Φαραωνική κατρακύλα στον αντισοβιετισμό-αντικομμουνισμό; Του Δ. Πατέλη

Η αρλούμπα της «ιμπεριαλιστικής πυραμίδας» διακινείται ασυστόλως και διεθνώς, με τις επεκτατικές διαθέσεις των φορέων της να είναι αντιστρόφως ανάλογες των περιγραφικών, ερμηνευτικών και προβλεπτικών της …ιδιοτήτων…

Διακινείται μάλιστα ως πραμάτεια, από την αγορά και τον «ασπασμό» της οποίας δήθεν εξαρτάται ο καθαγιασμός, η «διατήρηση της οργανωτικής και ιδεολογικοπολιτικής ταυτότητας των ΚΚ και η χάραξη επαναστατικής στρατηγικής»…

Η αρλούμπα προσλαμβάνεται πλέον διεθνώς με σκωπτική διάθεση ως ανέκδοτο. Η διαπόμπευση γίνεται σαν μπάλα που μας παίρνει όλους… Ήδη αναγκάζομαι σε συναντήσεις με συναδέλφους και συντρόφους από διάφορες χώρες, να εξηγώ ότι, κατ’ αρχάς, ναι μεν είμαι Έλληνας κομμουνιστής, αλλά δεν είναι ίδιον ούτε των Ελλήνων, ούτε των κομμουνιστών να εμφορούνται από την «συλλογική σοφία» της διαβόητης φαραωνικής αρλούμπας.

Στη συνέχεια αναγκάζομαι να εξηγώ ως αποτέλεσμα ποιων ιστορικών οπορτουνιστικών/καθεστωτικών διολισθήσεων, οι οποίες έπρεπε κάπως να δικαιολογηθούν με θεωρητικοφανές προπαγανδιστικό απολογητικό περιτύλιγμα, προέκυψε και η αρλούμπα της «πυραμίδας», μαζί με σειρά άλλων μεταφυσικών αναθεωρητικών ιδεολογημάτων/δογμάτων…

Ωστόσο, η αρλούμπα αυτή, με τους πανταχού παρόντες και ολούθε πακτωμένους «ιμπεριαλισμούς», προεκβάλλεται χονδροειδώς και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με επεκτατικές διαθέσεις των φορέων της…

Το παραμορφωτικό πρίσμα αυτής της αρλούμπας-βάναυσης αναθεώρησης της λενινιστικής θεωρίας και μεθοδολογίας του ιμπεριαλισμού, των κεκτημένων της σοβιετικής πολιτικής οικονομίας και συνολικά της μαρξιστικής επιστήμης, τυφλώνει συστηματικά και τοξικά! (βλ. Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα: βασικές έννοιες και κατηγορίες. Λήμματα σοβιετικών οικονομολόγων. , Ποιοι και γιατί φοβούνται τον Λένιν και την επαναστατική του κληρονομιά; Του Δ. Πατέλη  ).

Το να θεωρεί π.χ. κάποιος ότι «Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Πρώτος, ήταν συλλήβδην ιμπεριαλιστικός», στον οποίο εμπλέκονταν δύο «αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά μπλοκ, τόσο του Άξονα (Γερμανίας – Ιταλίας – Ιαπωνίας), όσο και των ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας – Γαλλίας και των συμμάχων τους» (βλ. Ανακοίνωση του Γρ. Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ Για την 28η Οκτωβρίου 1940) δεν είναι αθώα εκ παραδρομής φραστική αστοχία.

Εγγράφεται στις αναδρομικές αναθεωρήσεις της επαναστατικής ιστορίας και θεωρίας, στις οποίες είναι αναγκασμένοι να προβαίνουν κάποιοι, ώστε να δικαιολογηθούν και οι σημερινές καθεστωτικές διολισθήσεις τους υπέρ του Ευρωατλαντισμού, με ενδιάμεσο φερετζέ τις «ίσες αποστάσεις μεταξύ ιμπεριαλιστών/ληστών»… (βλ. και Διαχρονικά χρήσιμες οι «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στους θύτες και τα θύματα!).

