Η απειλητική φτέρνα του φασισμού και τα καθήκοντα των κομμουνιστών.
Στην ολομέλεια της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΣΕ στις 8-9 Οκτωβρίου, η στάση του Κόμματος απέναντι στην πορεία της ένοπλης φάσης της σύγκρουσης στην Ουκρανία και το Ντονμπάς ήταν το κύριο θέμα που έδωσε αφορμή για μια μακρά και έντονη συζήτηση. Αρκεί να πούμε ότι 17 άτομα πήραν το λόγο κατά τη διάρκεια της συζήτησης, δηλαδή οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στην Ολομέλεια. Ο Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, Σ.Σ. Μαλεντσόφ, παρουσίασε στην Ολομέλεια έκθεση για το θέμα, με συνεισηγητή τον Ι.Λ. Φερμπέροφ, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής. Το σχέδιο ψηφίσματος για το θέμα αυτό συζητήθηκε εκτενώς, διεξοδικά και με πάθος, με πολλές τροποποιήσεις. Το κυριότερο στο ψήφισμα που εγκρίθηκε είναι η ανάλυση όχι μόνο της προηγούμενης, αλλά και της σημερινής κατάστασης και το συμπέρασμα ότι ο αγώνας που διεξάγεται αυτή τη στιγμή ενάντια στο φασιστικό καθεστώς στο έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ουκρανίας και των δυτικών αφεντικών τους είναι δίκαιος. Η αντικειμενική δικαιοσύνη του αντιφασιστικού αγώνα του λαού πρέπει να διακρίνεται από τα κίνητρα του ρωσικού αστικού καθεστώτος.
Το ψήφισμα ασχολείται επίσης με τις τρέχουσες διαφωνίες στο κομμουνιστικό κίνημα και αναθέτει στη Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής να μεταφέρει τη θέση του Κόμματος στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στην προσεχή, πολύ σύντομα, συνάντηση των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στην Κούβα.
Απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΕΚΡ-ΚΚΣΕ της 9ης Οκτωβρίου 2022.
Η απειλητική φτέρνα του φασισμού και τα καθήκοντα των κομμουνιστών.
Για τη δίκαιη φύση του αντιφασιστικού αγώνα και τη χρησιμότητα των προσωρινών συμμαχιών και της τακτικής των κοινών μετώπων.
Η οκτάμηνη στρατιωτική σύγκρουση στο Ντονμπάς και την Ουκρανία, που ανακοινώθηκε επίσημα από τις ρωσικές αρχές, επιβεβαίωσε την ορθότητα των κύριων εκτιμήσεων του ΚΕΚΡ που διατυπώθηκαν στην Ανακοίνωση της ΚΕ στην Ολομέλεια του Μαρτίου (2022):
1. Αιτία του πολέμου είναι ο αγώνας των μεγάλων ιμπεριαλιστικών αρπακτικών με επικεφαλής τις ΗΠΑ για την παγκόσμια ηγεμονία.
2. Τα οικονομικά συμφέροντα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, ως θεμέλιο του πολέμου, εκδηλώνονται έντονα στον αγώνα κυρώσεων όχι μόνο εναντίον των Ρώσων ανταγωνιστών, αλλά και στην καταστολή του οικονομικού δυναμικού των Ευρωπαίων συμμάχων τους (κυρίως της Γερμανίας) μέσω του πολέμου του φυσικού αερίου, του σαμποτάζ εναντίον των Nord Streams υπέρ της δημιουργίας μιας οδού για το υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ.
3. Στόχος της επίθεσης είναι η Ρωσία, και μέσο υλοποίησης, πολιορκητικός κριός του νατοϊκού ιμπεριαλισμού είναι η Ουκρανία και το εθνικιστικό της καθεστώς.
4. Ο ρωσικός ιμπεριαλισμός, ο οποίος είναι πολύ πιο αδύναμος και βρίσκεται στο στάδιο του γίγνεσθαί του, αγωνίζεται για τη θέση του στον κόσμο της αγοράς, για το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται ο ίδιος τις ενεργειακές και άλλες πηγές της χώρας.
