γεγονός ότι, υπό αυτό το καθεστώς, σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου (στο Ντονμπάς, στη Νοτιο-Ανατολική επικράτεια και συνολικά στη χώρα), σε μια παρωδία εκλογών, αναδείχθηκε πρόεδρος κάποιος κωμικός ηθοποιός που κατά το θρήσκευμα είναι εβραίος, είτε το μικρό ποσοστό των ακροδεξιών στις βουλευτικές εκλογές, ως «απόδειξη» του μη ναζιστικού χαρακτήρα του καθεστώτος! Όταν αυτός ο πρόεδρος προβάλλει, βραβεύει και παρασημοφορεί τους ναζί «για το πατριωτικό τους έργο», όταν τα εθνικιστικά-ναζιστικά τάγματα θανάτου έχουν ενταχθεί οργανικά στις ένοπλες δυνάμεις, όταν όλοι οι νευραλγικοί τομείς του κράτους και του παρακράτους στελεχώνονται και ελέγχονται από τους ναζί, όταν ο ναζισμός είναι επίσημη ιδεολογία και πρακτική της χώρας, έχει άραγε σημασία το θρήσκευμα του προέδρου και ο αριθμός των δεδηλωμένων ακραιφνών φασιστών στη βουλή;

Στο παράδειγμα της σημερινής Ουκρανίας καθίσταται σαφές ότι ο Ευρωατλατισμός, σε συνθήκες πολέμου, όλο και πιο πολύ μετατρέπεται σε ναζισμό! Όσοι επιμένουν να διαχωρίζουν τον ναζισμό απ’ το νυν ουκρανικό καθεστώς, είναι είτε ηλίθιοι είτε μίσθαρνοι απατεώνες!

Στην ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων (7.4.2022 μέσω τηλεδιάσκεψης), ο υποδυόμενος τον πρόεδρο της «δημοκρατίας» της Ουκρανίας διασκεδαστής, διασκέδασε καταλυτικά τις αυταπάτες όσων βαυκαλίζονται με την ιδέα της «δύσμοιρης αθώας δημοκρατικής ευρωπαϊκής χώρας», η οποία «έχει υποστεί επίθεση/εισβολή» από την «βάρβαρη» («ναζιστική» την αποκάλεσε στην ομιλία του ο Ζελένσκι) Ρωσία και τον «παράφρονα ιμπεριαλιστή/ληστή και αιμοδιψή ηγέτη της».

Δεν είναι μόνο οι ανιστορικές αρλούμπες που περιέλαβε στο λόγο του περί «εκχριστιανισμού της Ουκρανίας», περί «ίδρυσης της Φιλικής Εταιρείας στην Ουκρανία» (σε μια εποχή που και η ίδια η λέξη Ουκρανία δεν υφίστατο), το ότι εξήρε το «Ελευθερία ή θάνατος» σε μια χώρα όπου αλωνίζουν ναζιστικά τάγματα θανάτου, τα κατάφορα ψεύδη περί «αδελφού ελληνικού λαού» σε ένα καθεστώς όπου διά νόμου έχει τεθεί υπό διωγμόν όχι μόνο η ελληνική και η ρωσική, αλλά και κάθε άλλη γλώσσα του εκεί πολυεθνικού πληθυσμού, κάθε φορέας & στοιχείο μη ουκρανικού πολιτισμού, με ρατσιστικούς νόμους, βάσει των οποίων «πας μη ακραιφνής Ουκρανός = υπάνθρωπος προς εξόντωση» κ.ά.

Είχε το θράσος να παρουσιάσει εντός της ομιλίας του και δύο φονιάδες-συμμορίτες ναζί του τάγματος θανάτου «Αζόφ» (το οποίο ακόμα και από το Κογκρέσο των ΗΠΑ έχει αναγνωριστεί ως τρομοκρατική οργάνωση) ως «μαχητές της ελευθερίας και του ευρωπαϊκού ιδεώδους»!

Το τι αντιλαμβάνεται η πολιτική ηγεσία της Ρωσίας με τους όρους «αποναζιστικοποίηση» και «αποστρατιωτικοποίηση» παραμένει αρκούντως ασαφές. Στο σχετικό του διάγγελμα, ο Πούτιν, σε ένα κρεσέντο ακραίου αντισοβιετισμού/αντικομμουνισμού, υποσχέθηκε «να δείξει στην Ουκρανία τι σημαίνει πραγματική αποκομμουνιστικοποίηση»!

Κάποιοι έσπευσαν να ερμηνεύσουν αυτή την αναφορά ως επιδίωξη αναθεώρησης των συνόρων, όπως αυτά είχαν χαραχθεί διοικητικά επί ΕΣΣΔ, δεδομένου ότι επί σειρά ετών ο κ. Πούτιν δεν φείδεται μομφών και συκοφαντιών κατά του Λένιν, των μπολσεβίκων και της ΕΣΣΔ και σε ό,τι αφορά την «αντεθνική-αντιρωσική» τους στάση, το εθνικό ζήτημα, το δικαίωμα των εθνών για αυτοδιάθεση, το σύστημα διοίκησης κ.λπ.

Προσωπικά, δεν αποκλείω η αναφορά αυτή του Πούτιν να υποδηλώνει πρόθεση περαιτέρω ακύρωσης, καταστολής και εξάλειψης κάθε ίχνους επαναστατικού περιεχομένου στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Λουγκάνσκ και του Ντονιέτσκ, αλλά και στη Ρωσία, με την επίκληση της «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης».