Στο πλαίσιο αυτής της χονδροειδούς αναθεώρησης, ακόμα και ο αντιιμπεριαλισμός, ο αντιφασισμός, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, η αντιχιτλερική συνεργασία κ.λπ. τίθενται από αυτούς εντός εισαγωγικών, δηλαδή, παρουσιάζονται ως ανυπόστατα «προσχήματα», όπως ακριβώς κάνουν σήμερα και σε ό,τι αφορά τις Λαϊκές Δημοκρατίες, τον αντιφασισμό/αντιναζισμό, τον αντιιμπεριαλισμό κ.λπ.!

Η πιο άθλια αναθεώρηση κορυφώνεται με την αγνόηση/αποσιώπηση του ιστορικά πρωτόγνωρου και καθοριστικά καταλυτικού ρόλου του πρώτου πρώιμου σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με την συμμετοχή της οποίας ΑΛΛΑΖΕΙ ΡΙΖΙΚΑ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.

Στην πραγματικότητα, τότε, με τον πρωτοπόρο ρόλο της ΕΣΣΔ, ο πόλεμος μετατρέπεται εν πολλοίς σε πεδίο αποφασιστικής αναμέτρησης για την επιβίωση της ίδιας της επανάστασης και του σοσιαλισμού και ο αντιφασισμός σε στρατηγικής ζωτικής σημασίας τακτικό όρο, τόσο για τη σωτηρία του νεαρού σοσιαλιστικού εγχειρήματος της ΕΣΣΔ, όσο και για την ίδια την προοπτική του κομμουνισμού!

Η όποια υποβάθμιση, είτε αγνόηση/αποσιώπηση αυτού του γεγονότος, συνιστά κοινό τόπο για τον απανταχού αντισοβιετισμό/αντικομμουνισμό.

Βάσει αυτής της αναθεώρησης/τύφλωσης, στο ένα από τα «δύο «αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά μπλοκ», σε αυτό «των ΗΠΑ – Μ. Βρετανίας – Γαλλίας και των συμμάχων τους», κατά ένα περίεργο και ανεξήγητο τρόπο, απλώς προσκολλάται, ή ακριβέστερα σύρεται ως ουραγός και η ΕΣΣΔ!

Μάλιστα, αυτή η προσκόλληση, για τους τοξικά μεταφυσικούς νόες, δεν επιφέρει ούτε κατά το ελάχιστο ποιοτικές και ουσιώδεις αλλαγές στον ίδιο τον χαρακτήρα του πολέμου, ο οποίος παραμένει δήθεν «συλλήβδην ιμπεριαλιστικός» μέχρι τέλους!

Η Σοβιετική Ένωση παρουσιάζεται έτσι είτε ως άβουλο όργανο του ιμπεριαλισμού, είτε ως ιμπεριαλιστική!

Σε κάθε περίπτωση, ο Σοβιετικός λαός και το σύνολο των κομμουνιστών-αντιφασιστών, παραμορφώνονται γελοιογραφικά σε υποχείρια ενός από τους τότε πόλους «ιμπεριαλιστών/ληστών» τα οποία αγεληδόν παρασύρθηκαν «κάτω από ξένη σημαία»!!!

Αυτή η αναθεώρηση της ιστορίας, δεν συνιστά απλώς ασύστολο ανιστορικό και ανορθολογικό βιασμό της αντικειμενικής πραγματικότητας.

Συνιστά και αήθη προσβολή της μνήμης των 27 εκατομμυρίων Σοβιετικών και των 35 εκατομμυρίων Κινέζων θυμάτων του αντιφασιστικού αγώνα, των δεκάδων εκατομμυρίων αντιφασιστών μαχητών, που συστρατεύτηκαν με αυταπάρνηση στον αγώνα με πρωτοπόρους τους απανταχού κομμουνιστές. (βλ. και Η αντιφασιστική νίκη της ΕΣΣΔ το 1945 – παρακαταθήκη για τις επόμενες νίκες. Του Δ. Πατέλη).