5. Για το λαό του Ντονμπάς αυτός ο πόλεμος, ο οποίος διανύει τον ένατο χρόνο του, είναι αναμφισβήτητα δίκαιος.
6. Η επιστημονικά τεκμηριωμένη εκτίμηση του κόμματός μας για την επιθετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ επιβεβαιώθηκε ως αντικειμενικά φασιστική, συνεχίζοντας την αλυσίδα των σφαγών εναντίον κυρίαρχων κρατών: Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ντονμπάς. Σήμερα υπάρχουν περισσότερες από 50 χώρες στην Ουκρανία που, υπό τη σιδηρά κυριαρχία των ΗΠΑ, βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία και το Ντονμπάς.
7. Ο ουκρανικός φασισμός, ο οποίος είναι γόνος της πολιτικής των Αμερικανών μεντόρων του, είναι ένας πραγματικός ζωντανός φασισμός, που αναγνωρίζει εαυτόν ως φασισμό – κληρονόμο των συνεργατών του Χίτλερ.
8. Λόγω της σοβιετικής στρατιωτικής κληρονομιάς της, η Ρωσία είναι τώρα η μόνη χώρα που μπορεί να αντισταθεί στην ληστρική αγέλη των ιμπεριαλιστών με επικεφαλής τις ΗΠΑ.
9. Αν η Ρωσία ηττηθεί, αν επαναλάβει τη μοίρα της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, της Λιβύης, η σιδερένια φτέρνα της σημερινής φασιστικής δικτατορίας θα εδραιωθεί στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου για πολύ καιρό ακόμη.
10. Σε αυτό το πλαίσιο, ο αγώνας των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων για την καταστολή του φασισμού στην Ουκρανία είναι δίκαιος. Σε κάποιο βαθμό οι σύμμαχοι της Ρωσίας είναι η ΛΔ της Κίνας και ορισμένες χώρες εκτός ΝΑΤΟ, λόγω του δικού τους ανταγωνιστικού αγώνα ενάντια στην οικονομική κυριαρχία των ΗΠΑ.
11. Ο πόλεμος έδειξε για άλλη μια φορά ότι η αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ και η εγκαθίδρυση του καπιταλισμού στη Ρωσία και την Ουκρανία είναι ο λόγος που επέτρεψε στους πρώην αδελφικούς λαούς να συγκρουστούν σε μια αιματηρή σύγκρουση. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα συνεχίσουν αυτόν τον πόλεμο για όσο το δυνατόν περισσότερο, προσθέτοντας ξύλα για να κρατήσουν αναμμένη τη φωτιά. Είναι μια μπίζνα, μια θεραπεία για την κρίση, δισεκατομμύρια δολάρια σε παραγγελίες και αντίστοιχα έσοδα. Πρόκειται για μια διαίρεση του μελλοντικού κόσμου του κεφαλαίου.
Επιπλέον, ο πόλεμος αποκάλυψε ότι:
12. Υφίσταται μια μοναδική συσπείρωση όλων των δυνάμεων των χωρών του ΝΑΤΟ και των στενότερων συμμάχων τους στο αντιρωσικό μπλοκ, αθροίζοντας την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική τους ισχύ. Ο Πούτιν και οι ρωσικές αρχές μάλλον υποτίμησαν αυτή την εκδοχή.
13. Η πορεία των εχθροπραξιών αποκάλυψε σε μεγάλο βαθμό την ανετοιμότητα των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων για τη διεξαγωγή πολέμου, τη σήψη του συστήματος, όπου τα συμφέροντα του κέρδους υπερτερούν των διακηρυγμένων εθνικών στόχων. Αποκαλύφθηκε η ανετοιμότητα της οικονομίας, των μετόπισθεν, της διοίκησης, η έλλειψη προσωπικού και η έλλειψη σχεδίων και μεθόδων για τη διατήρηση των εδαφών. Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι η εκδοχή ότι ο Πούτιν προκλήθηκε για να ξεκινήσει μια στρατιωτική επιχείρηση (παρόμοια με την ιρακινή επίθεση κατά του Κουβέιτ) είναι αρκετά αληθοφανής.