Οι σκοποί της «ειδικής πολεμικής επιχείρησης» -αποναζιστικοποίηση και αποστρατιωτικοποίηση- είναι κατ’ εξοχήν αρνητικοί. Ποιο ακριβώς θα είναι το θετικό περιεχόμενο, η νέα βάση ανάπλασης της Ουκρανίας και των διεθνών της σχέσεων; Ποιοι ακριβώς θα φέρουν σε πέρας αυτούς τους σκοπούς, σε ποια βάση, με ποια μέσα και τρόπους, με ποιο θεσμικό-οργανωτικό πλαίσιο; 

Επιπλέον, παραμένει αδιευκρίνιστο το εξής: η αποναζιστικοποίηση συνιστά ένα περίπλοκο στόχο με, οικονομικές, κοινωνικές, θεσμικές, ηθικές, πολιτικές, πολιτισμικές και -κυρίως- ιδεολογικές πτυχές. Αυτό απέδειξε και η ιστορική εμπειρία όλων των χωρών μετά την αντιφασιστική νίκη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Σε ποια οικονομική και ιδεολογική βάση θα πραγματωθεί αυτός ο σκοπός; Θα αντικατασταθεί απλώς η διεφθαρμένη ουκρανική ολιγαρχία του κεφαλαίου από την ρωσική ομόλογή της ή μήπως θα ανανήψει μέσω εθνικής-ηθικής αναδιαπαιδαγωγήσεως; Θα κτυπηθεί ο επιγονισμός της ουκρανικής λευκής φρουράς και του Μπαντέρα με τον ρωσικό αντίστοιχο της του Βλάσοφ και του προσφιλούς του κ. Πούτιν φασίστα φιλοσόφου Ιβάν Ιλίν;

Η σύγχυση σε ό,τι αφορά την αντίληψη και την εκπλήρωση αυτών των διακηρυγμένων στόχων επιτείνεται, τόσο από πληθώρα αντιφατικών δηλώσεων και παλινωδιών αξιωματούχων και διπλωματών, όσο και με -τουλάχιστον παράδοξες ως προς την σκοπιμότητα, τον χαρακτήρα και το περιεχόμενό τους- διαπραγματεύσεις με το καθεστώς του Κιέβου.

Αναρωτιέμαι:  τι ακριβώς διαπραγματεύεται Μόσχα με τη ναζιστική χούντα του Κιέβου όσο διαρκούν οι πολεμικές επιχειρήσεις; Την συνθηκολόγηση με το ναζιστικό καθεστώς ώστε το ίδιο να αναλάβει στην επικράτεια που θα του απομείνει την αποναζιστικοποίησή του με όρους «αυτοκάθαρσης»; Είναι σοβαρή αυτή η στάση;

Βοηθά άραγε αυτή η ασάφεια/σύγχυση ως προς το ηθικό των ενόπλων δυνάμεων στη μάχη;

Επιπλέον, η προβοκάτσια στην πόλη Μπούτσα και πολλά άλλα περιστατικά, όπου ρωσικά στρατεύματα εισέρχονται και εξέρχονται, αποδεικνύει ότι το καθεστώς του Κιέβου και τα τάγματα θανάτου των ναζί, εκτός του ότι χρησιμοποιούν τους αμάχους συστηματικά ως «ζωντανή ασπίδα», θα προβαίνουν σε μαζικές θηριωδίες προς παραδειγματισμό και πειθάρχηση, οι οποίες θα αποδίδονται εξ ίσου συστηματικά από τα ΜΜΕ της Δύσης στους «αιμοσταγείς Ρώσους εγκληματίες πολέμου»…

• Είναι ένας πόλεμος ανάμεσα στην Ρωσία-Ουκρανία έτσι όπως φαίνεται ή ανάμεσα στην Ρωσία και το ΝΑΤΟ; (έτσι όπως δεν φαίνεται) Ποιες είναι επί της ουσίας οι αντιμαχόμενες δυνάμεις;

ΑΠ. Νομίζω ότι παραπάνω έχω καταστήσει σαφή τον Παγκόσμιο και ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, ενός πολέμου άδικου και επιθετικού που εξαπολύουν τα τρία παραδοσιακά κέντρα του ιμπεριαλισμού (Βορειοαμερικανικό, Δυτικοευρωπαϊκό και Άπω Ανατολής) ως συνασπισμός ΝΑΤΟ-ΕΕ- AUKUS και συμμάχων τους υπό τις ΗΠΑ κατά των χωρών του πρώιμου σοσιαλισμού και των κληροδοτημάτων τους, κατά των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων, με πρόθεση την καθυπόταξη και αποικιοποίησή τους. Η Ρωσο-Ουκρανική σύρραξη είναι ένα περιστατικό-σταθμός αυτού του πολέμου.

• Στα ρωσικά άρματα μάχης βλέπουμε να κυματίζουν κόκκινα λάβαρα με σφυροδρέπανα! Πως το ερμηνεύετε αυτό;

ΑΠ. Προφανώς πρόκειται για πρωτοβουλία στρατιωτών και κατώτερων αξιωματικών. Οι στρατιώτες αντιλαμβάνονται βαθύτερα κάτω από ποια σημαία έχει αποδειχθεί στην ιστορία ότι είναι εφικτή η αποναζιστικοποίηση και η συντριβή του επιτιθέμενου ιμπεριαλιστικού άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, γνωρίζουν βαθιά τον άθλο των παππούδων τους και του Κόκκινου Στρατού (1941-1945).

Δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω το εξής: αισθάνομαι απέχθεια για την απανταχού αστική τάξη και το κεφάλαιο. Πολλώ δε μάλλον για την νεοπαγή αστική τάξη της Ρωσίας και των άλλων μετασοβιετικών χωρών, γέννημα-θρέμμα της αστικής αντεπανάστασης και της κεφαλαιοκρατικής παλινόρθωσης, που πλούτησε κυριολεκτικά πατώντας επί πτωμάτων, με τη ληστρική ιδιωτικοποίηση του πλούτου και των υποδομών που δημιούργησαν και προασπίστηκαν γενιές σοβιετικών πολιτών με τον ιδρώτα και το αίμα τους.

Εξ ου και ο αμφιταλαντευόμενος χαρακτήρας της. Επί δεκαετίες σερνόταν εκλιπαρώντας από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μερτικό και κάποιο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Έτρωγε καρπαζιές, κλωτσιές και πόρτα από παντού. Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός δεν απόλαυσε την ήττα και την διάλυση του πρώιμου σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στην Ευρώπη για να έχει στη θέση του έστω και μικρομεσαίους κεφαλαιοκράτες με αξιώσεις και φιλοδοξίες. Είχε και έχει στόχο την προληπτική εξάλειψη κάθε ανταγωνισμού, μέσω του περαιτέρω κατακερματισμού, της ολικής αποικιοποίησης των μετασοβιετικών μορφωμάτων, μέσω της μετατροπής τους σε ευάλωτες και υποτακτικές πηγές πρώτων υλών, ενέργειας και φθηνής εργασιακής δύναμης. Για αυτό το στόχο, μια γλοιώδης υποτακτική κομπραδόρικη αστική τάξη (τύπου Λατινο-Αμερικανικής μπανανίας στα πρότυπα του αλήστου μνήμης Γιέλτσιν) είναι υπεραρκετή. Η όποια ανεξαρτησία και αυτοτέλεια αυτής της αστικής τάξης προέκυψε από τις απανωτές καρπαζιές και ταπεινώσεις σε διεθνές επίπεδο, από το γεγονός ότι δεν επήλθε ακόμα διάλυση της Ρωσίας, και -κυρίως- από το κληροδοτημένο από την ΕΣΣΔ οπλοστάσιο.

Όπως προανέφερα, η νυν Ρωσία επ’ ουδενί λόγω δεν είναι η ΕΣΣΔ και δεν πρέπει να συγχέεται με αυτήν. Απαιτείται ταξική εγρήγορση και ξεμπρόστιασμα της αθλιότητας της αντεπανάστασης και της ηγεσίας της, κάθε ασυνέπειας και παλινδρόμησής της.

Ωστόσο, ακόμα και η νυν αντεπαναστατική Ρωσία με τις εμετικές αντισοβιετικές/αντικομμουνιστικές εξάρσεις της ηγεσίας της, οφείλει την όποια ισχύ της σε κεκτημένα/κατάλοιπα της Οκτωβριανής Επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, οφείλει να επενδύει τις κινήσεις της με αναφορές στην ένδοξη αντιφασιστική νίκη της ΕΣΣΔ και με «αντιναζισμό» κ.λπ.

ΚΑΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΚΜΗΔΕΝΙΖΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. Αυτό είναι ιστορική νομοτέλεια. Κάθε αντίθετη άποψη είναι αντιεπιστημονική, αντιδιαλεκτική και ανιστορική.

Η πορεία και η έκβαση αυτής της αναμέτρησης θα εξαρτηθεί από τον αναβαθμιζόμενο ρόλο της ανερχόμενης Λ.Δ. Κίνας και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών. Το ίδιο και ο χαρακτήρας του εν εξελίξει παγκοσμίου πολέμου.

Προς το παρόν, η Κίνα χωρίς το σοβιετικών καταβολών οπλοστάσιο της Ρωσίας κινδυνεύει όσο και η Ρωσία χωρίς την οικονομική ισχύ της Κίνας.

Στο βαθμό που η κλιμακούμενη μετατόπιση ισχύος τσακίζει φασιστικές δυνάμεις ενώ συντρίβει στρατιωτικές κ.λπ. υποδομές του ΝΑΤΟ και του Ευρωατλαντικού άξονα, αυτό μόνο κέρδος για την  επόμενη ημέρα του επαναστατικού κινήματος μπορεί να αποτελεί.

Φυσικά, δεν αποκλείεται η αστική τάξη της Ρωσίας «να την κάνει» στην επόμενη στροφή με ιδιοτελή «οφέλη» που ενδέχεται να αποσπάσει ή που θα νομίζει ότι θα αποσπάσει απ’ τα παζάρια με ΗΠΑ κ.λπ. και να πουλήσει τις όποιες συμμαχίες της.

Όπως «την κάνει» στη Συρία εδώ και χρόνια, κάνοντας τα στραβά μάτια όποτε το σιωνιστικό μόρφωμα-δολοφόνος και το ΝΑΤΟ πλήττουν τη Συρία…

Όπως έχωσε με παζάρια την Τουρκία του Ερντογκάν ως κατακτητή στη Βόρεια Συρία κάνοντας μπίζνες…κ.ο.κ.

ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ!