Όλοι αυτοί, κατά την ως άνω χονδροειδή τοξική αναθεώρηση, ανάγονται σε δήθεν γελοία και ανόητα ενεργούμενα, σε μαριονέτες του «ενός ιμπεριαλιστικού μπλοκ», που δήθεν «μάχονταν κάτω από ξένη σημαία», λόγω της «οπορτουνιστικής λάθος γραμμής της Κομμουνιστικής Διεθνούς, της ΕΣΣΔ και του Στάλιν» περί αντιφασιστικών μετώπων!…

Αυτή η χυδαία λαθροχειρία εγγράφεται στις χειραγωγικές αναθεωρήσεις/κατασκευές στις οποίες προβαίνουν τα ιδεολογικά όργανα της άρχουσας τάξης αναζητώντας κατ’ αναλογία ερείσματα για την άθλια τρέχουσα πολιτική τους.

Ως αποτέλεσμα τέτοιων λαθροχειριών, κατά την εύστοχη διατύπωση του Μιχαήλ Νικολάγεβιτς Ποκρόβσκι -μπολσεβίκου ιστορικού και συνεργάτη του Λένιν- «καθίσταται απρόβλεπτο το παρελθόν»…

Έτσι και σήμερα, οι κομμουνιστές, οι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν στο πνεύμα του αντιφασισμού, του αντιιμπεριαλισμού και του διεθνισμού (υπέρ της ΕΣΣΔ και ΟΛΩΝ των πρώιμων σοσιαλιστικών και αντιιμπεριαλιστικών επαναστάσεων), κινδυνεύουν από ιδεοληψίες ακύρωσης του παρελθόντος τους, ενός παρελθόντος που από καθοδηγητικός φάρος αγωνιστικών παραδόσεων, από ορόσημο άκρως διδακτικών νικηφόρων και μη αγώνων, ακυρώνεται και αμαυρώνεται συλλήβδην, κινδυνεύει να γίνει απρόβλεπτο από επιτήδειες χειραγωγικές λαθροχειρίες… Έτσι ώστε το κίνημα, να μπορέσει να εκφυλιστεί περαιτέρω, σε ασπόνδυλο και ανεγκέφαλο ματαιωμένο ποίμνιο, πρόσφορο για πλήρη καθυπόταξη, σήμερα στους κομματικούς χειραγωγούς, αύριο στο καθεστώς του κεφαλαίου!

Μετά από την παράθεση της ως άνω «εξηγητικής» αρλούμπας/αρχής, μπορεί στο ίδιο κείμενο της ανακοίνωσης να γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι οι κομμουνιστές «ανέλαβαν από τις πρώτες μέρες το τιτάνιο έργο της ανασυγκρότησης του ΚΚΕ και της συγκρότησης του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ (που φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από την ίδρυσή του) και των άλλων ΕΑΜικών οργανώσεων»! Ερώτημα προς τους συντάκτες: Γιατί άραγε το έκαναν αυτό οι κομμουνιστές; Για να συρθούν «στην ουρά του ενός ιμπεριαλιστικού μπλοκ»;

Το γεγονός της λογικής και πραγματολογικής αντίφασης αυτής της αναφοράς, δεν απασχολεί τους συγγραφείς. Δεν θα ασχοληθώ εδώ με το εάν και κατά πόσο συγκεκριμένα άτομα και όργανα είναι εις θέση να αντιληφθούν τέτοιου τύπου αντιφάσεις. Άλλωστε, έχουν να διαχειριστούν τα ακόμα έντονα σύμβολα, τις ζωντανές μνήμες του κοινού-στόχου στην ακυρωτική-εκφυλιστική κατεύθυνση που έδειξα παραπάνω. Και αυτό το υπονομευτικό «έργο» θέλει τον χρόνο του…