14. Μια σειρά από στρατιωτικές αποτυχίες με την εγκατάλειψη των κατεχόμενων εδαφών και του λαού στους Ναζί, και, επιπλέον, η ανταλλαγή των ηγετών των Ναζί της Αζοφικής με απλούς μαχητές των ενόπλων δυνάμεων (και τον κουμπάρο του Πούτιν, τον ολιγάρχη Μεντβεντσούκ), όχι μόνο έθεσαν υπό αμφισβήτηση το σύνθημα “δεν εγκαταλείπουμε τους δικούς μας”, αλλά και κατέδειξαν τη σάπια ιδεολογική φύση των ρωσικών αρχών.
15. Η λεγόμενη αποκομμουνιστικοποίηση του Πούτιν συνεχίζεται, χρησιμοποιώντας τους Μπολσεβίκους και τον Λένιν για να δικαιολογήσει τις αποτυχίες της πολιτικής του. Υπάρχει η τάση να σφίγγουν τα λουριά στην παραγωγή, να περιορίζονται οι πολιτικές ελευθερίες και να ενισχύεται η αντίδραση.
16. Οι διακηρυγμένοι στόχοι της ΕΣΕ όχι μόνο δεν επιτεύχθηκαν, αλλά από πολλές απόψεις ανατράπηκαν και η κατάσταση κλιμακώθηκε. (Το Ντονμπάς δεν έχει απελευθερωθεί, η διοχέτευση όπλων έχει ενταθεί, το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε και πλησίασε, η ναζιστική λαίλαπα ενισχύθηκε, έχουν ενταθεί οι βομβαρδισμοί πόλεων και όχι μόνο στο Ντονμπάς, αλλά και στη Ρωσία….).
17. Ως αποτέλεσμα της ανετοιμότητας για την αντιμετώπιση των καθηκόντων και την επίτευξη των διακηρυγμένων στόχων της ΕΣΕ, διεξήχθησαν δημοψηφίσματα και ελήφθη η απόφαση για την ενσωμάτωση 4 οντοτήτων στη Ρωσική Ομοσπονδία. Κηρύχθηκε επιστράτευση. Ο πόλεμος έχει σαφώς επεκταθεί και παραταθεί.
18. Υπάρχουν όλο και περισσότερες προτάσεις από διάφορες πλευρές για τη χρήση τουλάχιστον τακτικών πυρηνικών όπλων. Η ουκρανική πλευρά βομβαρδίζει πυρηνικά εργοστάσια. Η απειλή μιας πυρηνικής σύγκρουσης σαφώς αυξάνεται.
19. Και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο τον θεσμό των μισθοφόρων. Το ΝΑΤΟ στέλνει τους κακοποιούς του για να βοηθήσει τους Μπαντερικούς. Και στη Ρωσική Ομοσπονδία προτείνεται, εκτός από τις Ιδιωτικές Στρατιωτικές Εταιρείες, η χρήση λεγεώνων των ξένων, η δυνατότητα αποφυλάκισης κρατουμένων από τις φυλακές, η πρόσληψη ξένων πολιτών με σύμβαση στις ένοπλες δυνάμεις κ.ο.κ.