Για εμένα, και για κάθε κομμουνιστή, θα ήταν ευχής έργο να πλήττονται υποδομές και δομές του ΝΑΤΟ (μαζί με τους ναζί «λειτουργούς» τους) στην Ουκρανία και σ’ όλο τον πλανήτη από «Τσιρκόν», «Κινζάλ», «Αβανγκάρντ» και άλλα ασύμμετρα μη ανασχέσιμα υπερόπλα ακριβείας, που θα εκτοξεύονταν από το ανακαινισθέν θρυλικό θωρηκτό «Αβρόρα», υπό μπολσεβίκικη διοίκηση, από μια ακμάζουσα σοσιαλιστική χώρα!… Είναι άραγε αυτό εφικτό σήμερα; Ρητορικό το ερώτημα…

Τι μας απομένει λοιπόν; Να καταριόμαστε αμφότερους τους αντιμαχόμενους ως ισάξιους «ληστές/ιμπεριαλιστές»; Να προσευχόμαστε υπέρ ωριμάνσεως των συνθηκών της καθαρής στρατηγικής, της «έλευσης της επανάστασης», ανόθευτης από τακτική (δηλ. χωρίς ενδιάμεση αντιφατική κλιμάκωση ανά νομοτελή στάδια, με αντίστοιχα μέσα, τρόπους και ωριμάζων υποκείμενο), με δεήσεις ώστε να κυριαρχήσει αδιαμεσολάβητα, με φαντασιακό αμόλυντο και άσπιλο τρόπο «το στρατόπεδο των λαών» στο επέκεινα;

Μέχρι να έλθει εκείνη η ώρα, αλλά και για να επιβιώσει η ανθρωπότητα, ώστε να δημιουργηθούν στοιχειώδεις πραγματικοί και όχι φαντασιακοί όροι για το ΝΕΟ ΚΥΜΑ ΝΙΚΗΦΟΡΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ, μήπως θα ήταν σκόπιμο  να χαιρετίσουμε ως πραγματική τακτική επιτυχία κάθε ΥΠΑΡΚΤΟ ΥΛΙΚΟ ΠΛΗΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ №1 ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ, ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟΥ ΑΞΟΝΑ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, να συμβάλλουμε πρακτικά στην ΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ, στην ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ/ΘΑΝΑΤΟΥ απ’ τη χώρα, στη ΔΙΑΛΥΣΗ ΝΑΤΟ-ΕΕ, προτάσσοντας θετικά και επιθετικά την αυτοτελή δική μας στρατηγική και τακτική έναντι κάθε επιμέρους στόχευσης, ταξικής ιδιοτέλειας, ασυνέπειας, καιροσκοπισμού κ.λπ. της όποιας συγκυριακά (με όρους υπαρξιακής αγωνίας) συρόμενης στη σύρραξη νεοπαγούς αστικής τάξης της Ρωσίας;

Στο βαθμό και στο μέτρο που εκ των πραγμάτων η σύρραξη δημιουργεί ΕΥΝΟΪΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΠΟΥ ΚΥΟΦΟΡΕΙ Ο ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΝ ΚΑΘΕ ΡΗΓΜΑ, ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗΣ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΚΥΠΤΕΙ, ΝΗΦΑΛΙΑ, ΜΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ.

ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ, ΚΑΘΕ ΥΛΙΚΗ & ΗΘΙΚΗ ΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΧΘΡΟΥ, ΚΑΘΕ ΡΩΓΜΗ, ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΡΡΑΞΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ ΑΞΟΝΑΣ. Κάθε υποτίμηση, σύγχυση ή/και αγνόηση αυτού του γεγονότος αποπροσανατολίζει και υπονομεύει θανατηφόρα το κίνημα.

• Στους λαούς της Ευρώπης – στον ελληνικό  λιγότερο απ’ ότι διαβάζουμε, κυριαρχεί σαφέστατα  η αντιρωσικη άποψη ο κακός λύκος Πούτιν που τρώει την αθώα κοκκινοσκουφίτσα – τα φιλοδυτικά ΜΜΕ  κάνουν εξαιρετική δουλειά! Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη η πασιφιστική άποψη ενάντια στον πόλεμο απ’ όπου κι αν προέρχεται!  Θα θέλαμε το σχόλιο σας

ΑΠ. Υπάρχει και στην Ελλάδα αντιρωσισμός, ο οποίος συνδέεται οργανικά με τον ριζωμένο από την μετεμφυλιοπολεμική περίοδο αντισοβιετισμό/αντικομμουνισμό. Τα ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα ΜΜΕ εργάζονται εντατικά σε αυτή την κατεύθυνση της πολεμικής χειραγώγησης και προπαγάνδας. Ωστόσο, για ειδικούς ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους μακραίωνων παραδόσεων, υπάρχει και ένα ευρύ και βαθύ αίσθημα συμπάθειας και φιλίας του ελληνικού λαού  προς τον ρωσικό. Υπάρχει η βαθιά ΕΑΜική ρίζα, η ρίζα του Δημοκρατικού Στρατού και των διαγενεακών αγώνων της αριστεράς και του λαϊκού κινήματος, που συνδέει οργανικά το λαό μας με τη θέση και το ρόλο της ΕΣΣΔ και του πρώιμου σοσιαλισμού. Ακόμα κάποιοι συγχέουν την σημερινή κεφαλαιοκρατική Ρωσία υπό τον Πούτιν με την ΕΣΣΔ… Επίσης εδώ έχει βαθιές ρίζες ο αντιιμπεριαλισμός, η ιστορική μνήμη των δεινών που έχουν επιφέρει στη χώρα και διεθνώς οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, οι ξένες βάσεις κ.λπ. Όλα αυτά, συμβάλλουν σε κάποια κριτική πρόσληψη του επίσημου αφηγήματος και του βομβαρδισμού προπαγάνδας σε σημαντική μερίδα του λαού και της νεολαίας.