Θέλει οι «αρχές» της τοξικής αναθεωρητικής ιδεοληψίας να συνυπάρχουν με κατάλληλα εκ προοιμίου σχολιασμένες αναφορές σε αυτό το ένδοξο και ακόμα ζωντανό ιστορικό παρελθόν. Έτσι που η οπορτουνιστική/καθεστωτική αναθεώρηση να πλασάρεται και ως δήθεν «η μόνη αυθεντικά επαναστατική/κομμουνιστική» και μέσω της κατ’ αποκλειστικότητα διαχείρισης των συμβόλων, των «εικονισμάτων, κατά την έκφραση του Χαρίλαου Φλωράκη…

Αυτό που είναι σημαντικό σε κάθε κείμενο/χειραγωγική αφήγηση, είναι ακριβώς ο εθισμός στην αντιφατικότητα του ανορθολογισμού. Το να θεωρεί βαθμηδόν ο δέκτης δια του εθισμού και της κλιμάκωσης της έκθεσης σε αυτά τα ιδεολογήματα ότι είναι αυτά που συνιστούν δήθεν την «πραγματικότητα»,  την «αλήθεια» ως εγκεκριμένη «σωστή γραμμή»…

Δεδομένων των παραπάνω, σε συνδυασμό με όλο το πακέτο διολισθήσεων-αναθεωρήσεων (ιδιαίτερα με την απεμπόληση της κατά στάδια νομοτελούς ιστορικής ανάπτυξης -στη σκιαμαχία με την νεκρανάσταση κάποιου φαντάσματος του ΝΑΡ της δεκαετίας του 1990 περί «θεωρίας των σταδίων»- με την υποκατάσταση της επαναστατικής διαλεκτικής της ανάπτυξης από την μεταφυσική του γραμμικού εξελικτισμού, με την αγνόηση των ιστορικών νομοτελειών συσχέτισης σχεδίου-αγοράς στο γίγνεσθαι του σοσιαλισμού, μιας και η όποια ύπαρξη εμπορευματικών και χρηματικών σχέσεων τείνει να ταυτίζεται στη μεταφυσική τους με τον καπιταλισμό, με την πρακτική καταβύθιση στον γνωστό από την ιστορία της Β’ Διεθνούς καθεστωτικό τακτικισμό του «καθαρός σοσιαλισμός ή τίποτα» με αυτόματη «ωρίμανση των συνθηκών», συνοδευόμενη από απαγόρευση/εξάλειψη ακόμα και της λέξης «τακτική», με φραστικούς όρκους πίστης στην «καθαρή στρατηγική» και στην «καθαρή ταξική επανάσταση» κ.λπ.), οι θιασώτες αυτών των ιδεολογημάτων ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΤΑΘΕΡΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΚΑΙ ΑΜΑΥΡΩΣΗΣ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙΜΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΣΣΔ!

Προφανώς, η τωρινή δημογραφική σύνθεση μελών και επιρροών, δεν επιτρέπει εδώ και τώρα τέτοιου τύπου δημόσια, ρητή και κατηγορηματική διολίσθηση/αναθεώρηση με αντίστοιχη συλλήβδην απόρριψη των συμβόλων.

Για αυτό και οι μηχανισμοί δουλεύουν με την μέθοδο της εκάστοτε διοχέτευσης/δημοσιοποίησης «δοσιμετρικά ανεκτών» μεγεθών τοξικών αναθεωρήσεων, ώστε διά της επανάληψης και της κλιμάκωσης, «αγάλι αγάλι να γίνεται η αγουρίδα μέλι», να κάμπτονται οι αντιστάσεις των σταθερών παραδοσιακών αρχών…

Σε αυτό το πλαίσιο, οι πρωτεργάτες της αναθεώρησης αυτοπροβάλλονται ως οι μόνοι «ορθόδοξοι μαρξιστές-λενινιστές», ως οι θεματοφύλακες των αρχών και των παραδόσεων, τις οποίες φροντίζουν να εκφυλίζουν σταδιακά -από ρωμαλέες αρχές στάσης ζωής και μεθοδολογίας σκέψης- σε θολά σύμβολα, σε νωθρά αγελαία συνδηλωτικά στοιχεία «κατασκευής ταυτοτήτων», στο πνεύμα του μεταμοντέρνου ανορθολογισμού… (βλ. και Οι κομμουνιστές δεν καταπίνουν αμάσητο ό,τι τους σερβίρεται. Του Δ. Πατέλη).