20. Ταυτόχρονα, η Ρωσική Ομοσπονδία συνεχίζει να εμπορεύεται και να προμηθεύει ενέργεια και στρατηγικές πρώτες ύλες στους εχθρούς της στο στρατόπεδο του ΝΑΤΟ.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το ΚΕΚΡ θεωρεί ότι το καθήκον του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι να εργαστεί για την ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου κάτω από συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, να εξηγήσει στους εργάτες τις πολιτικές των τάξεων, των εθνών και των κρατών. Αυτό είναι ιδιαίτερα απαραίτητο σε περιόδους κρίσης και πολέμων. Σήμερα, με την ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία και το Ντονμπάς, η κατάσταση είναι τεταμένη, το ενδεχόμενο μιας ανταλλαγής πυρηνικών πληγμάτων μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των χωρών του ΝΑΤΟ συζητείται σοβαρά στην κοινωνία. Ο κόσμος έχει χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, με την κάθε πλευρά να κατηγορεί την άλλη για φασισμό, να επικαλείται την ανθρωπιά, τη δικαιοσύνη και να ζητάει τιμωρία. Οι λαοί της Ρωσίας και της Ουκρανίας έχουν παρασυρθεί στη σφαγή, μέχρι στιγμής μόνο στο έδαφος της Ουκρανίας και του Ντονμπάς. Ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί των παρακείμενων εδαφών της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Το ΚΕΚΡ και άλλα κομμουνιστικά κόμματα δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν: ο πόλεμος είναι ο αναπόφευκτος συνοδοιπόρος του καπιταλισμού. Η ανθρωπότητα μπορεί να απαλλαγεί από τους πολέμους μόνο μέσω προοδευτικών επαναστατικών μετασχηματισμών. Ωστόσο, κατά κανόνα, η ομοφωνία των απόψεων τελειώνει σε αυτό το μη αμφισβητήσιμο σημείο και στη συνέχεια αρχίζουν σοβαρές αποκλίσεις στις εκτιμήσεις των τρεχόντων γεγονότων, οι οποίες πρέπει να καταγραφούν και να αντιμετωπιστούν. Για παράδειγμα, ορισμένα σεβαστά και έγκριτα κόμματα στην ανάλυσή τους υποθέτουν λανθασμένα ότι οι σημερινές συνθήκες είναι σχεδόν ίδιες με τα γεγονότα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1914). Πιστεύουν ότι τα ιμπεριαλιστικά αρπακτικά που εκπροσωπούνται από τη Ρωσική Ομοσπονδία, τις χώρες της ΕΕ και τη συμμαχία του ΝΑΤΟ με επικεφαλής τις ΗΠΑ μάχονται απλώς για την ανακατανομή των σφαιρών επιρροής, τον έλεγχο των οδών μεταφοράς κ.λπ. Επομένως, οι εργάτες δεν πρέπει, λένε, να επιλέξουν για ποια ιμπεριαλιστικά συμφέροντα πρέπει να πεθάνουν. Αυτοί οι σύντροφοι, στηριζόμενοι σε μια δογματική αντίληψη του μαρξισμού, παρουσιάζουν την Ουκρανία και το λαό της ως σάκο του μποξ, ο οποίος χτυπιέται από τους ιμπεριαλιστές από όλες τις πλευρές. Ως εκ τούτου, το συμπέρασμά τους είναι ότι ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει αμέσως και ότι όλα τα στρατεύματα πρέπει να αποσυρθούν από την Ουκρανία! Οι σύντροφοι οργανώνουν διαδηλώσεις, πηγαίνουν στις πρεσβείες με τα αιτήματά τους, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται. Η θέση αυτών των οπαδών του όχι-στον-πόλεμο συνίσταται στην πραγματικότητα στο να επιρρίψουν ευθύνες σε όλα τα εμπόλεμα μέρη και να αποφεύγουν έτσι να επιρρίψουν την ευθύνη στον κύριο επιτιθέμενο – τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και η έκκληση να “σταματήσει ο πόλεμος” ισοδυναμεί με την πρόταση να σταματήσουμε να χτυπάμε τους φασίστες.
Δεν διαφέρει και πολύ από αυτό το πολιτικό συμπέρασμα εκείνων των αριστερών που θεωρούν ότι τα καθεστώτα τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσική Ομοσπονδία είναι τα ίδια και μάλιστα φασιστικά. Γιατί, λένε, να διαλέξουμε ποιον φασίστα θα πολεμήσουμε; Πρέπει να καταδικάσουμε τον πόλεμο και να απαιτήσουμε να σταματήσει. Για το τι θα συμβεί στους επαναστατημένους ανθρακωρύχους και τους οδηγούς τρακτέρ σε περίπτωση αποχώρησης των ρωσικών στρατευμάτων, οι σύντροφοι δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα, ή οι ίδιοι δεν πιστεύουν στις εκκλήσεις τους.