Ο αφηρημένος πασιφισμός-φιλειρηνισμός, το εν γένει «αντιπολεμικό» πνεύμα/κίνημα, εκ των πραγμάτων συνάδει με το διαβόητο αστικό φιλελεύθερο «καταδικάζω την βία απ’ όπου και αν προέρχεται» ή/και με το χριστιανικό «αγαπάτε αλλήλους». Ως εκ τούτου, έχει αντίστοιχη με τα παραπάνω πρακτική σημασία σε κάθε ταξική σύγκρουση, σε κάθε πολεμική σύρραξη: μονοσήμαντα υπέρ του ισχυρού επιτιθέμενου…

Η πολιτική είναι εξ ορισμού συγκρουσιακό πεδίο, είναι συνέχεια του πολέμου με άλλα (σχετικά ειρηνικά-συναινετικά κ.λπ.) μέσα, είναι συμπύκνωση των ταξικών, οικονομικών κ.λπ. συμφερόντων με αναφορά στο όλον της κοινωνίας (υπό το πρίσμα της μετατροπής αυτών των συμφερόντων της άρχουσας τάξης ή/και των υπηγμένων στην κυριαρχία της τάξεων/δυνάμεων σε αρχές διασφάλισης, εδραίωσης ή υπονόμευσης κυριαρχίας, συγκρότησης, ανασυγκρότησης, μεταρρύθμισης, αντιμεταρρύθμισης, επαναστατικού η αντεπαναστατικού μετασχηματισμού), σε εθνικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο.

Ως εκ τούτου, τα αφηρημένα φιλειρηνικά φληναφήματα εκ των πραγμάτων συνάδουν με τις «απολιτικές» στάσεις και συμπεριφορές, με εκείνη την εκδοχή παθητικής ή/και «αδιάφορης» συναίνεσης με τους εκάστοτε κυρίαρχους που συνοψίζεται στη θέση «δεν ασχολούμαι με την πολιτική», «δεν παίρνω θέση», «δεν με αφορά» κ.λπ…

Το ίδιο ισχύει και για τις υπεκφυγές τύπου «ίσων αποστάσεων» σε μείζονος σημασίας συρράξεις. Όταν κάποιος υιοθετεί ίσες αποστάσεις σε μια σύρραξη μεταξύ των πλέον επιθετικών/ληστρικών δυνάμεων του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από τη μια μεριά και ΟΛΩΝ των εναπομεινασών χωρών ΤΟΥ ΠΡΩΙΜΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ και των ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ – ΑΝΤΙΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ/ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ από την άλλη, αυτό σημαίνει εκ των πραγμάτων ότι αυτός, εμμέσως πλην σαφώς ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΣΣΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ.

Η ίδια η κατονομασία/χαρακτηρισμός του αμυνόμενου πόλου ως δήθεν συλλήβδην «ιμπεριαλιστικού/ληστρικού» -εν προκειμένω θέση αντιεπιστημονική με όρους μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας- συμβάλλει εκ των πραγμάτων στην ενίσχυση και δικαίωση του επιτιθέμενου ιμπεριαλιστικού/ληστρικού πόλου.

• Η ελληνική κυβέρνηση έχει ταχθεί ήδη με την «σωστή» πλευρά της ιστορίας (έστειλε όπλα στην Ουκρανία)! Τι σημαίνει αυτό για τον λαό μας;

ΑΠ. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έστειλε όπλα, συζητά την αποστολή στρατευμάτων, από το έδαφος της χώρας (βάσεις) και απ’ τα λιμάνια της εφορμούν δυνάμεις που εμπλέκονται στη σύρραξη, ενώ πρωτοστατεί σε κυρώσεις κατά της Ρωσίας, απελάσεις Ρώσων διπλωματών και σε αντιρωσικές πολεμικές ιαχές στηρίζοντας αναφανδόν την ναζιστική χούντα του Κιέβου σε συνθήκες κλιμακούμενου Παγκοσμίου Πολέμου εκθέτει απίστευτα τη χώρα σε απαντητικά πλήγματα με ολέθριες επιπτώσεις για το λαό. Η άνευ όρων συμπαράταξη σήμερα με τον φθίνοντα και άκρως επικίνδυνο για την ανθρωπότητα ιμπεριαλιστικό πόλο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σημαίνει πως τάσσεται με την «σωστή» πλευρά της ιστορίας;

Ο ενθουσιασμός των βουλευτών του Ευρωατλαντικού τόξου για την παρουσία Ζελένσκι-ναζί και των ναζί συμμοριτών του «Αζόφ» στη Βουλή δεν ήταν τυχαίος. Είναι δηλωτικός του πως αντιλαμβάνεται η αστική τάξη της χώρας και το πολιτικό προσωπικό της την «σωστή» πλευρά της ιστορίας. Είδε ο χοίρος τη γενιά του και αναγάλλιασε η καρδιά του!

Τους ενώνει ο σπηλαιώδης αντισοβιετισμός/αντικομμουνισμός και η απύθμενη δουλοπρέπεια έναντι των Ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών-αφεντικών τους! Σαρξ εκ σαρκός γαρ της ίδιας μήτρας οι νυν απόγονοι και επίγονοι χιτών και ταγματασφαλιτών δωσιλόγων/συνεργατών των ναζί κατακτητών.