Έτσι γίνεται με όλο το πακέτο των απαιτούμενων διολισθήσεων, όπως π.χ. και με την προώθηση των νεοφιλελέ-μεταμοντέρνων ευρωατλαντικών δογμάτων και θεσμών περί «κατασκευής φύλου», τεκνοθεσιών από ομόφυλα ζεύγη κ.λπ. με την κλιμακωτή μεθόδευση «λαγών» και παλινωδιών βάσει αντιδράσεων του κοινού (βλ. και ΤΟ ΚΚΕ ΥΠΕΡ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑΣ ΑΠΟ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΗ!; Του Δ. Πατέλη.).

Δοκιμασμένη μέθοδος χειραγώγησης μαζών, οι οποίες σταδιακά μπορούν να δέχονται ως «κανονικότητα» κάποια διολίσθηση/αναθεώρηση, η οποία ήταν κατηγορηματικά απορριπτέα στη βάση εδραιωμένων παραδόσεων του κινήματος.

Το κύριο σημείο της ανακοίνωσης είναι το εξής: «Σήμερα, τα διδάγματα από εκείνη την περίοδο είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ. Και αυτό γιατί και πάλι ως συνέπεια της καπιταλιστικής ανισομετρίας και της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης έχουν φουντώσει οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στην ευρωατλαντική ιμπεριαλιστική συμμαχία, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τα κράτη – μέλη της ΕΕ, από τη μια μεριά, και την υπό διαμόρφωση ευρασιατική ιμπεριαλιστική συμμαχία, με επικεφαλής τη Ρωσική Ομοσπονδία και την Κίνα, από την άλλη. Αυτοί οι ανταγωνισμοί οδήγησαν και οδηγούν σε δεκάδες περιφερειακές συγκρούσεις και πρόσφατα στην πολεμική αναμέτρηση ανάμεσα στις δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του ΝΑΤΟ στα εδάφη της Ουκρανίας»! Αυτά!…

Είναι τόση η σπουδή των συντακτών της ανακοίνωσης να παρουσιάσουν τον σημερινό Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλαίσιο της τοξικής αρλούμπας της «πυραμίδας», σε ένα κόσμο στον οποίο είναι σαν να μην υπήρξαν κοσμοϊστορικές τεκτονικές αλλαγές από τις νίκες και τις ήττες των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων και των αντιαποικιοκρατικών, αντιιμπεριαλιστικών, αντιφασιστικών και εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, σαν να έχουμε φαραωνικά αδιατάρακτη και την ιμπεριαλιστική μονοκρατορία, ώστε να βλέπουν υπό αυτό ακριβώς το παραμορφωτικό πρίσμα ακόμα και τον Β’ Π.Π., και το σύνολο του αντιφασιστικού αγώνα. (βλ. και Υπάρχει σήμερα σοσιαλισμός ή τον κατάπιε η «πυραμίδα»; Απάντηση από ΗΠΑ. Του Δ. Πατέλη , Οι κομμουνιστές και η σημερινή παγκόσμια κρίση. Αλεξάντρ Στεπάνοφ (ΚΕΚΡ) , ΟΙ ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΕΣ ΤΟΥ «1914» ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Αλ. Στεπάνοφ , Δ. Πατέλης: Πόλεμος στην Ουκρανία: πως, γιατί και τι μέλλει γενέσθαι… Συνέντευξη στην Δ. Σαμαρά.).