Υπάρχει μια ομάδα κομμάτων και αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων που βλέπουν τη Ρωσία και την Κίνα ως αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Εκτιμούν σωστά τον κύριο κίνδυνο που θέτει η πανίσχυρη ομάδα των ιμπεριαλιστικών αρπακτικών που εκπροσωπούν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, αλλά ανάγουν τον αντιιμπεριαλισμό σε αντιαμερικανισμό. Θεωρούν την αστική Ρωσία και τη σύγχρονη Κίνα προοδευτικές, ακόμη και σοσιαλιστικές. Αυτό, φυσικά, είναι μια αυταπάτη. Η Ρωσική Ομοσπονδία και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα για την αμερικανική επιθετικότητα, αλλά απέχουν πολύ από το να συμμετέχουν στον αγώνα για το σοσιαλισμό.
Το ΚΕΚΡ στην ανάλυσή του εκτιμά ότι ο ιμπεριαλισμός στη Ρωσική Ομοσπονδία βρίσκεται στο στάδιο του γίγνεσθαί του και ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να καταστείλουν τον αντίπαλό τους και να ανοίξουν το δρόμο για την παγκόσμια ηγεμονία. Χρησιμοποιώντας δυνάμεις που ξεκίνησαν και υποστηρίχθηκαν από αυτούς, οι οποίες είναι απροκάλυπτα φασιστικές, ναζιστικές. Το ουκρανικό καθεστώς – το οποίο δοξάζει τους Μπαντερικούς που πολέμησαν στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας, κατεδαφίζει σοβιετικά μνημεία κ.λπ. – στην ουσία, κατάφερε να φέρει το ουκρανικό έθνος αντιμέτωπο με το ρωσικό και να στρέψει τους δύο άλλοτε αδελφικούς λαούς το ένα εναντίον του άλλου. Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι αυτός ο πόλεμος εκ μέρους της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αν και διεξάγεται από ένα αστικό κράτος, έχει αμυντικό χαρακτήρα απέναντι στην ιμπεριαλιστική πολιτική της αντιδραστικής συμμαχίας των δυτικών δυνάμεων και περιέχει μια θετική συνιστώσα. Το ρωσικό κράτος, ενώ εκφράζει τα συμφέροντα και τις φιλοδοξίες της ρωσικής αστικής τάξης για τη διάθεση των φυσικών πόρων και την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, είναι ταυτόχρονα αναγκασμένο να υπολογίζει τα πρωτοπόρα αισθήματα σε μεγάλο μέρος της ρωσικής κοινωνίας. Οι Ρώσοι εργάτες συμπάσχουν με τους Ουκρανούς που βρίσκονται κάτω από μια τρομοκρατική δικτατορία και μια ολοκληρωτική ναζιστική προπαγάνδα. Έτσι, το ρωσικό αστικό κράτος αναγκάζεται να καταστείλει τον φασισμό και να βοηθήσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα στην Ουκρανία.
Πρέπει να κάνουμε διάκριση μεταξύ των στόχων της αστικής τάξης και των εργαζομένων σε αυτόν τον αντιφασιστικό, αντιναζιστικό αγώνα. Η ιστορική αποστολή του προλεταριάτου είναι να ανατρέψει την πολιτική εξουσία της αστικής τάξης, μεταξύ άλλων και στη ΡΟ. Ωστόσο, η τάξη που δεν έχει γίνει ακόμη πολιτικό υποκείμενο δεν μπορεί να επιτελέσει αυτή τη στιγμή αυτό το έργο. Το φιλελεύθερο, φιλοδυτικό τμήμα της ρωσικής κοινωνίας θέλει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να οργανώσει μια δήθεν λαϊκή διαμαρτυρία “κατά του πολέμου” και για την απόσυρση των στρατευμάτων, δηλαδή περίπου αυτό που προτείνουν κάποιοι “μαρξιστές των βιβλίων” και συγγραφείς της εικονικής αναπαράστασης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Βλέπουμε ήδη τις συνέπειες τέτοιων διαμαρτυριών, που ελέγχονται από τις ΗΠΑ ή τους δορυφόρους τους, στην Ουκρανία – τον εκφυλισμό του έθνους σε κατάσταση ναζισμού. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί στη Ρωσική Ομοσπονδία και στις ευρωπαϊκές χώρες σε περίπτωση ήττας της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του Ντονμπάς στην Ουκρανία. Τότε η προλεταριακή επανάσταση θα μπορεί να ανακληθεί στη μνήμη μόνο με ιστορικούς όρους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το ΚΕΚΡ και οι ορθόδοξοι μαρξιστές πιστεύουν ότι το κύριο καθήκον του παγκόσμιου προλεταριάτου τώρα είναι να αποτρέψει τον διεθνή ιμπεριαλισμό και τους δορυφόρους του (το σύγχρονο αντι-Κομιντέρν Σύμφωνο των Αντικυρίαρχων Εθνικών Δημοκρατιών) και τα τάγματα κρούσης των Μπαντερικών από το να νικήσουν την αστική Ρωσία. Δεν είναι προς το συμφέρον της εργατικής τάξης να επαναλάβει η Ρωσία τη μοίρα του Ιράκ και της Λιβύης. Το ΚΕΚΡ θεωρεί απαραίτητο να υποστηρίξει την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση όσον αφορά τα μέτρα και τις ενέργειες που αποσκοπούν στην ήττα των Ουκρανών ναζί (φασιστών).
Η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ της σημερινής κατάστασης και του 1914-1916 είναι ότι τότε δεν υπήρχε ένας τόσο ισχυρός φασιστικός πυρήνας. Σήμερα υπάρχει. Η σιδερένια φτέρνα του φασισμού υψώθηκε πάνω από τον κόσμο. Σε αντίθεση με το 1914, σήμερα οπορτουνιστής δεν είναι μόνο αυτός που, θυσιάζοντας τα ταξικά συμφέροντα, ορκίζεται πίστη στην ιμπεριαλιστική πατρίδα του. Οπορτουνιστής σήμερα είναι αυτός που, με την πολιτική του μυωπία, περνάει στην πλευρά του όχι-στον-πόλεμο, αποφεύγει τον πόλεμο κατά του φασισμού και έτσι φέρνει πιο κοντά τον πιθανό θρίαμβό του και, κατά συνέπεια, την καταδίκη όλων των εργατικών τάξεων.
Το κράτος διεξάγει πόλεμο χρησιμοποιώντας εκείνες τις μεθόδους, εκείνα τα εργαλεία (για παράδειγμα, τις ΙΣΕ), εκείνο το προσωπικό που είναι στη διάθεσή του λόγω του ιστορικά καθορισμένου τρόπου παραγωγής. Η Ρωσία δεν είναι η Σοβιετική Ένωση, η ανάδειξη στελεχών συχνά δεν γίνεται με βάση τις επαγγελματικές ικανότητες, αλλά με βάση την προσωπική αφοσίωση ή τους οικογενειακούς δεσμούς. Η ανικανότητα, η κλοπή, η δωροδοκία σε όλα τα επίπεδα είναι αναπόφευκτη συνέπεια της καπιταλιστικής δομής της κοινωνίας. Όλα αυτά τα βάρη πέφτουν τελικά στους ώμους των εργαζομένων και έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην πρώτη γραμμή. Και όλα αυτά θα αναγκάσουν το αφυπνισμένο προλεταριάτο, που έχει πάρει τα όπλα, να προχωρήσει περισσότερο. Από την προσωρινή υποστήριξη των ενεργειών του αστικού κράτους για την καταστολή του φασισμού σε μια συμμαχία με όλα τα προοδευτικά στοιχεία και στρώματα της κοινωνίας ενάντια στην αστική τάξη στον αγώνα για το σοσιαλισμό. Και οι κομμουνιστές πρέπει να βοηθήσουν αυτή τη διαδικασία με κάθε δυνατό τρόπο.
Η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΕΚΡ αποφασίζει:
1. Αναγνωρίζουμε ότι ο αγώνας που διεξάγεται σήμερα εναντίον του φασιστικού καθεστώτος στο έδαφος της πρώην σοβιετικής Ουκρανίας είναι δίκαιος. Είναι απαραίτητο να διακρίνουμε το αντικειμενικό δίκαιο του αντιφασιστικού αγώνα του λαού από τα κίνητρα του ρωσικού αστικού καθεστώτος.
2. Συνεχίζουμε να εξηγούμε τους κύριους λόγους του συνεχιζόμενου πολέμου που εξαπέλυσε ο δυτικός ιμπεριαλισμός. Θα πρέπει επίσης να τονιστεί η ενοχή της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και του ρωσικού καπιταλισμού, από τον Γέλτσιν μέχρι τον Πούτιν σήμερα. Καταδεικνύουμε την τεράστια ζημιά της λεγόμενης αποκομμουνιστικοποίησης, η οποία εμποδίζει την κατανόηση και τη δημιουργία ενός πραγματικού πόλου αντιφασισμού και δυσφημεί τη σοβιετική περίοδο της ιστορίας και τα κατορθώματα του σοβιετικού λαού.
3. Αναθέτουμε στη Γραμματεία της ΚΕ του ΚΕΚΡ να μεταφέρει στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα την εκτίμησή μας για την τρέχουσα στρατιωτική αναμέτρηση στην επικείμενη συνάντηση του Solidnet στην Κούβα.
4. Συνεχίζοντας να θεωρούμε ως κύριο καθήκον την προετοιμασία των εργαζομένων για την επαναστατική ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης, στην τρέχουσα προπαγάνδα να προβάλουμε τα ακόλουθα συνθήματα της στιγμής:
– Εθνικοποίηση και απαλλοτρίωση των απαραίτητων για τη νίκη επί του φασισμού περιουσιακών στοιχείων τόσο του εθνικού όσο και του ξένου κεφαλαίου,
– Διακοπή των υποδουλωτικών διεθνών συνθηκών και υποχρεώσεων,
– Απόρριψη διαπραγματεύσεων πίσω από την πλάτη του λαού με τη φασιστική πλευρά,
– Αξιοποίηση της εμπειρίας του σοβιετικού λαού στην προπαγάνδα κατά του φασισμού,
– Αποκάλυψη της σκόπιμης διαστροφής της αλήθειας από τους αποκομμουνιστοποιητές σχετικά με το θέμα των ηρώων του Κρασνοντόν κ.λπ,
– Απόρριψη της γραμμής της αποκομμουνιστικοποίησης που δυσχεραίνει τη δημιουργία πλατιών αντιφασιστικών λαϊκών μετώπων,
– Ελευθερία της αντιφασιστικής πολιτικής αγκιτάτσιας στη χώρα και στα στρατεύματα.
5. Αναγνωρίζοντας το αναπόδραστο της πολεμικής επιστράτευσης για την καταστολή του φασισμού, απαιτούμε να επιστρατευτούν τα παιδιά των κρατικών αξιωματούχων, των πλουσίων και της λεγόμενης ελίτ (τραπεζίτες και χρηματοδότες, κορυφαίοι μάνατζερ, το λεγόμενο αυλικό καλλιτεχνικό κοινό κ.λπ.) σε ίση βάση με όλους τους άλλους.
6. Τα μέλη του ΚΕΚΡ που επιστρατεύονται στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, να θεωρούν την εργασία στα στρατεύματα ως ύψιστη κομματική αποστολή τους, να εκτελούν επεξηγηματικό και προπαγανδιστικό έργο μεταξύ των συναδέλφων τους στρατιωτών. Οι περιφερειακές επιτροπές του ΚΕΚΡ πρέπει να ενημερώνουν αμέσως την ΚΕ για όλα τα γεγονότα της επιστράτευσης, και τα ίδια τα κληθέντα μέλη του κόμματος πρέπει να αναφέρουν για το πού βρίσκονται το συντομότερο δυνατό στην κομματική επιτροπή εγγραφής τους, καθώς και στην ΚΕ, κατά την άφιξή τους στον τόπο ανάπτυξής τους.
7. Αναγνωρίζουμε την προοδευτική σημασία των αποτελεσμάτων των λαϊκών δημοψηφισμάτων στις περιοχές της ΛΔΛ, ΛΔΝ, Ζαπορόζιε και Χερσώνας σχετικά με την ενσωμάτωσή τους στη Ρωσία. Εκφράζουμε ευγνωμοσύνη στους κατοίκους που επέδειξαν θάρρος και, παρά τις ναζιστικές πιέσεις και τους βομβαρδισμούς, πήραν μέρος στην ψηφοφορία και διατήρησαν τα αδελφικά τους αισθήματα προς τους λαούς της Ρωσίας. Επαναβεβαιώνουμε το αναφαίρετο δικαίωμα των κατοίκων των νέων περιοχών της Ρωσίας στην αυτοδιάθεση τώρα και στο μέλλον.
8. Προχωρούμε στη δημιουργία πυρήνων του ΚΕΚΡ στις απελευθερωμένες περιοχές.
9. Καταδικάζουμε την προδοσία του “διαπραγματευτή” Αμπράμοβιτς και της μεγαλοαστικής τάξης (της ολιγαρχίας) που βρίσκεται πίσω του στην άνιση ανταλλαγή κρατουμένων και την απελευθέρωση των ηγετών του φασιστικού σχηματισμού “Αζόφ”. Απαιτούμε να δημοσιοποιηθούν οι κρυφές συμφωνίες των αρχών με τους Ναζί.
10. Απαιτούμε να δημοσιοποιηθούν οι παρασκηνιακές οικονομικές και πολιτικές συμφωνίες της Ρωσικής Ομοσπονδίας με τους δυτικούς ιμπεριαλιστές.
11. Αναγνωρίζοντας ότι η νίκη κατά του φασισμού μπορεί να επιτευχθεί με ενότητα μετώπου και μετόπισθεν, θεωρούμε αποδεκτές τις τροποποιήσεις της εργατικής νομοθεσίας για την αύξηση των ωρών εργασίας των εργαζομένων στην αμυντική βιομηχανία. Ωστόσο, οι τροπολογίες δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα της άλλης πλευράς των εργασιακών σχέσεων, των εργαζομένων. Απαιτούμε από την κυβέρνηση να συμπληρώσει τις τροπολογίες με διατάξεις σχετικά με τις εγγυήσεις και τις αποζημιώσεις των εργαζομένων για την εργασία σε ειδικό καθεστώς, καθώς και για τα δικαιώματα των συνδικάτων στον τομέα αυτό.
12. Αναγνωρίζοντας ότι η νίκη κατά της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας μπορεί να επιτευχθεί με την προσπάθεια ολόκληρης της κοινωνίας, απαιτούμε από τις αρχές σε όλα τα επίπεδα την επιβολή ευθύνης της αστικής τάξης απέναντι στο λαό και την κοινωνία. Να εξομοιώνεται κάθε σαμποτάζ, κερδοσκοπία πάνω στις στρατιωτικές και πολεμικές ανάγκες των εργαζομένων, καθώς και τη μη καταβολή ή καθυστέρηση στην καταβολή των μισθών στους εργαζόμενους, με εσχάτη προδοσία.
13. Κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, ο έλεγχος της λειτουργίας των βιομηχανιών και επιχειρήσεων που είναι σημαντικές για τη χώρα, ανεξάρτητα από τη μορφή ιδιοκτησίας τους, πρέπει να ασκείται με την υποχρεωτική συμμετοχή των εργαζομένων και των οργανώσεών τους. Η ευθύνη για την υπαγωγή σε καθεστώς πτώχευσης των επιχειρήσεων αυτών, χωρίς την έγκριση του κράτους και της κοινωνίας, βαρύνει την κυβέρνηση.
Μόσχα, 9 Οκτωβρίου 2022