Όλοι μαζί μαυραγορίτες-πατριδέμποροι, παρέα με τα ρετάλια του μοναρχοφασισμού της «εξόριστης κυβέρνησης» του Καΐρου -που γύρισαν μαζί με τις λόγχες του Σκόμπι- αναβαπτίσθηκαν από κοινού από τον Δεκέμβρη του 1944 σε όργανα των Άγγλων κατακτητών, στη συνέχεια των Αμερικανών, για να μας κατσικωθούν μέχρι σήμερα στο σβέρκο, μαζί με τα σόγια και τις διαπλοκές τους, ως «εθνικός κορμός» και «άρχουσα τάξη» του «Ανήκομεν εις την Δύσιν»… Απλώς, στην Ουκρανία κ.λπ., έπρεπε να διαλυθεί αντεπαναστατικά η ΕΣΣΔ για να αναλάβει το ίδιο έργο με διαφορά φάσης το ίδιο σκυλολόι, αναθρεμμένο στους ναζιστικούς θύλακες καθαρμάτων του Μαπαντέρα σε ΗΠΑ-Καναδά και επιφορτισμένο με καθήκοντα του νυν επιτιθέμενου άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Μόνο που τώρα αυτό το σκυλολόι στην Ουκρανία δεν χρειάζεται καν να συγκαλύπτει τον ναζισμό του… Έτσι ξεμπροστιάζει και τους εν Ελλάδι ομολόγους του…

• Ποια είναι η επιστημονική σας πρόβλεψη για το τι μέλλει γενέσθαι;

ΑΠ. Όπως αποδεικνύω και στα βιβλία μου, εάν επιβιώσει η ανθρωπότητα από τον εν εξελίξει Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα νομοτελή κύματα νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Αυτό είναι το πόρισμα της Λογικής της Ιστορίας, της συνθετικής διαλεκτικής επιστήμης.  Ωστόσο, αυτά δεν θα έλθουν από μόνα τους με κάποιο θαύμα ή αυτοματισμό. Πρέπει από τώρα να προετοιμάζεται συνειδητά το συλλογικό υποκείμενό τους σε εθνικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο. Σε όλα τα μέτωπα του επαναστατικού αγώνα: επιστημονικό, θεωρητικό, μεθοδολογικό, πολιτισμικό, και πρακτικό (οικονομικό-συνδικαλιστικό, πολιτικό και οργανωτικό).

• Σε τι μπορούν να ελπίζουν οι λαοί;

ΑΠ. Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από αυτόκλητους σωτήρες. Μπορούν να ελπίζουν μόνο στον δικό τους συνειδητό και ακατάβλητο αγώνα, μετά λόγου γνώσεως, για την εξάλειψη κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, για τον επαναστατικό μετασχηματισμό που θα επιφέρει την Ενοποίηση της Ανθρωπότητας. Για μια κοινωνία, στην οποία η ολόπλευρη ανάπτυξη των δημιουργικών ικανοτήτων της κάθε προσωπικότητας θα είναι όρος για την ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Για έναν άλλο τύπο ανάπτυξης και πολιτισμού, για το άλμα της ανθρωπότητας στον Διαστημικό Πολιτισμό.

Δείτε επίσης:

Οπτικοακουστικό υλικό.

Δ. Πατέλης για την κατάσταση στην Ουκρανία εντός του Γ΄ Παγκόσμιου πολέμου 7.3.2014

Φασισμός, Πόλεμος και Μετωπικός Αγώνας (ομιλία Δ. Πατέλη) Ρέθυμνο, 9.5.2014.

Δ. Πατέλης – Ουκρανία: Φασισμός, πόλεμος και εξέγερση Ομιλία. Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014.

Ουκρανία: Φασισμός, πόλεμος και εξέγερση – Ερωτήσεις-απαντήσεις/τοποθετήσεις (μέρος 1ο) Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014.

Ουκρανία: Φασισμός, πόλεμος και εξέγερση – Ερωτήσεις-απαντήσεις/τοποθετήσεις (μέρος 2ο) Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014.

StartTV.Περιγράμματα.135. Το Ουκρανικό Ζήτημα 4/4/2015. Παρουσίαση: Κώστας Βέργος. Συζήτηση με τον Δημήτρη Πατέλη, αν. καθηγητή Φιλοσοφίας της Επιστήμης Πολυτεχνείου Κρήτης. Τα εσωτερικά πραξικοπήματα και οι διεθνείς παρεμβάσεις στην Ουκρανία. Η Δύση, η Ρωσία, οι λαοί και η αιματοχυσία.

«Τι είδαμε στο Ντονμπάς» -Γκίνη 23/5/2015, Δ. Πατέλης

Δ. Πατέλης. Η Ουκρανία, η καπιταλιστική κρίση και ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος 25 Μαΐου 2015

Πατέλης Δ. Κρίση, πόλεμος και επανάσταση. Η Λογική της Ιστορίας ως θεωρητικός εξοπλισμός και ως θεμέλιο εκπόνησης οδηγού για δράση του πραγματικού κινήματος για την ενοποίηση της ανθρωπότητας. 13 Ιουλ 2015. Διεθνές Συνέδριο Λογικής της Ιστορίας.

Πατέλης Δ. Πρωτοβουλία των Δελφών. Με αφορμή την αντιφασιστική εξέγερση στην Α. Ουκρανία – Δημήτρης 27.6.2015.                                                                                                                       

Μάρκοφ Α. Η τρέχουσα κατάσταση πραγμάτων στο κομμουνιστικό κίνημα της Νοβορωσίας Ομιλία στο Διεθνές Συνέδριο της Λογικής της Ιστορίας. 12.7.2015.

Πατέλης Δ. – Ιμπεριαλιστικός πόλεμος, αντιιμπεριαλισμός, «υπεράσπιση της πατρίδας», ενεργειακοί πόροι & αγώνας για την ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. Αναγκαίες διευκρινίσεις. 18.4.2018.

Πατέλης Δ. Ο Παγκόσμιος Ιμπεριαλιστικός Πόλεμος κλιμακώνεται: 10 χρόνια η Συρία στο στόχαστρο. 18 Μαρ 2021

«Ουκρανία, παγκόσμιος πόλεμος και επαναστατικό κίνημα». 1. Εισήγηση: Δημήτρης Πατέλης Εκδήλωση του Ομίλου Επαναστατικής Θεωρίας. 20.3.2022

«Ουκρανία, παγκόσμιος πόλεμος και επαναστατικό κίνημα». 2. Ερωτήσεις/Συζήτηση Εκδήλωση του Ομίλου Επαναστατικής Θεωρίας. 20.3.2022

Η κατάσταση στην Ουκρανία: ιστορικό υπόβαθρο & διεθνές πλαίσιο. Δ. Πατέλης-Σ. Στυλιανού Lemesos Tv 4.3.2022.

Πατέλης Δ.: Η Παγκόσμια Ειρήνη το επίδικο κι όχι η κρίση στην Ουκρανία 24 Ιαν 2022. Ο Δημήτρης Πατέλης , διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας και καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, με αντικείμενο τη Φιλοσοφία και Ιστορία της Επιστήμης, μίλησε σήμερα στον 98.4 για την τεταμένη κατάσταση με επίκεντρο την Ουκρανία. Όπως σημείωσε , οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ με την βοήθεια μεγάλων δυτικών ειδησεογραφικών πρακτορείων, παρουσιάζουν μια στρεβλή εικόνα επιθετικής Ρωσίας και μάλιστα περιορίζοντας το θέμα στην Ουκρανία, την ώρα που οι πραγματικές προκλήσεις είναι για την παγκόσμια Ειρήνη, με την εγκατάσταση οπλικών και πυραυλικών συστημάτων στη περίμετρο της Ρωσίας, είναι έτοιμα να πλήξουν σε λιγότερο από 3 λεπτά νευραλγικούς στόχους στο εσωτερικό της Ρωσίας. Για αυτό , όπως είπε ο Δημ. Πατέλης, η Ρωσία για πρώτη φορά τόσο επίσημα και δημόσια θέτει όρους εγγυήσεων και συλλογικής ασφάλειας που αοφρούν την Ευρώπη και όλο τον πλανήτη. Οι ΗΠΑ ενδεχομένως , όπως εκτίμησε, στο πλέγμα Μπάιντεν , θα ήθελαν έναν συμβιβασμό, αλλά δεν θέλουν και μία εικόνα υποχώρησης, γεγονός που μπορεί να αποδειχθεί χαοτικό για τις εξελίξεις και την τύχη της Ουκρανίας.

Πατέλης Δ., Κούλαλης Δ. Παγκόσμιες ανακατατάξεις, πόλεμος και επαναστατική προοπτική. 9 Φεβ 2022.

Τηλεφωνική συνέντευξη με τον καθηγητή Δημήτρη Πατέλη στην εκπομπή «Λόγια σταράτα» (ΡΑΔΙΟ – ΑΙΧΜΗ) με το δημοσιογράφο Αλέκο Χατζηκώστα 11.3.2022.

Πόλεμος στην Ουκρανία, Βάσεις & κίνδυνοι για Ελλάδα. Δ. Πατέλης στο ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΝΕΑΣ TV 1.3.2022 Παρέμβαση του Δ. Πατέλη στο ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ της ΝΕΑΣ Τηλεόρασης Κρήτης με τον Δημοσιογράφο Λ. Κουρκουλό. Τι σηματοδοτεί ο πόλεμος που ξέσπασε στην Ουκρανία από 24.2.2022; Η θέση και ο ρόλος του Ευρωατλαντικού άξονα (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) και των δυνάμεων του νέου πόλου που αναδεικνύεται στις γεωτεκτονικές μετατοπίσεις συσχετισμού δυνάμεων; Οι Αμερικανο-ΝΑΤΟικές Βάσεις, η ανεύθυνη εμπλοκή της χώρας στη σύρραξη από την κυβέρνηση & οι κίνδυνοι μετατροπής της Ελλάδας σε στόχο συντριπτικών απαντητικών πληγμάτων.

Ουκρανία: πως φτάσαμε στον πόλεμο και τι μας περιμένει; Δ. Πατέλης – Μ. Γιακουμάκη 26.2.2022. Ραδιοφωνική συνέντευξη του Δημήτρη Πατέλη στην Μαρίνα Γιακουμάκη (Αντένα Δ. Κρήτης) 26.2.2022. 00:03:54 Απαρχές της σύρραξης – Πόλεμος για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας 1999 00:05:07 Κατάληψη αεροδρομίου της Πρίστινα από Ρώσους καταδρομείς. 00:06:27 Συγκρούσεις και περικύκλωση της Ρωσίας. 00:08:14 Κρίση και πραξικόπημα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στην Ουκρανία. 00:10:10 2014 Δημοψηφίσματα Ντονμπάς-Κριμαίας. 00:11:22 Ένοπλη εξέγερση στο Ντονμπάς. 00:11:45 Αντίδραση Κρεμλίνου. 00:12:17 Συμφωνίες του Μίνσκ. 00:13:06 Οπλοστάσιο ΕΣΣΔ & Ρωσική υπεροπλία. 00:13:52 Σχέση με Λ.Δ.Κίνας. 00:14:48 Κίνδυνοι στην παγκόσμια ασφάλεια. 00:16:17 Αυτοματοποιημένο απαντητικό πυρηνικό πλήγμα. 00:17:47 Καταστροφή ανθρωπότητας. 00:19:19 Αντίδραση ΕΕ. 00:19:48 Πολιτική ανευθυνότητα ηγεσίας της Ελλάδας. 00:21:10 Τι έγινε με την Ουκρανία; 00:22:50 Μέση Ανατολή-Ισραήλ. 00:25:04 Πόλεμος προπαγάνδας. 00:26:49 Θα έχει διάρκεια ο πόλεμος; 00:27:31 Ένας λαός-μορφή εμφυλίου στα συντρίμμια της ΕΣΣΔ. 00:28:33 “Βοήθεια” Δύσης προς Ουκρανία. 00:30:22 Φινλανδία – Σουηδία & ΝΑΤΟ. 00:31:04 Στόχος Ρ.Ο. για Ουκρανία. 00:33:19 Έλληνες Ομογενείς. 00:34:28 Κυρώσεις στη Ρωσία. 00:37:28 Εμπλοκή Σούδας-Αλεξανδρούπολης: η Ελλάδα-στόχος πληγμάτων. 00:39:16 Επίλογος.

Βιβλιογραφία για περαιτέρω μελέτη.

Πατέλης Δ. Η Υπερκαυκασία και ο εν εξελίξει παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος. ΟΥΤΟΠΙΑ, τ. 81, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2008, σ. 157-170.

Πατέλης Δ. Ουκρανία: το αληθινό πρόσωπο του Ευρωατλαντικού φασιστικού άξονα. Ενός άξονα που καίει ζωντανούς και εκτελεί μαζικά όποιους ανθίστανται! 04/05/2014.

Μανιφέστο του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Ουκρανίας, της Νοβορόσιας και της Ρουθηνίας Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Πατέλης Δ. Ο ναζισμός ως πατριωτισμός και ευρωπαϊσμός… Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Πατέλης Δ. Η αντιφασιστική εξέγερση στην Ουκρανία ως επεισόδιο του Γ’ Παγκοσμίου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. ΟΥΤΟΠΙΑ, τ. 111, Μάρτιος-Απρίλιος 2015, σ. 89-104.

Πατέλης Δ. (2015). Νέο στάδιο, αλλαγές στη σύνθεση της εργατικής τάξης και “κρίση πολιτικής εκπροσώπησης”.

Πατέλης Δ. Δομική κρίση πόλεμος και προοπτικές ανάπτυξης-διεξόδου απ’ τα συστημικά αδιέξοδα για τη χώρα και την ανθρωπότητα.//8ο Διεπιστημονικό Διαπανεπιστημιακό Συνέδριο του Ε.Μ.Π. και του ΜΕ.Κ.Δ.Ε. του Ε.Μ.Π., Μέτσοβο, 22-24 Σεπτεμβρίου 2016.

Πατέλης Δ. Η ιστορική σημασία της Οκτ. Επανάστασης και του πρώιμου σοσιαλισμού. Η επαναστατικοποίηση της θεωρίας ως όρος για τις επερχόμενες νικηφόρες επαναστάσεις. Δοκίμιο θεωρίας και μεθοδολογίας. Κεφάλαιο στο: ΣΥΛΛ. ΤΟΜΟ: Η Οκτωβριανή Επανάσταση και ο πρώιμος σοσιαλ…ΚΨΜ, 2017, σ. 91-171.

Πατέλης Δ. 75 χρόνια από την αντιφασιστική νίκη. Η αντιφασιστική νίκη με την αποφασιστική και καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ – παρακαταθήκη για τις επόμενες νίκες. 2020

Πατέλης Δ. Μας σέρνουν στο άρμα του επιτιθέμενου άξονα… «Φωνή της Πάρου», 03/04/2021.

Πατέλης Δ. Υπέρ χούντας και γενικευμένου πολέμου; «Φωνή της Πάρου», 10/07/2021.

Πατέλης Δ. Παταγώδης η αποτυχία του 20-ετούς πολέμου! «Φωνή της Πάρου», 18/09/2021.

Πατέλης Δ. Απ’ το ηρωικό Ντεμπάλτσεβο στην «ειδική επιχείρηση» Ουκρανία… Όμιλος Επαναστατικής Θεωρίας 24.2.2022.

Θα σύρουν την Ελλάδα σε νέα επαίσχυντη «Ουκρανική εκστρατεία» μαζί με την Τουρκία υπό γαλλική διοίκηση; Δ. Πατέλης 27.3.2022.

Δημήτρης Πατέλης Μικρό βιογραφικό:

Ο Δημήτρης Πατέλης είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας,​ καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης, μέλος της Διεθνούς Ερευνητικής Ομάδας «Η Λογική της Ιστορίας» και του Ομίλου Επαναστατικής Θεωρίας, μέλος του Γ.Σ. του Συλλόγου “Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό”.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ιστορία και θεωρία του πολιτισμού, στη διαλεκτική λογική και μεθοδολογία, στην ιστορία και θεωρία της επιστήμης και της τεχνολογίας, στις κοινωνικές επιστήμες, στη μαρξιστική φιλοσοφία, στην πολιτική οικονομία, στην ψυχολογία, στην παιδαγωγική και στην πολιτική φιλοσοφία.

 

  Πατέλης Δημήτρης, Σαμαρά Δήμητρα