Αυτή η κατάντια είναι η λογική απόληξη των αντιμαρξιστικών, αντιλενινιστικών ανορθολογικών -κατά βάση αστικών- ιδεολογημάτων με τα οποία πλαισιώνονται οι νυν αγοραίες καθεστωτικές διολισθήσεις (βλ. και Υπάρχει σχέση μεταξύ ευρωκομμουνισμού, αλτουσεριανισμού και κομμουνισμού… Του Δ. Πατέλη.).

Η μαρξιστική επιστήμη, η επαναστατική θεωρία και μεθοδολογία δεν είναι πακέτο-μενού αποσπασματικών χωρίων/τσιτάτων για «à la carte» αυθαίρετες επιλογές και παραμορφώσεις. Στο τέλος της αναθεώρησης είναι η ανερμάτιστη καταβύθιση στον πάτο του αστισμού…

28 Οκτωβρίου 1944 ο Κόκκινος Στρατός ολοκλήρωσε την απελευθέρωση του εδάφους της Ουκρανικής Ε.Σ.Σ.Δ. από τους ναζί-φασίστες κατακτητές. Εκατοντάδες χιλιάδες Σοβιετικοί στρατιώτες έδωσαν τη ζωή τους για το μέλλον αυτού του τόπου. Ανάμεσά τους υπήρχαν εκπρόσωποι διαφορετικών εθνικοτήτων, αλλά όλοι είχαν την ίδια σοβιετική πατρίδα.

Οι απελευθερωτές της Ουκρανίας δεν θα μπορούσαν ούτε στα πιο σκοτεινά τους όνειρα να φανταστούν τυχόν επανεμφάνιση των τοξικών βλαστών του ναζισμού στις πόλεις και τα χωριά που απελευθέρωσαν. Ότι οι απόγονοι εκείνων που τσάκισαν τη ράχη του φασιστικού κτήνους θα γίνονταν θαυμαστές του Χίτλερ και του Μπαντέρα. Ότι αυτοί για χάρη των οποίων πολέμησαν θα γκρέμιζαν τα μνημεία των ηρώων μας, θα βασάνιζαν και θα σκότωναν μαζικά αμάχους, μιμούμενοι τα άθλια είδωλά τους, τώρα ως πειθήνια όργανα του νέου επιτιθέμενου άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ…

Θα χρειαστεί οι λαοί να περάσουν εκ νέου διά πυρός και σιδήρου την σημερινή, ασύγκριτα πιο θανατηφόρο ιμπεριαλιστική-ναζιστική λαίλαπα, αρχής γενομένης από το ναζιστικό κράτος-παρακράτος της χούντας του Κιέβου, που έστησαν, εξοπλίζουν και τροφοδοτούν οι πιο αιμοσταγείς ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη υπό τις ΗΠΑ.

Κάθε αποπροσανατολιστική κίνηση, κάθε ολιγωρία σ’ αυτό τον αγώνα, έχει θανατηφόρες επιπτώσεις για την ανθρωπότητα, η επιβίωση της οποίας είναι θεμελιώδης όρος για την επίτευξη του στρατηγικού σκοπού, της κομμουνιστικής ενοποίησης της κοινωνίας.

Δείτε επίσης:

• «Ουκρανία, παγκόσμιος πόλεμος και επαναστατικό κίνημα». 1. Εισήγηση: Δημήτρης Πατέλης
• «Ουκρανία, παγκόσμιος πόλεμος και επαναστατικό κίνημα». 2. Ερωταποκρίσεις-Συζήτηση με εισηγητή Δ. Πατέλη
• Περί ΕΣΣΔ, αντεπανάστασης, πολέμου & Ουκρανίας αρθρογραφία και οπτικοακουστικό υλικό
• Απ’ το ηρωικό Ντεμπάλτσεβο στην «ειδική επιχείρηση» Ουκρανία… Του Δημήτρη Πατέλη.
• Όμιλος Επαναστατικής Θεωρίας
• Συλλογικότητααγώνα για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
• ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΧΟΛΗ “ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ”